شفا آنلاین>سلامت>چند روز بعد از مرخص شدن از بیمارستان پرسشنامه‌ای از طریق ایمیل به دست بیمار می‌رسد. آیا درمان پزشک محترمانه بود؟
به گزارش شفا آنلاین،سرویس بهداشتی شما خوب تمیز
می‌شد؟ بیشتر پرسش‌ها عادی به‌نظر می‌آیند، جز یکی که سروصدای زیادی به پا
کرده است: آیا کارکنان بیمارستان تلاش کافی را برای کاهش درد شما انجام
دادند؟ مانند هر کسب وکار دیگری، بیمارستانها هم برای ارتقای حسن شهرت
خود، تعیین حوزه‌های هدف برای پیشرفت و تدوین اقداماتی که سبب بهتر شدن کار
کارکنان بیمارستان می‌شوند، از بیماران می‌خواهند تا پرسشنامه پر کنند،
اما در بحبوحه بحث و جدل‌ها برای کنترل اپیدمی مصرف بیش از حد و مرگ براثر
داروهای مشتق از تریاک تجویزی، اپیوئیدها، بسیاری از کارشناسان و
سیاستگذاران درمان با این چالش مواجه شده‌اند که پرسش از بیماران درباره
نحوه مدیریت درد تا چه حد خردمندانه است. آن‌ها عقیده دارند این نوع
پرسش‌ها انگیزه‌های پزشکان برای تجویز مسکن‌های قوی‌تر را که ممکن است به
اعتیاد بیمار بینجامد تشدید خواهد کرد.کارشناسان می‌گویند درجریان گفتگوها درباره مهار تبعات تجویز مسکن‌های قوی پزشکان از ترس پرسشنامه‌ها مایلند تا حد ممکن به بیماران خود مسکن بدهند.
رده‌بندی، چاقوی دولبه
پس از اجرایی شدن لایحه درمان قابل‌خرید (اوباماکر)، رده‌بندی بیماران حتی از اهمیت بیشتری برخوردار شد. در سال 2013، نمراتی که بیماران بستری می‌دادند از جمله لزومات دولت فدرال برای بازپرداخت مدیکر به بیمارستانها اعلام شد. اما بعد از برپا شدن موج اعتراضات و لوایح پیشنهادی برای حذف پرسش درباره مدیریت درد، مسئولان دولت اوباما ماه قبل اعلام کردند این سوال را دست‌کم به‌طور موقت از فرمول بازپرداخت بیمه مدیکر حذف می‌کنند. به‌نظر سخنگوی اداره سلامت و خدمات انسانی بعید به نظر می‌رسد که این ماجرا اینجا خاتمه یابد و پرسش‌های مدیریت درد دوباره به پرسشنامه باز خواهد گشت. اکنون رویکردهای جایگزین در حال امتحان هستند و امکان دارد در آینده سری جدیدی از این پرسش‌ها برای بازپرداخت به بیمارستانها به پرسشنامه‌ها اضافه شود.
وی گفت: «هنوز هیچ نشانه‌ای دال بر ارتباط بین نمرات مدیریت درد و تجویزهای توجیه‌ناپذیر دیده نشده است، اما دولت کلمات سوال را تغییر می‌دهد تا مطمئن شویم که هیچ تاثیر منفی ناخواسته‌ای بر روند تجویزهای پزشکی نگذارد.» برخلاف سوال‌های فعلی درباره کارایی درمان درد، سری جدید بر ارتباط بین بیمار و پزشک برای بهبود درد تمرکز دارد. پزشکان و سایر درمانگران عقیده دارند چون درد چیزی به‌شدت شخصی است که مشکل بتوان آن را با معیارهای عینی اندازه گرفت، پر کردن پرسشنامه ابزاری ضعیف برای قضاوت درباره صلاحیت پزشکان است. به‌علاوه، بسیاری از کارشناسان می‌گویند بیماران انتظارات غیرواقع‌بینانه دارند. آن‌ها درمان خوب را درمانی می‌دانند که درد را به‌کلی از بین ببرد و تصور می‌کنند باید نسخه‌ای به او بدهند که فورا درمانش کند.
معیار رضایت مشتری است!
