باور این موضوع سخت است اما این دو پرنده که در تصویر وجود
دارند، دارای سن یکسان بوده و تنها تفاوت آنها این است که پرنده سمت راست
در یک محیط شهری بزرگ شده است.
اگر چه زندگی در شهرها برای پرندگان مزایایی از جمله دسترسی آسانتر به مواد غذایی را دارد، اما عواملی مانند استرس، سر و صدا و آلودگی نوری و نزدیکی بیش از حد به انسانها از جمله معضلاتی است که این حیوانات با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
محققان کشف کردند که طول تلومرها(پایانه فیزیکی کروموزم‌های خطی) در پرندگان جوان شهرهای بزرگ کوتاه تر از همتایانشان در مناطق غیر شهری است. تلومرها در انتهای هر رشته دی.ان.ای در کروموزوم های بدن قرار داشته و بهترین نوع نشانگرهای سنی هستند. تلومرهای کوتاه هم در انسان و هم در این پرندگان بر زندگی کوتاه مدت دلالت می‌کند.
این پژوهش جدید نشان می‌دهد محیطی که در آن یک پرنده پرورش می‌یابد می‌تواند طول این تلومرها را تعیین کند.
محققان، یک گروه از این پرندگان را مورد بررسی قرار دادند. نیمی از آنها در شهر مالمو سوئد پرورش یافته در حالی که نیمی دیگر در روستا رشد کرده بودند.
بعد از دو هفته، تفاوت طول تلومرها بین این دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. به طور معمول ژنتیک تعیین کننده طول تلومر است، اما این مطالعه برای اولین بار نشان می‌دهد که پرورش یافتن در یک محیط پر تنش می‌تواند تاثیر بسیار بیشتری نسبت به ژنتیک داشته باشد.
تاثیری که شهرنشینی بر حیات وحش دارد باید خیلی بیشتر مورد بررسی قرار گیرد، زیرا بدون انجام این پژوهشها ما قادر به درک تهدیداتی که در کمین پرندگانی که در محیط های شهری هستند، نیستیم.
محققان در حال حاضر به دنبال بررسی بیشتر این تاثیرات بر روی انسانها هستند.
