» عمومی
شفا آنلاین>اجتماعی>اگر جزء آن دسته از افرادی هستید كه روزهای زندگیتان بدون تغییر و انرژی لازم در یك خط صاف و ممتد می گذرد و با آفت های نظیر بی تفاوتی و ناامیدی دست به گریبانید و دیگر انگیزه ای برای رفتن به محل كار ندارید، باید بگوییم كه دچار «روزمرگی» شده اید.
به گزارش شفا آنلاین، حال این سئوالات مطرح است كه آیا روزمرگی یك بیماری بشمار می آید و یا پدیده ای اجتماعی است كه آسیب هایی را برای افراد بدنبال دارد؟
روزمرگی چگونه و با چه عواملی خود را در زندگی افراد نشان می دهد و آیا فعالیت اجتماعی نامتناسب با نیاز افراد جامعه در بروز این پدیده تاثیرگذار است یا نه؟
و در آخر اینكه راههای مقابله با آن چیست؟
به گفته كارشناسان مسائل اجتماعی، مرض روزمرگی، فرد را دچار انزوا، سرخوردگی، ناتوانی و افسردگی كرده و او را به انواع بیماری های روحی و روانی دچار می سازد.
همچنین سبب كاهش بازده شغلی و اجتماعی، كاهش ارتباطات خانوادگی، كاهش توانمندی و گرایش به سمت لذت جویی های آنی در فرد می شود.
روزمرگی موجب می شود تا فرد بدون لذت بردن از كار و فعالیت اجتماعی، خود مسئولیت های محوله را بدون تغییر در مدت زمانی طولانی به انجام برساند.
روزمرگی سبب خود آزاری در فرد آسیب دیده برای تامین نیازهای مادی و غیر مادی و نیز انجام كار با عذاب وجدان نیز در فرد می شود.
از سوی دیگر باید بررسی شود كه چرا اغلب افراد خانه دار و یا حتی شاغلین دچار روزمرگی می شوند؟
عده ای از محققان بهداشت روانی، روزمرگی را یك بیماری اجتماعی قلمداد می كنند و از آن به نام «مرگ احساسات» نام می برند.
این محققان پس از بررسی گسترده بر روی افراد مختلف جامعه با شرایط زندگی گوناگون به این نتیجه رسیده‌اند كه یكی از عوامل موثر بروز روزمرگی، «سرخوردگی» است و سرخوردگی را نتیجه افكار پوچ و بیهوده حاصل از تلاش نامطلوب افراد می دانند.
این درد فراگیر كه همچون مرضی به جان جامعه افتاده را چگونه می توان از بین برد و از آسیب های وارده آن به افراد جلوگیری كرد و در نتیجه جامعه ای شاد داشت؟
** روزمرگی بیماری نیست
روانشناس و استاد دانشگاه شهید بهشتی معتقد است، روزمرگی بیماری نیست بلكه جزو آسیب اجتماعی محسوب می شود.
دكتر «سیما فردوسی پور» در گفت وگو با خبرنگار گروه اجتماعی ایرنا، همچنین مقوله افسردگی را از روزمرگی جدا دانسته و می گوید: اگر فردی احساس كرد كه هیچ چیز در او اثرگذار نیست و هیچ موردی در زندگی باعث شادی او نمی شود، این فرد دچار افسردگی شده و نه روزمرگی و باید حتما به او كمك درمانی تخصصی كرد.
وی ادامه می دهد: افراد باید برای رهایی از روزمرگی در كارهای روزانه خود تنوع ایجاد و برای شاد نگهداشتن فضای كاری خود تلاش كنند.
وی بر این باور است كه عوامل بیرونی همچون خانواده، مشاوران، مدیران و دولت و حتی رسانه ها در زمینه پیشگیری از روزمرگی افراد جامعه نقش بسزایی دارند.
فردوسی پور خاطرنشان می كند: برای رهایی شاغلان از روزمرگی نیز باید مدیران دستگاه ها تلاش كننند تا با برگزاری گردهمایی ها و جشن ها، كاركنان خود را از حالت موسسه زدگی و روزمرگی خارج كنند. باید با سخنان امیدوار كننده انگیزه و امید را در كاركنان ایجاد كرد تا اثر مثبت آن در فعالیت های اجتماعی به ثمر بنشیند.
** روزمرگی نشانه انقطاع و گسست است
همچنین مدیر گروه علوم اجتماعی(دانشگاه) تهران مركز نیز روزمرگی را نشانه انقطاع و گسست دانسته و تصریح می كند: روزمرگی براساس نیازهای زندگی مدرن برانگیخته می شود اما متناسب با نیازهای مادی افراد در جامعه مدرن نیست.
امیر مسعود امیرمظاهری می گوید: فردی كه دچار روزمرگی شده احساس تعلق اجتماعی ندارد و فقط سعی می كنند صورت ها و شكل ساختارها را حفظ كنند در ظاهر به انجام وظایف بپردازند اما از مسئولیت اجتماعی لازم برخوردار نیست.
