کمبود نقدینگی، بزرگ‌ترین مشکل صنعت داروسازی کشور

به گزارش شفا آنلاین،به نقل از سپید . در این خصوص با هاله حامدی‌فر یکی از داروسازان کشور و مدیرعامل شرکت دارویی سیناژن به گفت‌وگو نشستیم.

یکی از اساسی‌ترین مشکلات صنعت داروسازی در حال حاضر چیست؟
       صنعت داروسازی در حال حاضر از نظر پیشرفت علمی وضعیت خوبی دارد و ما در حقیقت داروهای مهم موجود در دنیا را تولید می‌کنیم. اما از طرفی مشکلی که صنعت داروسازی الان بسیار با آن مواجه است، بحث نقدینگی است. به دلیل عدم پرداخت‌های بیمارستان‌ها و مراکز دولتی به شرکت‌های پخش و شرکت‌های پخش به تامین‌کنندگان دارو، چه تولیدکنندگان و چه واردکنندگان، نقدینگی به شدت دچار مشکل شده است. اگر همین روند ادامه پیدا کند، خطرناک است و باید به صورت ضرب‌الاجل این قضیه حل شود. چون داروسازی احتیاج به نقدینگی دارد تا مواد اولیه برای ساخت دارو تامین شود. پس از ساخت دارو مدتی طول می‌کشد که داروها فروخته شده و پول داروها برگردد به سیستم و اگر این اتفاق نیفتد مشکلات خاصی به‌وجود می‌آید. مهم این است که 97 درصد اقلام دارویی که مصرف می‌شود، تولید داخل است و به همین دلیل اگر تولید دچار مشکل شود مشکلات دیگر هم به‌وجود می‌آید. این مسئله تنها در خصوص تولید نیست و بحث واردات هم همین مشکلات را دارد. بیشتر شرکت‌های ما دچار مشکل نقدینگی هستند.
از نظر علمی و توانایی تولید هم مشکل داریم؟

       توان علمی و صنعتی تولید دارو در کشور خیلی بالا رفته است. هر چند باید در زمینه بازسازی صنعت کمک‌هایی شود؛ زیرا ما یکسری شرکت‌ها در صنعت داروسازی داریم که شرکت‌های قدیمی هستند و اینها نیاز به بازسازی دارند و نیاز دارند که با استانداردهای دنیا تطابق پیدا کنند. اگر این اتفاق بیفتد با توجه به دانش و فناوری که در کشور وجود دارد ما بازار صادراتی خوبی در کشور خواهیم داشت و تراز تجاری دارو خیلی راحت می‌تواند مثبت شود.
 در خصوص قیمت‌گذاری دارویی نیز اعتراضاتی به گوش می‌رسد. به نظر شما هم قیمت‌گذاری مشکل دارد؟

       قیمت‌گذاری دارو در کشور اصلا مطابق با حوزه‌های دیگر نیست. برای اینکه دارو یک کالای تخصصی است و تحت شرایط خاص تولید می‌شود و افراد تخصص یافته باید این کالا را تولید کنند. دارو استانداردهای خاص خود را دارد. اما شما اگر یک جعبه دارو را با قیمت آزاد هم بخواهید در داروخانه بخرید واقعا می‌بینید که قیمت خیلی پایین است. علی‌رغم اینکه با همین قیمت پایین با کمترین سود، صنعت همیشه تلاش دارد استانداردهای خود را پایین نیاورد. جا دارد که گلایه‌ای کنم از اصحاب رسانه که علی‌رغم اینکه خودشان دست‌اندرکار هستند و همه ما دارو مصرف می‌کنیم و می‌بینید که قیمت دارو با هیچ چیزی حتی با محصولات خوراکی، مایع ظرفشویی و دستمال کاغذی هم قابل مقایسه نیست و تورمی که آنها داشتند اصلا در دارو به‌وجود نیامد، اخبار حتی گاه کذبی را در خصوص بالا رفتن قیمت دارو منتشر می‌کنند و جامعه را با تنش روبه‌رو کرده و صنعت را از روند خودش متوقف می‌کنند. در حالی که شما خودتان می‌دانید صنایع دیگر همه با این موضوع مواجه هستند.

