شفا آنلاین>سلامت> بخش زیادی از بیماریها در ناحیه سروگردن است. این دو بخش هم ارتباط مستقیمی با فضای بیرون دارند و هم از حساسیت زیادی برخوردار هستند.
به گزارش
شفا آنلاین،به نقل از سپید سرطان، این بخش
از بدن را هم بینصیب نگذاشته است و سالانه تعداد زیادی از مردم به ابتلا
به تومورهای سرطانی در ناحیه سر و گردن تشخیص داده میشوند. شاید این تعداد
زیاد نباشد، اما بیماریها و تومورهای سروگردن نیاز به بررسی و توجه
دارند. به همین علت دومین سمینار تومورهای سروگردن توسط انجمن جراحان گوش و
حلق و بینی و سروگردن هفته گذشته در بیمارستان میلاد برگزار شد. در این
همایش از بین بیماریهای مربوط به سروگردن تمرکز تنها روی بخش سرطانی بود.
در این گزارش نیز تلاش شده است تا به همین مسئله پرداخته شود.
همکاری بین متخصصین گوش و حلق و بینی و انکولوژی مهدی
خواجوی، رئیس انجمن جراحان گوش و حلق و بینی در مورد برگزاری این سمینار گفت: «هدف همیشه افزایش آموزش و آگاهی
متخصصین بوده است، اما یکی از دغدغههای اصلی ما شیوع سرطان است. البته این
طور نیست که سرطان تنها در ایران شایع شده باشد. بلکه شاید ما از اکثر
کشورها هم آمار کمتری داشته باشیم.
اما خوب با سبک زندگی صنعتی که در پیش
گرفتهایم و آلودگیهایی که در اطراف ما وجود دارد، میزان ابتلای افراد به
این بیماری هم بیشتر میشود. به همین علت در این سمینار هم از همکاران
متخصص گوش و حلق و بینی و هم از همکاران متخصص انکولوژی و پرتودرمان و
رادیوتراپ دعوت شده است تا با همفکری به نتیجه بهتر در زمینه تشخیص
زودهنگام و درمان درست برسیم.»
وی
در رابطه با بیماریهای دیگر سروگردن و میزان شیوع آنها گفت: «متخصصین و
جراحان گوش و حلق و بینی محدوده زیادی از بیماریها را در این زمینه پوشش
میدهند. برای مثال ما با انواع بیماریهای سینوسی، شنوایی، قاعده جمجمه،
حنجره و گفتار، مشکلات صدا، مشکلات تنفسی و غیره سروکار داریم و تومورها
تنها بخشی از آنها است. از بین تمام بیماریهایی که در این ناحیه اتفاق
میافتد، بیماریهای عفونی بیشتر از همه در این منطقه شایع است. چرا که
ارتباط مستقیم با فضای بیرونی دارد و بیشتر در معرض خطر آلودگی و ابتلا
است. پس از آن تومورهای سرطانی و رخدادهای ترومایی هم بسیار شایع است. چرا
که صورت بیشتر مواقع در معرض آسیب و ضربه است و میتواند در عملکرد گوش و
حلق و بینی و خصوصاً گردن اختلال ایجاد کند. در بین تروماها، ضربه به گردن
از همه ارگانهای دیگر حساسیت بیشتری دارد. چرا که با ضربه و آسیب به آن
امکان دارد هم راههای تنفسی بسته شوند، هم عروق خونی حیاتی که از این
ناحیه عبور میکنند، دچار مشکل شوند و هم به مهرهها و نخاع آسیب برسد.
تعداد زیاد تصادفات جادهای هم این آسیبها را تشدید کرده است.»
این
جراح گوش و حلق و بینی در مورد درصد پراکندگی این بیماری در کشور گفت:
«تحقیق مشخصی در این زمینه صورت نگرفته است و نمیتوانیم به صورت قاطع
بگوییم چند درصد بیماریهای سروگردن به عفونت و چند درصد به تروما و تومور
برمیگردد. خصوصاً که پراکندگی این بیماریها در نقاط مختلف همین شهر تهران
هم متفاوت است. در یک منطقه تصادفات بیشتری بهخاطر ترافیک اتفاق میافتد و
در یک منطقه هم نزاعهای زیادی روی میدهد. به همین خاطر به صورت میانگین
نمیشود یک عدد برای کل کشور داد. در یک منطقه هم آلودگی هوا و عدم رعایت
نکان بهداشتی، بیماریهای عفونی را منجر میشود.»
