» عمومی
شفا آنلاین>اجتماعی>دختربچه‌ای 11 ساله بعد از حمله آسم در بیمارستان شما بستری می‌شود. در طول 3 روز بستری بودنش اصول درمان را اجرا می‌کنید، از گرفتن اکسیژن تا... سابقه پزشکی دختربچه نشان می‌دهد وی امسال 2 بار دیگر هم در بیمارستان بستری شده است و به همین دلیل 24 روز مدرسه نرفته.
به گزارش شفا آنلاین، بعد از 3 روز بستری بودن
باید کم‌کم به فکر مرخص کردن بیمارتان باشید.چه می‌شد اگر در برنامه ترخیص درباره محل زندگی بیمار پرس‌وجویی می‌کردید؟ باید می‌فهمیدید که او در آپارتمانی زندگی می‌کند با تهویه نامناسب که در گوشه‌وکنار آن کپک دیده می‌شود و بقایای دودی که از مستاجر قبلی مانده هنوز استنشاق می‌شود و صاحب‌خانه نخواسته یا نتوانسته خانه را به‌طور اصولی پاک کند. می‌فهمیدید مادرش سرپرست خانوار است و 2 جا کار می‌کند، داروهای دخترک معمولا سر وقت مصرف نمی‌شود و وقتی به مدرسه می‌‌رود اسپری یدکی با خودش نمی‌برد و احتمالا می‌فهمیدید که این بستری شدن‌ها باعث شده از کار مدرسه عقب بیفتد.
چه می‌شد اگر کارفرمای شما تیم درمان را با نهادهای خدمات و منابع اجتماعی کامل می‌کرد و به شمای پزشک امکان می‌داد که با هماهنگی با وکیلی از یکی از سازمان‌های کمک‌رسان قانونی پزشکی ترتیبی دهید تا مسئولان بیمارستان با مادر دختر پیش از ترخیص صحبت کنند؟ وکیل می‌توانست با صاحب‌خانه برای درست تمیز کردن آپارتمان صحبت کند یا جای دیگری برای زندگی آن مادر و دختر دست‌وپا کند. چه می‌شد اگر نهادی که در آن کارمی‌کنید ترتیبی می‌داد تا شما با یک مددکار اجتماعی در تماس باشید؟ او می‌توانست با پرستار مدرسه دختربچه تماس بگیرد تا 2 تا اسپری درمانی برایش تهیه کند، یکی برای مدرسه و یکی برای خانه.
همه این اگرها که محقق می‌شد، شما می‌توانستید برخی مسائلی را که سبب شده‌اند تا بچه 3 بار در یک سال در بیمارستان بستری شود، حل کنید تا او بار دیگر به آنجا بازنگردد.
سلامت و کد پستی
اغلب پرستاران ارتباط بین کدپستی و سلامت را می‌دانند. می‌دانند فقط 20 درصد از برون‌ده سلامت در نتیجه اقداماتی است که ما پزشکان در بیمارستان‌ها یا درمانگاه‌ها انجام می‌دهیم. سلامت پیوندی ناگشودنی دارد با جایی که ما در آن زندگی می‌کنیم، آموزش می‌بینیم، کار و بازی می‌کنیم. برای بسیاری از مردم سلامت در ابتدا در ثبات و ایمنی خانه‌هایشان، کیفیت مدارسی که در آن تحصیل می‌کنند، دسترسی به مواد غذایی تازه و دسترسی به فضاهای پاکیزه، امن و قابل تردد در محله‌شان شکل می‌گیرد.
سلامتی پرخرج و کم‌هزینه
آمریکایی‌ها آن‌طور که دلمان می‌خواهد سالم نیستند. کشور ما [آمریکا] بیشتر از هر کشور صنعتی دیگری برای درمان و سلامت هزینه می‌کند، اما ما بدترین برون‌ده و کوتاه‌ترین طول عمر را در بین این کشورها داریم، به‌خصوص وقتی از طبقات کم‌درآمد یا عضوی از اعضای گروه‌های اقلیت باشیم. در واقع، کد پستی یک آدم ممکن است بیش از فرمول ژنتیکی او در سلامتش نقش ایفا کند. آمارها نشان می‌دهند بچه‌هایی که از مادران ساکن بخش مونتگومری مریلند و آرلینگتن ویرجینیا و فیرفاکس متولد می‌شوند در مجموع 7-6 سال بیشتر از بچه‌هایی عمر می‌کنند که مادرانشان ساکن شهر واشنگتن هستند. این محل‌ها فقط چند ایستگاه بزرگراهی با هم فاصله دارند.