مثلا در ده سال گذشته فقط دستمزدها چقدر تغییر کرده است؟ یعنی حداقل دستمزد چقدر تغییر کرده است؟ قیمت ارز چقدر تغییر کرده است؟ قیمت انرژی چقدر تغییر کرده است؟ اما با همان روند اصلا قیمت دارو تغییر نکرده است. اگر ما توقع داریم که آن 97 درصد اقلام دارویی کشوری که داریم تولیدی و با کیفیت خیلی خوب باشد که البته در حال حاضر همین طور است، قطعا فشار زیادی را به صنعت می‌آورد. نظر من این است که همه باید کمک کنیم که قیمت دارو به یک قیمت منطقی برسد. الان قیمت دارو منطقی نیست. کسی که وارد صنعت دارو می‌شود کسی نبوده که دنبال سود بوده باشد. در کشور ما راه برای پول درآوردن خیلی راحت‌تر از دارو و تولید وجود دارد زیرا تولید دارو جزو سخت‌ترین تولیدات است. بنابراین کسی که به صنعت داروسازی وارد می‌شود دنبال سودجویی نیست. برای اینکه سرمان را بتوانیم بالا نگه داریم و بتوانیم کیفیت‌ها را ارتقا دهیم و بتوانیم محصولاتی را در خور شان مردم ارائه دهیم یا محصولاتی که مردم از ما توقع دارند و خدمات پس از فروشی را که مردم می‌خواهند ارائه دهیم و همین‌طور بتوانیم صنعت را سرپا نگه داشته و اشتغال‌زایی برای کارگران به‌وجود بیاوریم، باید قیمت دارو منطقی شود.

به نظر شما واردات در کشور چه نقشی دارد؟ آیا الزامی به واردات دارو وجود دارد؟
       ما یکسری محصولات داریم که تولیدات داخل داریم و یکسری محصولات داریم که تولیدات داخل ندارد. ارز ما هم محدود است بنابراین باید مدیریتی در این خصوص انجام شود، همان کاری که سازمان غذا و دارو دارد انجام می‌دهد. یعنی بودجه یارانه‌ای و ارزی را اختصاص می‌دهیم به محصولاتی که تولید داخل ندارند. نه اینکه بگوییم اصلا وارداتی آن نباشد اما باید محدود باشد که ارزبری کم شود زیرا همه این تلاش‌ها برای این است که ما ارزبری نداشته باشیم و بتوانیم ارز را اختصاص دهیم به محصولاتی که مشابه تولید داخل ندارند. داروهای جدید زیادی هستند که به بازار آمده‌اند ولی متاسفانه به دلیل کمبود نقدینگی و بودجه محدود ما اجازه ورود به بازار داخلی کشور پیدا نمی‌کنند به خاطر اینکه هزینه آن را نداریم. بیاییم هزینه را به جای داروهای مشابه داخل ببریم به سمت داروهایی که مشابه داخل ندارد و این هم به نفع صنعت است و هم به نفع بیماران.

 فکر می‌کنید الحاق به سازمان تجارت جهانی به نفع کشور و صنعت داروسازی است؟
       ورود به هر جمعی که منافع مشترک داشته باشند در کلیت قضیه خوب است اما در همه این معاملات کاملا باید بدانیم که چه می‌خواهیم و در واقع چه چیزی را داریم می‌گیریم و چه چیزی را داریم از دست می‌دهیم. صنعت دارو صنعت استراتژیک کشور است و همیشه در مقاطع مختلف و تنش‌های مختلف سیاسی اقتصادی دیده‌ایم که دارو کشور را تحت تاثیر قرار داده است. خیلی از کشورهای دیگر هم بوده‌اند که به سازمان تجارت جهانی ملحق شده‌اند اما برخی از صنایع خود را از تمام قوانین مستثنی کرده‌اند و فکر می‌کنم در این زمینه باید هشیار باشیم.