در میدان رزم رسمی و غیر
رسمی ' جنگ سایبری'؛ نام رمزها ؛ ' کلاشینکف' های جدید هستند و به حمله
کننده آنقدر قدرت می دهند که تمام زیرساختهای طرف مقابل را به زانو در آورد
و حتی تلفات جانی هم از خود بر جای گذارد.
اینها همه واقعیاتی است که '
آلکس گیبنی' کارگردان مستند ساز سینمای هالیوود در فیلم جدید خود به نام '
روزهای صفر' "Zero Days به تصویر کشیده است.
این فیلمساز مستند ساز
دارنده جایزه 'اسکار' در این مستند جدید خود از تهدید جهانی ویروس های
کامپیوتری و سایر انواع بد افزارها سخن می گوید و خطر آن را به همگان هشدار
می دهد.
فیلم ' روزهای صفر' به استناد مصاحبه های بیشماری که با منابع
دولتی؛ متخصصان امنیتی و 'دیوید سانجر' خبرنگار روزنامه 'نیویورک تایمز'
طرح کننده اولیه این مسئله ؛ انجام داده است ، صریح و قاطع بیان می کند که
یک هیئت مشترک آمریکایی - اسرائیلی مامور فلج کردن برنامه هسته ای ایران از
راه حمله کامپیوتری بوده اند.
این فیلم این استدلال را مطرح می کند که
هکرهای کامپیوتری آنقدر استعداد و توانمندی دارند که آوردگاه یک میدان جنگ
کلاسیک را بکلی تغییر شکل می دهند.
آلکس گیبنی در مصاحبه ای گفته است:
' هکرهای کامپیوتری می توانند تمام اعمال پیچیده ما را که ما در زندگی
مدرن به آن وابسته شده ایم ضایع و خراب کنند. اگر آب و برق ما به مدت چند
هفت و با چند ماه قطع شود این مشکلی بزرگ برای جامعه بشری خواهد بود و
بسیاری از افراد جانشان را از دست خواهند داد'.
موضوع هک کردن تمام
اطلاعات کامپیوتری راجع به برنامه هسته ای ایران را اولین بار روزنامه
'نیویورک تایمز' در سال 2012 فاش ساخت و بعدها هم این ویروس کامپیوتری به
'استاکس نت' Stuxnet مشهور شد و برنامه تلویزیونی ' 60 دقیقه 'در شبکه
تلویزیونی CBS News هم بخشهایی از مطلب نیویورک تایمز در این زمینه را پخش
کرد.
گیبنی در فیلمش ادعا می کند که آمریکا و اسرائیل با استفاده از
درایوهای فلش آلوده به ویروس به درون فعالیت غنی سازی اورانیوم در تاسیسات
هسته ای ایران نفوذ می کند. اما آنگونه که فیلم گیبنی مطرح می کند؛
اسرائیل همچنان نسبت به این مسئله تعصب شدید دارد و حتی به این هم اکتفا
نمی کند و مترصد می شود ویروس قوی تری را وارد سیستم کند.
از همان لحظه ورود این ویروس قوی ,این ویروس وارد تمام کامپیوترها در سرتاسر جهان می شود .
در
سال 2010 یک شرکت پیمانکار امنیتی در ' بلاروس' متوجه این ویروس می شود و
آن را به یک محکمه قضایی می فرستد و بزودی همه در جهان از جمله ایران از
موضوع آگاه می شوند.
اما در فیلم روزهای صفر' تقریبا همه جلوی دوربین از
وحشت اینکه مبادا اسرار محرمانه این ماجرا لو برود از بردن نام واژه
'استاکس نت' واهمه دارند.
' مایکل هایدن' رئیس اسبق سازمان 'سیا' و
'آژانس امنیت ملی آمریکا ' در فیلم می گوید که اگر هم اطلاعاتی از این
ماجرا داشت آن را به گیبنی نمی گفت.
