اگر بیمار مبتلابه اسکیزوفرنی دارید بخوانید

به گزارش شفا آنلاین، ازآنجایی‌که اسکیزوفرنی تمام خانواده را تحت تاثیر قرار می‌دهد، بهتر است خانواده یک فرد مبتلابه اسکیزوفرنی از کمک‌های انجمن‌های حمایت از این بیماران استفاده کنند. رعایت این توصیه‌ها هم به خانواده فرد مبتلا به اسکیزوفرنی کمک می‌کند.

        دانش و آگاهی خود را در مورد اسکیزوفرنی افزایش دهید. در مورد مشکل اسکیزوفرنی تصورات غلط و سوءتفاهم‌های زیادی وجود دارد که می‌توانند زندگی را برای فرد مبتلابه اسکیزوفرنی و خانواده‌اش سخت‌تر سازند. افزایش آگاهی در مورد اسکیزوفرنی و آگاهی دادن دیگران می‌تواند باعث خلاصی شما از دست تصورات غلط مربوط به اسکیزوفرنی شود. علاوه بر این، این افزایش آگاهی می‌تواند باعث اتخاذ تصمیمات آگاهانه و عاقلانه‌تری در مورد فرد مبتلابه اسکیزوفرنی شود. یکی از حقیقت‌های مهم مربوط به اسکیزوفرنی این است که افراد مبتلابه این بیماری قابل‌درمان هستند، خطرناک یا خشن نیستند و بسیاری از آنان می‌توانند زندگی کامل و پرباری داشته باشند.

        به دنبال مشاوره خانواده باشید. مشکل اسکیزوفرنی یکی از اعضای خانواده می‌تواند یک مشکل استرس‌زا برای کل اعضای خانواده باشد، بنابراین یک درمان خانوادگی، مخصوصا یک درمان خانوادگی زودهنگام می‌تواند بسیار مفید باشد. والدین دارای یک کودک مبتلابه اسکیزوفرنی می‌توانند از مزیت‌های مشاوره زوج‌ها نیز استفاده کنند. زندگی با یک فرد مبتلابه اسکیزوفرنی می‌تواند روی زندگی زناشویی نیز تاثیر منفی بگذارد و همین تاثیر منفی روی زندگی زناشویی باعث می‌شود که والدین نتوانند به‌قدر کافی به کودک خود در مقابله با مشکل اسکیزوفرنی کمک کنند. توصیه می‌شود که این والدین به پزشک خود مراجعه کنند تا آن‌ها را به یک مشاور خانواده یا مشاور زوج‌های جوان ارجاع دهد. دیدگاه شما نسبت به مشاوره باید این‌گونه باشد که مشاوره یک فرم آموزشی است که می‌تواند به خانواده‌ها در یادگیری راه‌های مقابله‌ای، شیوه‌های بهتر ارتباط و مهارت‌های حل مشکل کمک کند.

        یک برنامه درمانی خانگی طرح‌ریزی کنید. هدف افراد مبتلابه اسکیزوفرنی زندگی در خانه و نه در یک آسایشگاه روانی است. این هدف غالبا به این معنا است که اعضای خانواده باید به‌طور دقیق بدانند که چطور این عارضه را مدیریت کنند. توصیه می‌شود که با مشورت پزشک، مراقبت خانگی را برای فرد مبتلابه اسکیزوفرنی برنامه‌ریزی کنید. این مراقبت خانگی باید شامل راهکارهایی به‌منظور اطمینان از پیروی عزیز شما از برنامه دارویی، فهرستی از نشانه‌های عود بیماری و همچنین برنامه‌ای به‌منظور مقابله با عود بیماری باشد. این برنامه درمانی باید روی کاغذ نوشته شود و هر یک از اعضای خانواده مسئولیت‌های خود را بداند.

        یک برنامه قانونی داشته باشید. افراد مبتلابه اسکیزوفرنی دوره‌هایی را تجربه می‌کنند که در این دوره‌ها به حدی ناخوش و مریض‌احوال هستند که نیاز خود به درمان را درک نمی‌کنند. به همین دلیل شما باید یک سند قانونی، معروف به دستورات پیشرفته روانپزشکی(PAD) داشته باشید که وظیفه شما در این وضعیت را توضیح دهد. این سند قانونی اصولا شامل این موارد است که در این وضعیت باید به کدام بیمارستان مراجعه کرد، با کدام پزشک باید تماس گرفت و کدام‌یک از اعضای خانواده تصمیم‌گیری می‌کند. این سند باید قانونی و الزام‌آور باشد.

        خانه خود را یک مکان سالم سازید. بخشی از مشاوره و آموزش خانواده این است که خانواده‌ها یاد بگیرند که چطور یک محیط خانگی سالم و حمایتی را برای عزیز مبتلابه اسکیزوفرنی خود ایجاد کنند. علائم افراد مبتلابه اسکیزوفرنی زمانی افزایش می‌یابد که تحت‌فشار باشند و مورد چالش و انتقاد قرار بگیرند. سعی کنید که از ابراز هیجانی یا احساسی با درجه بالا خودداری کنید. این به این معنا است که سعی کنید در محیط خانه از جروبحث‌ها و بگومگوها خودداری کنید. این جروبحث‌ها می‌توانند به چالش تبدیل شوند، مخصوصا زمانی که فرد مبتلابه اسکیزوفرنی دچار توهم یا هذیان است. شما باید مهارت‌های ارتباطی و مهارت‌های حل مشکل را یاد بگیرید و از آن‌ها استفاده کنید.

        به فرد مبتلابه اسکیزوفرنی اجازه انتخاب دهید. تبدیل کردن خانه خود به یک مکان سالم به این معنا نیست که خانه خود را به یک مخفیگاه برای عزیز مبتلابه اسکیزوفرنی‌تان تبدیل کنید. توصیه می‌شود که فرد مبتلابه اسکیزوفرنی را به قبول کردن مسئولیت‌ها و همچنین مستقل بودن تشویق کنید. مانع داشتن شغل یا مانع تحصیل عزیز مبتلابه اسکیزوفرنی نشوید حتی یک شغل پاره‌وقت یا شرکت در چند کلاس می‌تواند باعث تقویت مسئولیت عزیز شما و همچنین ایجاد حس استقلال در او شود. حمایت بیش‌ازحد از فرد مبتلابه اسکیزوفرنی مانع تقویت حس اعتمادبه‌نفس و مانع یادگیری مهارت‌های اجتماعی می‌شود.

        مراقب خودتان باشید. مراقبت از یک فرد مبتلابه اسکیزوفرنی می‌تواند یک وظیفه پراسترس باشد و این امکان وجود دارد که فرد مراقبت‌کننده خستگی مفرط را تجربه کند. علاوه بر این، این امکان وجود دارد که فرد مراقبت‌کننده نیازهای خود را نادیده بگیرد و علائمی همچون اضطراب، افسردگی یا حتی بیماری فیزیکی را تجربه کند. بر اساس نظرخواهی انجام‌گرفته در آمریکا، از میان افراد مراقبت‌کننده بیش از 40 درصد آن‌ها بیش از 10 سال است که از یک فرد مبتلابه اسکیزوفرنی مراقبت می‌کنند و بیش از 50 درصد افراد مراقبت‌کننده وقت کافی برای مراقبت از سلامتی خود ندارند. یکی از شیوه‌های موثر به‌منظور جلوگیری از خستگی مفرط و دیگر اثرات منفی مراقبت از یک فرد مبتلابه اسکیزوفرنی این است که به گروه‌های حمایتی افراد مراقبت‌کننده بپیوندید.
Everyday Health