وی ادامه می دهد: اگر جامعه، هدف هایی را معرفی می كند، راه های رسیدن به آن هدف ها باید وجود داشته باشد تا افراد دچار روزمرگی نشوند یعنی اگر ما نیازهای مادی افراد را تحریك كنیم باید از راه تلاش كردن این نیازهای مادی رفع شود.
امیرمظاهری، تقویت سیستم های اجتماعی و جایگزینی آن با سازمان ها و نهادی مدنی و آموزش شهروندان را از جمله راهكارهای رهایی از روزمرگی عنوان كرده و می افزاید: فرد دچار روزمرگی باید مهارت زندگی خود را تقویت كند و در روند زندگی تحرك داشته باشد و منتظر تایید از بیرون نباشد بلكه «خودانگیزشی» از درون خود فرد باید بیرون بیاید.
عضو هیات علمی دانشكده علوم اجتماعی تهران می گوید: افراد جامعه همچنین باید خود را در شرایط جدید زندگی مدرن متحول كنند و با افزایش آگاهی، با شرایط و مقتضایات زندگی مدرن كه از آنها انتظار می رود همسو شوند و البته نقش مراكز آموزشی، وسایل ارتباط جمعی، گروه های مرجع، همسالان و نهادهای مختلف را نباید برای رهایی از روزمرگی نادیده گرفت.
وی تصریح می كند: اگر نه جامعه و نه خود فرد تلاشی برای پیشگیری یا رهایی از روزمرگی نكند، این موضوع تشدید می شود و اختلالات روحی و روانی بر افراد و جامعه حاكم شده و به انواع لایه ها و طبقات جامعه سرایت خواهد كرد.
امیرمظاهری می گوید: روزمرگی امروزه بیشتر در جامعه مدرن توسعه یافته اما نمودهای آن در جامعه سنتی هم وجود دارد. آنچه در جامعه مدرن قابل مشاهده است، كاهش تعلقات اجتماعی است، یعنی كنشگران اجتماعی بسته به تكالیف اجتماعی كه دارند به فعالیت می پردازند اما رغبتی به مسئولیت اجتماعی خود نشان نمی دهند.
وی روزمرگی را بیشتر خاصه طبقه متوسط جامعه دانسته و می افزاید: روزمرگی می تواند به بی تفاوتی منجر شود و آسیب هایی را در این باره پدید آورد.
عضو هیات علمی دانشكده علوم اجتماعی تهران تصریح می كند: طبق مباحث جامعه شناسی، اگر راه رسیدن به اهداف جامعه در افراد از سوی مسئولان فراهم شود، همنوایی اجتماعی بین جامعه و اعضای آن بوجود خواهد آمد، اما اگر راه هایی رسیدن به آن وجود نداشته باشد، انواع آسیب ها و انحرافات اجتماعی در قالب انزوا گرایی در جامعه شكل می گیرد.
وی می افزاید: احساس نداشتن حمایت اجتماعی در افراد و نیز بروز انواع اختلالات روانی از جمله افسردگی، روزمرگی را در افراد پدید می آید.
نكته آخر آنكه، برای داشتن جامعه سالم باید فرد سالم تربیت شود و این همت جمعی را طلب می كند و باید همه آحاد جامعه و مسئولان با تزریق شادی و امید به زندگی، جامعه را در دستیابی به جامعه ای پویا و با نشاط ریل گذاری كنند.
فرزانه جلالیان
روزمرگی چگونه و با چه عواملی خود را در زندگی افراد نشان می دهد و آیا فعالیت اجتماعی نامتناسب با نیاز افراد جامعه در بروز این پدیده تاثیرگذار است یا نه؟
و در آخر اینكه راههای مقابله با آن چیست؟
به گفته كارشناسان مسائل اجتماعی، مرض روزمرگی، فرد را دچار انزوا، سرخوردگی، ناتوانی و افسردگی كرده و او را به انواع بیماری های روحی و روانی دچار می سازد.
همچنین سبب كاهش بازده شغلی و اجتماعی، كاهش ارتباطات خانوادگی، كاهش توانمندی و گرایش به سمت لذت جویی های آنی در فرد می شود.
روزمرگی موجب می شود تا فرد بدون لذت بردن از كار و فعالیت اجتماعی، خود مسئولیت های محوله را بدون تغییر در مدت زمانی طولانی به انجام برساند.
روزمرگی سبب خود آزاری در فرد آسیب دیده برای تامین نیازهای مادی و غیر مادی و نیز انجام كار با عذاب وجدان نیز در فرد می شود.
از سوی دیگر باید بررسی شود كه چرا اغلب افراد خانه دار و یا حتی شاغلین دچار روزمرگی می شوند؟
عده ای از محققان بهداشت روانی، روزمرگی را یك بیماری اجتماعی قلمداد می كنند و از آن به نام «مرگ احساسات» نام می برند.
این محققان پس از بررسی گسترده بر روی افراد مختلف جامعه با شرایط زندگی گوناگون به این نتیجه رسیده‌اند كه یكی از عوامل موثر بروز روزمرگی، «سرخوردگی» است و سرخوردگی را نتیجه افكار پوچ و بیهوده حاصل از تلاش نامطلوب افراد می دانند.