به همین ترتیب، جدولی که در روزنامه نیویورک‌تایمز در آوریل 2016 چاپ شده است نشان می‌دهد ثروتمندترین مردان آمریکایی 15 سال بیش از فقیرترین مردان آمریکایی عمر می‌کنند و نیز عمر ثروتمندترین زنان آمریکا 15 سال از فقیرترین زنان این کشور درازتر است. بیش از یک‌سوم کودکان 5 تا 17 سال افزایش وزن دارند یا چاق هستند و از هر 5 نفر آمریکایی یک نفر در محله‌های کم‌درآمد زندگی می‌کند که دچار غذاهای مغذی ناکافی، خانه‌سازی نامناسب، آلودگی، میزان بالای جرائم و فرصت‌های کاری نادر هستند.
فرهنگ سلامت
درست است که مردم برای سلامتشان خود مسئول انتخاب‌هایشان هستند، اما به یاد داشته باشیم که فرد باید براساس گزینه‌های در دسترس خود انتخاب کند. به همین دلیل است که همه ما باید با هم «فرهنگ سلامت» را بسازیم تا برای هر فرد امکان داشته باشد تا حد امکان سالم‌تر زندگی کند. این نوع فرهنگ، بهزیستی را در مرکز هر جنبه‌ای از زندگی قرار می‌دهد تا هر جماعتی بتواند شکوفا شود و تا حد امکان انعطاف داشته باشد و همه افراد صرف‌نظر از نژاد و عقیده و محل زیست و درآمد بتوانند به کامیابی دست‌یابند. این رویکرد در ضمن همه عواملی را که بر سلامت اثر می‌گذارند در نظر می‌گیرد.
برای ساختن چنین فرهنگی متصدیان بهداشت و درمان باید با طیف وسیعی از بخش‌هایی که به‌طور سنتی خارج از چرخه بهداشت و درمان تصور می‌شده‌اند همکاری‌کنند. این بخش‌ها می‌توانند شامل کسب‌وکار، آموزش، دادگستری، برنامه‌ریزی شهری، حمل‌ونقل، معماری و فناوری باشند. پرستاران به‌عنوان بخش امین کار درمان و آنهایی که بیشترین وقت را با بیمار بستری می‌گذرانند، نقشی محوری در راه‌اندازی این حرکت بر عهده دارند.
شاید الان با خود فکر کنید که تعداد کارکنان در موسسه‌ای که کار می‌کنید آنقدر کم است که به زحمت می‌توانند جواب تلفن‌ها را بدهند؛ اما چه می‌شد اگر سیستم‌هایی وجودداشت تا شما می‌توانستید بدون دردسر برای ایجاد برخی تغییرات به رئیستان پیشنهاد بدهید و امکانی وجود داشت تا می‌دید پیشنهادی که دادید چطور بوده است؟
می‌توانستید بخواهید که روسای شما روندی را فراهم کند که بتوانید ارجاعاتی به سازمان‌های خدمات اجتماعی داشته باشید که زود درک و فهمیده شوند. هر طبقه می‌تواند دارای کارت‌ها و اطلاعاتی باشد که نحوه ارتباط با بیماران برای کمک‌های غذایی، اسکان، محیط‌زیست ایمن و فرصت‌های شغلی در آنها مشخص شده باشد و رئیس شما می‌تواند فرد مشخصی را در موسسه به خدمت بگیرد که برای تهیه و ارائه اطلاعات مربوط به منابع به بیماران آماده و در دسترس باشد. شاید بهترین فرد برای این کار پرستاران باشند.Med scape
نظرشما
آخرین اخبار