تنها شخصیتهای این فیلم مستند که
از افشای حقایق واهمه ندارند و بی غل و غش همه چیز را عنوان می کنند،
مهندس 'اریک شی ین ' Eric Chien و ' لیام او مورکو' Liam O’Murchu از
شرکت 'سیمانتک' Symantec هستند که ردپای ویروس را در دولت آمریکا پیدا می
کنند.
گیبنی می گوید که این حکایت اسرار آمیز سراسر نگران کننده است .
گیبنی
پیش از این هم راجع به شکنجه گری نظامیان آمریکایی فیلم ' تاکسی به سمت
تاریکی' ("Taxi to the Dark Side”) و علم شناسی با فیلم ' پاک شدن' ("Going
Clear) را ساخته است. مصاحبه گرفتن از شخصیتهای موجود در این فیلم مستند
دو سال به طول انجامید چون بسیاری از افراد از بیان حقایق محرمانه از ترس
اینکه مبادا مورد پیگرد قانونی قرار گیرند طفره می رفتند.
گیبنی می گوید
که این افراد سرانجام احساس کردند وسواس در رازداری خطرش بیشتر از منفعتش
است. علاوه بر این هنگامی که حمله ای صورت می گیرد رازداری مانع از آن می
شود که بفهمیم چه کسی مقصر است .
یک شهروند 62 ساله نیویورکی در این
باره در فیلم می گوید:' وقتی موشک و یا بمبی پرتاب می شود شما می دانید این
کار را چه کسی انجام داده است اما وقتی با یک بدافزار مواجه هستید اینکه
بگردیم و مقصر را پیدا کنیم کار سختی است'.
وی می افزاید:' رمزهای اطلاعاتی گاهی اوقات ما را به اشتباه می اندازد و نمی دانیم عامل کیست و مبداء حمله کجاست'.
طبق این فیلم مستند میدان جنگ سایبری مدتهاست که بر روی کره زمین پهن شده است .
آن
هورنه دی' از اعضاء موسسه 'سیمانتک' مدعی شد:' ما در حال ردیابی صدها
عملیات حمله سایبری هستیم که همه آنها بدست دولت ها انجام گرفته است'.
اما در این میان متخصصانی هم هستند که نظری متفاوت دارند و معتقدند که در مورد ابراز خطر جنگ سایبری اغراق گویی شده است .
'
برون اشنایدر' متخصص فناوری امنیتی و افسر تکنولوژی در 'سیستم های انعطاف
پذیر' در واشنگتن و از اعضاء ' مرکز اینترنت و جامعه برکمن ' وابسبته به
دانشگاه 'هاروارد' می گوید:' این تهدید یک خطر حیاتی نیست. من این فیلم را
«نقشه یک تهدید مطرح شده در یک فیلم» نام گذاری می کنم'.
او می گوید که توده مردم نباید از این موضوع آنقدر نگران باشند و احساس کنند که جانشان از این بابت در خطر است.
وی معتقد است که بکاربردن لفظ ' جنگ سایبری' به این پدیده اصلا کار شایسته ای نیست و بزرگ نمایی و تعمیم دادن بی مورد یک واقعیت است.
اشنایدر توضیح می دهد:' بله در جامعه ما کارهای پنهانی بسیاری انجام می شود و در موردشان رازداری می شود '.
سازنده
فیلم ' روزهای صفر' توضیح می دهد که هدفش از ساخت این فیلم تنویر افکار
عمومی در مورد خطر پیش روی آنهاست اما هرگز قصدش این نیست که مردم را به
وحشت افکند.
وی می گوید: ' بعد از واقعه بمبارانهای «ناگازاکی» و
«هیروشیما» همواره مردم احساس خطر می کردند و می ترسیدند که انسانهای
بیشماری از بین خواهند رفت . همین احساس خطر بود ما را مجاب کرد به سمت
توافق های بین المللی بشتابیم'.
او افزود:' ما ناچاریم از دولتمان آمریکا بخواهیم راجع به آنچه که درون آن می گذرد توضیح دهد و شفاف عمل کند'.