در فرهنگی که میزان رضایتمندی مشتری هرروز جای بیشتری را برای خود باز می‌کند، بسیاری از پزشکان می‌گویند این نوع پرسش‌ها باعث شده تا کفه ترازو بیشتر به نفع فراهم آوردن رضایت بیمار سنگین شود تا آنچه بیمار واقعا به آن احتیاج دارد.
دکتر توماس بنزونی که در بخش‌های اورژانس 3 بیمارستان کار می‌کند، می‌گوید: «بخشی از پرداخت‌های من به‌دلیل نمرات رضایتمندی بیمارانم است. باید این موضوع مورد بررسی قرار گیرد که بیمار چگونه از پزشکش مسکن خواسته است.» وی توضیح می‌دهد وقتی به بیمار داروی مخدر نمی‌دهد، بیمار این موضوع را به‌طور صریح در پرسشنامه قید نمی‌کند و به جای آن می‌نویسد: «دکتر متکبر بود و درست توضیح نمی‌داد.» به این ترتیب تاوان عدم تجویز داروهای مخدر را پزشک باید بپردازد. در مطالعات اندکی که انجام گرفته است، رابطه معنی‌داری بین نمرات رضایتمندی بیماران و تجویز داروهای مسکن هنوز پیدا نشده است. از سوی دیگر، دکتر پل کلییری، رئیس دانشکده سلامت عمومی یل که به تدوین الگوی این پرسشنامه در دهه 1990 کمک کرده است، می‌گوید: «تجویز بیش ازحد داروهای مخدر مشکلی است ملی که به چشم می‌آید، اما برخلاف نظر مخالفان پرسش‌هایی که از بیماران درباره تجربیات درمانشان می‌شود مسبب آن نبوده است.»
مسئولان دولتی هم عقیده دارند از آنجا که بسیاری از بیماران خواهان درمان دردشان هستند، حق این را دارند تا بازخوردی درباره مدیریت آن ارائه دهند. درهرحال گره ماجرا اینجاست که تسکین درد طی ایام بستری در بیمارستان یکی از نگرانی‌های اصلی بیماران و خانواده‌هایشان است.
مسکن‌ها از نگاهی دیگر
تعداد روبه تزایدی از ایالت‌های آمریکا درباره افزایش مرگ براثر تجویز مسکن‌ها هشدار می‌دهند و از فقدان اقدامات کافی از سوی دولت برای مهار این امر همواره شکایت دارند.
در سال‌های گذشته برخی ایالت‌ها قوانین سختگیرانه‌ای را برای کاهش تجویز برخی داروهای مسکن اجرایی کرده‌اند. حتی گروه‌های پزشکان که همواره مخالف تصویب لوایح مداخله‌جویانه در اقدامات درمانی بوده‌اند، مواضع خود را تعدیل کرده‌اند. برای مثال جامعه پزشکی ماساچوست که با محدودیت سه روزه برای آغاز تجویز مسکن‌های مخدر برای دردهای شدید مخالف هستند، از تصویب محدودیت هفت‌روزه از سوی قانونگذاران حمایت کرده‌اند. برخی پزشکان و دندانپزشکان به بیماران 60 یا 90 مسکن حاوی مواد مخدر مانند اکسی‌کودون یا هیدروکودون می‌دهند که ممکن است منجر به سوءمصرف شود و درنهایت دری به روی اعتیاد باز کند.
آمارهای فدرال می‌گویند در سال 2014، مرگ براثر مصرف زیاد مسکن‌های تجویزی یا هروئین به بیش از 28 هزار نفر رسیده، 14 درصد بیش از سال قبل. بسیاری از مرگ‌های حاصل از هروئین به‌دلیل مصرف غیرقانونی محصولات فنتالین بوده است، نوعی داروهای مشتق از تریاک که غالبا با هروئین ترکیب می‌شود. هنوز روشن نیست که تاثیر قانون به عنوان آخرین اقدام هر سیاستگذار درمان برای کاهش اعتیاد، بر مسکن‌های تجویزی چه تاثیری بر میزان مرگ‌های مرتبط دارد. برخی کارشناسان عقیده دارند اقدامات قانونی برای کاهش مسکن‌های تزریقی ممکن است منجر به سوق ناخواسته افراد برای مصرف هروئین و دیگر مواد مخدر غیرقانونی است.
New York Times
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار