انگ به دیگران ناشی از نا‌آگاهی است

  به گزارش شفاآنلاین،به نقل از سپید      اگر از دیدگاه روانشناختی به قضیه نگاه کنیم، فرهنگ‌سازی برای موضوع ایدز و اطلاع از راه‌های دقیق پیش‌گیری و کنترل ایدز، موضوعی است که این روزها بسیاری با آن درگیرند. این موضوع با توجه به افزایش روابط ناسالمی که بین دختران و پسران بیشتر شده است و کنترل‌شده نیست و با توجه به این‌که مهارت‌های لازم در حوزه روابط جنسی به جوانان آموزش داده نمی‌شود، نگران‌کننده‌تر می‌شود و این نگرانی وجود دارد که ما شاهد رشد روزافزون معضل ایدز باشیم.

نشستی در این زمینه برگزار شد و روی این مسئله تاکید شد که پیش‌ازاین مقوله اعتیاد آمار ایدز را بالا می‌برد و حالا مدتی است که این کار را روابط جنسی ناسالم انجام می‌دهد و تنها راه‌حل هم این است که ازنظر جامعه‌شناسی به ایدز بپردازیم و مهارت‌های لازم را به جامعه یاد بدهیم. این تا چه حد صادق است؟
       متاسفانه ما مهارت‌های زندگی را به جوانان آموزش نمی‌دهیم. این همراه شده است با رشد بی‌بندوباری‌های جنسی که متاسفانه در بین افراد مختلف وجود دارد. از سویی دیگر با عدم حساسیت کافی در حوزه برنامه‌ریزی و تخصیص بودجه روبرو هستیم. این معضل تنها به شکل خودکنترلی‌پیش می‌رود و شاهد یک برنامه درازمدت برای آن نیستیم. در آن برنامه درازمدت قطعاً آموزش مهارت‌های جنسی و مهارت‌های بین فردی در بین جوانان جایگاه ویژه‌ای خواهد داشت.

 چطور می‌شود آن انگ و تبعیض را نسبت به فردی که به این بیماری مبتلا می‌شود کاهش داد؟
       بیماری‌های مزمن، چه بیماری مانند ایدز چه بیماری‌های مزمن روانی، چیزی نیست که ما بتوانیم به‌طور مستقیم به آن بپردازیم. این یک مسئله فرهنگی در جامعه ما است و باید روی مباحث فرهنگی کار بکنیم. بسیار دیدیم که وقتی می‌خواهیم به کسی اشاره‌ای داشته باشیم، برای مثال می‌گوییم فلانی که کوتوله است، فلانی که پایش شل است، فلانی که دیوانه است و چنین عباراتی را به‌کار می‌بریم. نه تنها در مورد ایدز که در مورد خیلی مسائل ساده هم نحوه شناسایی و برخورد ما خیلی محترمانه نیست. بنابراین باید روی فرهنگ کار بکنیم و امیدواریم که در درازمدت بتوانیم شرایط بهتری را رقم بزنیم. در رابطه با ایدز هم باید مردم بدانند که اگر کسی ایدز دارد به این معنا نیست که از سر خلاف این اتفاق افتاده است و در خیلی از موارد خود شخص در ابتلا به بیماری نقشی نداشته است و اگر درست برخورد بشود می‌توان راه‌های پیش‌گیری آن را نیز آموزش بدهیم و مانع ابتلا افراد به آن بشویم.

 هپاتیت هم بیماری مزمن و مشابهی است. ما چه اشتباهی انجام داده‌ایم که این تصور به وجود آمده است که فرد حتماً کاری اشتباه انجام داده است که مبتلا به ایدز شده است؟
       این همان انگ است. هر انسانی به چیزهایی که از آن می‌ترسد انگ می‌زند. مثلاً می‌گویند طرف جنی شده است چون نمی‌دانند مشکل چیست و می‌ترسند. اگر فرهنگ‌سازی بشود و شرایط پیشگیری ایدز فراهم شود قطعاً انگ هم کمتر می‌شود. کما اینکه بسیاری از پزشکان و پرستاران به‌طور مستقیم می‌دانند که یک بیماری ایدز دارد ولی با او ارتباطی دوستانه دارند چون از بیماری آگاهی دارند. بهترین راه‌حل آموزش و آگاهی است.

 یکی از مسائل تعجب بر انگیز این است که برخی از پزشکان ما باوجود آگاهی نسبت به ایدز، از بیماران مبتلا به HIV می‌ترسند و از این بیماران دوری می‌کنند. به نظر شما دلیل این مسئله چیست؟
       این هم‌شکلی از عدم آگاهی است. ما حتی پزشکانی را داریم که این افراد را جراحی می‌کنند. باید روی خود این پزشکان نیز کار شده و باید آموزش‌های لازم به آنها داده شود.