به گزارش شفا آنلاین،تحقیقات نشان می دهد که اکثر مردم در طول یک گفتگو هر یک
دقیقه یک بار از موضوعی شکایت می کنند. مغز انسان عاشق کارآیی است و
دوست ندارد دشوارتر از حد معمولش عمل کند. بنابراین زمانی که فرد رفتاری
مانند غر زدن را تکرار می کند، نورون های او شاخه شاخه می شوند و رشد می
کنند تا جریان اطلاعات را ساده کنند. این امر تکرار کردن عملی خاص در آینده
را آسان تر می کند ، آن قدر آسان که فرد متوجه رفتار خود نیست.
در واقع نورون های مغز به یکدیگر نزدیک تر می شوند و اتصالات بین آن ها دائمی تر می شوند. غر زدن دائم مغز را طوری دوباره سیم کشی می کند که غر زدن در آینده را محتمل تر بکند. با گذشت زمان، فرد صرف نظر از آنچه در اطرافش رخ می دهد، متوجه می شود منفی نگری آسان تر از مثبت نگری است. در واقع غر زدن به یک رفتار معمول تبدیل می شود و این امر نگرش اطرافیان در مورد وی را تغییر می دهد.
در واقع غر زدن به نواحی دیگر مغز هم آسیب می رساند و دانشمندان دانشگاه استنفورد نشان داده اند این عمل، هیپوکامپ را کوچک می کند. هیپوکامپ ناحیه ای در مغز است که برای حل مشکل و افکار هوشمندانه حیاتی است و آسیب به این ناحیه پیامدهای مخربی به دنبال دارد به ویژه با در نظر گرفتن این که در افراد آلزایمری، هیپوکامپ یکی از نواحی اصلی مغز است که از بین رفته است.
غر زدن برای سلامتی اطرافیان هم مضر است
در حالی که شاید گفتن این موضوع که غر زدن به مغز آسیب می رسد، گزافه گویی نیست باید اضافه کرد وقتی فرد غر می زند، بدن وی هورمون استرس کریستول ترشح می کند و کریستول زیاد به سیستم ایمنی بدن آسیب می رسد و شخص را در مقابل کلسترل بالا، دیابت، بیماری قلبی و چاقی مفرط آسیب پذیر می کند.
چون انسان ذاتا موجودی اجتماعی است، مغز وی به طور طبیعی و ناخودآگاه از خلق و خو های اطرافیان به ویژه افرادی تبعیت می کند که شخص مدت زیادی را با آن ها می گذراند. این فرآیند بازتاب نورونی نامیده می شود و اساس قابلیت انسان برای داشتن حس همدردی است. با این حال، غر زدن هم مانند سیگار کشیدن می تواند بر دیگران تاثیر بگذارد، بنابراین باید درباره گذراندن اوقات با اشخاصی که به طور مداوم غر می زنند، جانب احتیاط را نگه داشت. اشخاصی که همیشه غر می زنند، از اطرافیانشان می خواهند که با آن ها همدردی کنند تا درباره آن ها درباره خودشان احساس بهتری داشته باشند. در نتیجه، باید همان طور که بهتر است از افراد سیگاری دوری شود، از اشخاصی هم که همیشه در حال غر زدن هستند دوری کرد.
راهکارهای مقابله با غر زدن
زمانی که شخصی حس می کند نیاز به غر زدن دارد، می تواند دو کار انجام دهد. یک راه حل آن است که دیدگاهی قدرشناسانه را در خود پرورش دهد. در واقع زمانی که وی حس می کند باید غر بزند، باید توجه خود را به موضوعی معطوف کند که برایش خوشایند است. این موضوع ترشح هورمون استرس کریستول را تا 23 درصد کاهش می دهد.
تحقیقات دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در دیویس هم نشان می دهد افرادی که روزانه سعی کردند حس قدرشناسی را تجربه کنند، خلق و خویشان بهتر شد و به دلیل سطوح پایین تر ترشح کریستول، اضطراب کمتری داشتند. هر وقت شخصی افکار بدبینانه یا منفی را تجربه می کند، می تواند از این راهکار استفاده کرده و به مباحث مثبت فکر کند.
راهکار دومی که می توان انجام داد غر زدنی است که به سمت پیدا کردن یک راهکار تمایل دارد و در واقع می توان از آن به عنوان غر زدن هدفمند یاد کرد. در این جا شخص باید پیش از غر زدن هدفی را از این عمل برای خود تعیین کند و در صورتی که هدفی برای آن پیدا نکرد، باید بداند که صرفا می خواهد غر بزند. بنابراین به طور مثال، پیش از غر زدن درباره خدمات ضعیف یک فروشگاه یا شرکت مشتریان، می توان گفت که "من همیشه مشتری شما بوده ام و از خدماتتان رضایت داشته ام". در واقع باید این نکته را مد نظر قرار داد که هنگام غر زدن نباید تمامی پل های پشت سر را خراب کرد و باید از مشکلات خاص یک شرکت یا مجموعه و نه از تمامی خدمات آن نالید.
غر زدن درست مانند سیگار کشیدن یا تماشای بیش از حد تلویزیون برای سلامت جسمانی و روحی افراد مضر است و باید تلاش کرد با دیدگاهی مثبت به زندگی، شغل و محیط کار از میزان اثرات آن کاست.