رئیس
انجمن جراحان گوش و حلق و بینی در نهایت در پاسخ به سوال امکان وجود
همپوشانی کار این حوزه متخصصین با تخصصهای دیگر گفت: «سروگردن نقاط حساسی
دارند که تخصصهای پزشکی زیادی را هم مانند چشم، مغز و گوش و حلق و بینی در
خود جای دادهاند. مشخصاً هر متخصصی با حوزه درگیری کارش به خوبی آشنا
است. در مورد جراحی تومورهای سرطانی سروگردن نیز هم جراحان گوش و حلق و
بینی، هم جراحان سرطان درگیر هستند. در بخش جراحیهای این ناحیه جراحان
عمومی نیز حتی ورود پیدا میکنند. اما این ورود به این شکل نیست که بخواهد
اختلافی به وجود بیاورد یا بر اثر حیطه وظایف ناراحتی پیش بیاید. ما در
مورد مسئله همپوشانی مشکلی نداریم. البته این را هم باید در نظر داشت که
خود مردم هم تا اندازهای به مسئله حوزههای مختلف جراحان واقف هستند. برای
مثال اگر مشکلی در زبان یا حنجره خود داشتند، به جراح عمومی مراجعه
نکنند.»
آماری از میزان شیوع سرطانهای سروگردن نداریم سید
حسین یحییزاده، دبیر اجرایی این سمینار و رئیس مرکز تحقیقات سرطان
بیمارستان میلاد در رابطه با آمار موجود
از میزان شیوع این نوع از سرطان گفت: «متاسفانه در حال حاضر آمار دقیقی از
میزان شیوع تومورهای سروگردن در کشور نداریم و نمیتوانیم به صورت دقیق
بگوییم میزان ابتلای آن چند درصد است. هرچند میتوان مشاهده کرد که تعداد
زیادی از افراد نیستند که به این نوع از سرطان مبتلا میشوند. تومورهای
سروگردن به اندازه باقی سرطانهای شایع مانند سرطان پستان و معده مردم را
درگیر نمیکند و همچنین در آن حد هم کم نیست که بتوان آن را در فهرست
سرطانهای نادر قرار داد. به همین علت میتوان گفت میزان رشد و شیوع متوسطی
دارد که در طی چند سال گذشته افزایش چشمگیری هم نداشته است.»
وی
در رابطه با عوامل تشدیدکننده ابتلا به این سرطان گفت: «نمیتوان گفت
انجام کاری منجر به ابتلا به سرطان میشود. اما شاید انجام آنها به رشد
سلولهای سرطانی کمک کند و عامل تشدیدکننده به حساب بیاید. در مورد
تومورهای سروگردن هم میتوان گفت تنها یک عامل استعمال دخانیات و کشیدن
سیگار و همچنین برخی ویروسهای انسانی مانند HPV و epstein_ Barr میتوانند
از بین باقی عوامل در ابتلای فرد تشدیدکنندهتر باشد. دیده شده است،
افرادی که روزانه میزان زیادی سیگار مصرف میکنند بیشتر به این بیماری
مبتلا شدهاند. از بین مردان و زنان هم همیشه میزان مبتلایان مرد بیشتر از
زن بوده است. هرچند اخیراً به علت افزایش تعداد زنان سیگاری هم تعداد
مبتلایان زن افزایش داشته است. این افزایش در آمارهای جهانی هم دیده
میشود. اما همچنان تعداد مبتلایان مرد بیشتر از زنان است. علاوه بر این،
تعداد کودکان مبتلا به تومورهای سروگردن هم بسیار پایین و کمتر دیده شده
است کودکی به این بیماری مبتلا شود، چرا که این سرطان بیشتر در سنین بالا
دیده میشود و کمتر افراد جوان را درگیر میکند.»
یحییزاده
همچنین در مورد روند افزایش این نوع از سرطان در طی سالهای گذشته گفت:
«اینکه بخواهیم به صورت مقایسهای بگوییم روند ابتلای افراد به تومورهای
سروگردن بیشتر یا کمتر شده است، به مطالعات مقایسهای احتیاج دارد و ما
چنین اطلاعاتی در دست نداریم. بسیاری از مراکز درمان سرطان یا بیمارستانها
و حتی شهرها و استانها به صورت داخلی این اطلاعات را در دست دارند و آنها
را منتشر میکنند، اما به صورت همگانی نیست و نمیتوان به عنوان آمار
کشوری و ملی از آنها استفاده کرد.»
این
متخصص رادیوتراپی و انکولوژی در رابطه با چالشهای تشخیص و درمان این
بیماری گفت: «هرچه تومور در مراحل اولیه خود تشخیص داده شود مسلماً درمان
راحتتر و موفقتری دارد. تومورها خودشان را با تغییرات و زخمهایی در دهان
و حلق نشان میدهند و فرد را درگیر میکنند. به همین علت اگر خود بیمار به
جای نادیده گرفتن آن به پزشک مراجعه کند، با تشخیص زودهنگام میتواند
مراحل درمان را برای خودش راحتتر کند. قدم اول هم در درمان سرطان همیشه
جراحی است، خصوصاً اگر تومور به قدری باشد که بتوان آن را جدا کرد. در
مراحل بعدی پیشرفتهتر هم از رادیوتراپی و شیمیدرمانی استفاده میشود.»