شناسایی مالاریا با استفاده از بزاق

       هوی می‌گوید که این کیت با استفاده از بزاق دهان می‌تواند فرآیند شناسایی را انجام دهد. در این کیت از ژنراتورهای مغناطیسی استفاده شده ‌است. روش‌های فعلی مبتنی بر نمونه خون بیمار هستند و از آنجایی که بسیاری از مردم در محیط‌های آلوده زندگی می‌کنند، احتمال بروز خطا در فرآیند وجود دارد. به همین دلیل محققان از بزاق برای این کار استفاده کردند. این گروه تحقیقاتی از سه نوع نانوذرات برای ساخت این کیت تشخیصی استفاده کردند که برای سه کار استفاده می‌شوند: وارد آوردن فشار از طریق مغناطیس، گرم کردن و حسگری از راه دور.

       این نانوذرات با استفاده از آنتی‌بادی مالاریا پوشش داده شده‌ است. درصورت وجود زیست‌مولکول‌های مربوط به مالاریا، جذب نانوذرات می‌شوند. سپس محققان با استفاده از روش هیپرترمیا اقدام به گرم کردن نمونه می‌کنند. با این کار، آنتی‌ژن‌ها رشد کرده و در قدم بعد با استفاده از مغناطیس قابل شناسایی می‌شوند. با استفاده از یک ژنراتور، میدان مغناطیسی تولید شده که از آن برای تشخیص بیماری استفاده می‌شود. میدان مغناطیسی موجب خارج شدن ذرات آنتی‌ژن از درون بزاق می‌شود.

       اگر مالاریا وجود نداشته باشد، نانوذرات به هم نمی‌چسبند و با مغناطیس از بزاق خارج می‌شوند.