لباس‌ها بطور روزانه بسته به وضعیت آب‌وهوا و تعداد دفعات پوشیده شدن آنها به کاربران پیامک تلفنی یا توئیتری ارسال کرده و درخواست می‌کنند که از آنها استفاده کنند. اگر این پیامها نادیده گرفته شوند، لباس مورد نظر با یک سازمان خیریه برای استفاده از آنها تماس گرفته و این سازمان بلافاصله بسته‌ای را برای منتقل کردن لباس‌ها می‌فرستد.
این پروژه قصد دارد تا ارتباط مردم با مصرف لباس و مد را به چالش بگیرد. اکنون انسان‌ها چهار برابر لباس بیشتری نسبت به 20 سال قبل دارند اما معمولا تنها 20 درصد آنها پوشیده می‌شوند.
مصرف بیش از حد پوشاک برای محیط زیست مشکل‌زا بوده و به تولیدکنندگان اجازه استعمار هرچه بیشتر را می‌دهد. تولید لباس به شدت به محیط زیست آسیب می‌زند و این آسیب شامل استفاده از پتروشیمی برای تولید پارچه‌های مصنوعی گرفته تا پرورش پنبه است که بیشتر از سایر گیاهان به آفت‌کش نیاز دارد. فرآیندهای آماده سازی پارچه از سفیدگری گرفته تا رنگ کردن پارچه، آلاینده‌های بیشتری به محیط اضافه کرده و از منابع انرژی چشمگیری استفاده می‌کنند.
این پروژه یکی از 12 طرح انتخابی در دوره نهایی رقابت شبکه ابتکارات در فرهنگ و خلاقیت اروپا (N.I.C.E) است که در آلان برگزار می‌شود. محققان امیدوارند در صورت برد، از جایزه 200 هزار یورویی آن برای ساخت نمونه اولیه در کمدهای لباس استفاده کنند.
