همانند
بسیاری از شرکتها، شبکه عصبی و نورونها در مغز دارای سازماندهی است، به
طوری که شبکههای ژنی، پروتئینی، نورونی و متابولیکی در مغز وجود دارد. این
بدان معناست که هر بخش از مغز دارای زیرمجموعه بوده و هر زیرمجموعه بخش
پایین دستی دیگری دارد. برای مثال مغز انسان دارای بخش کنترل و بخش
پردازشگر است که هر یک از این بخشها دارای زیرمجموعههای مختلف است که
مدیریت منحصر به فرد خود را دارد. اما چرا شبکههای زیستی نیازمند
ساختارهای سلسه مراتبی هستند؟ براساس اطلاعات منتشر شده در این مقاله،
ساختارهای سلسله مراتبی از اتصالهای کمتری برخوردار هستند. در شبکههای
زیستی، اتصال هزینهبر است، بنابراین هر قدر مقدار اتصالها کمتر شود مزیت
محسوب میشود. بنابراین خلقت به سمتی پیش میرود که از مقدار اتصالات کاسته
شود.
یافتههای
این پروژه میتواند مسیر تحقیقات هوش مصنوعی و ساخت مغز مصنوعی را تسریع
کند. هنوک منگیستو از دانشگاه ویومینگ در فرانسه، مدلهای مختلفی را از
تکامل مغز شبیهسازی کرده است. او شبکههای نورونی مصنوعی را طراحی و
آزموده است. در این مدلها، منگیسو هم از اتصالات کم و هم اتصالات زیاد
استفاده کرده است. جف کلون از محققان این پروژه میگوید: «در طول یک دهه
گذشته محققان به دنبال این سوال بودهاند که چرا شبکههای عصبی تکامل پیدا
میکنند و نقش ساختارهای سلسله مراتبی در این بین چقدر است. این مقاله به
این سوالات پاسخ میدهد. این مقاله هم نشان میدهد که چرا مغز انسان ساختار
سلسله مراتبی دارد و هم نشان میدهد که چرا برخی از شبکههای ساخت دست بشر
نظیر اینترنت و سیستمهای جادهای دارای ساختار سلسله مراتبی است.» جوست
هویزینگا از دیگر محققان این پروژه میگوید: «گام بعد استفاده از این
اطلاعات برای ساخت شبکههای کاراتر است تا در نهایت هوش مصنوعی با
قابلیتهای بهتر تولید شود.»