این درد فراگیر كه همچون مرضی به جان جامعه افتاده را چگونه می توان از بین برد و از آسیب های وارده آن به افراد جلوگیری كرد و در نتیجه جامعه ای شاد داشت؟
** روزمرگی بیماری نیست
روانشناس و استاد دانشگاه شهید بهشتی معتقد است، روزمرگی بیماری نیست بلكه جزو آسیب اجتماعی محسوب می شود.
دكتر «سیما فردوسی پور» در گفت وگو با خبرنگار گروه اجتماعی ایرنا، همچنین مقوله افسردگی را از روزمرگی جدا دانسته و می گوید: اگر فردی احساس كرد كه هیچ چیز در او اثرگذار نیست و هیچ موردی در زندگی باعث شادی او نمی شود، این فرد دچار افسردگی شده و نه روزمرگی و باید حتما به او كمك درمانی تخصصی كرد.
وی ادامه می دهد: افراد باید برای رهایی از روزمرگی در كارهای روزانه خود تنوع ایجاد و برای شاد نگهداشتن فضای كاری خود تلاش كنند.
وی بر این باور است كه عوامل بیرونی همچون خانواده، مشاوران، مدیران و دولت و حتی رسانه ها در زمینه پیشگیری از روزمرگی افراد جامعه نقش بسزایی دارند.
فردوسی پور خاطرنشان می كند: برای رهایی شاغلان از روزمرگی نیز باید مدیران دستگاه ها تلاش كننند تا با برگزاری گردهمایی ها و جشن ها، كاركنان خود را از حالت موسسه زدگی و روزمرگی خارج كنند. باید با سخنان امیدوار كننده انگیزه و امید را در كاركنان ایجاد كرد تا اثر مثبت آن در فعالیت های اجتماعی به ثمر بنشیند.
** روزمرگی نشانه انقطاع و گسست است
همچنین مدیر گروه علوم اجتماعی(دانشگاه) تهران مركز نیز روزمرگی را نشانه انقطاع و گسست دانسته و تصریح می كند: روزمرگی براساس نیازهای زندگی مدرن برانگیخته می شود اما متناسب با نیازهای مادی افراد در جامعه مدرن نیست.
امیر مسعود امیرمظاهری می گوید: فردی كه دچار روزمرگی شده احساس تعلق اجتماعی ندارد و فقط سعی می كنند صورت ها و شكل ساختارها را حفظ كنند در ظاهر به انجام وظایف بپردازند اما از مسئولیت اجتماعی لازم برخوردار نیست.
وی ادامه می دهد: اگر جامعه، هدف هایی را معرفی می كند، راه های رسیدن به آن هدف ها باید وجود داشته باشد تا افراد دچار روزمرگی نشوند یعنی اگر ما نیازهای مادی افراد را تحریك كنیم باید از راه تلاش كردن این نیازهای مادی رفع شود.
امیرمظاهری، تقویت سیستم های اجتماعی و جایگزینی آن با سازمان ها و نهادی مدنی و آموزش شهروندان را از جمله راهكارهای رهایی از روزمرگی عنوان كرده و می افزاید: فرد دچار روزمرگی باید مهارت زندگی خود را تقویت كند و در روند زندگی تحرك داشته باشد و منتظر تایید از بیرون نباشد بلكه «خودانگیزشی» از درون خود فرد باید بیرون بیاید.
عضو هیات علمی دانشكده علوم اجتماعی تهران می گوید: افراد جامعه همچنین باید خود را در شرایط جدید زندگی مدرن متحول كنند و با افزایش آگاهی، با شرایط و مقتضایات زندگی مدرن كه از آنها انتظار می رود همسو شوند و البته نقش مراكز آموزشی، وسایل ارتباط جمعی، گروه های مرجع، همسالان و نهادهای مختلف را نباید برای رهایی از روزمرگی نادیده گرفت.
وی تصریح می كند: اگر نه جامعه و نه خود فرد تلاشی برای پیشگیری یا رهایی از روزمرگی نكند، این موضوع تشدید می شود و اختلالات روحی و روانی بر افراد و جامعه حاكم شده و به انواع لایه ها و طبقات جامعه سرایت خواهد كرد.
امیرمظاهری می گوید: روزمرگی امروزه بیشتر در جامعه مدرن توسعه یافته اما نمودهای آن در جامعه سنتی هم وجود دارد. آنچه در جامعه مدرن قابل مشاهده است، كاهش تعلقات اجتماعی است، یعنی كنشگران اجتماعی بسته به تكالیف اجتماعی كه دارند به فعالیت می پردازند اما رغبتی به مسئولیت اجتماعی خود نشان نمی دهند.
وی روزمرگی را بیشتر خاصه طبقه متوسط جامعه دانسته و می افزاید: روزمرگی می تواند به بی تفاوتی منجر شود و آسیب هایی را در این باره پدید آورد.
عضو هیات علمی دانشكده علوم اجتماعی تهران تصریح می كند: طبق مباحث جامعه شناسی، اگر راه رسیدن به اهداف جامعه در افراد از سوی مسئولان فراهم شود، همنوایی اجتماعی بین جامعه و اعضای آن بوجود خواهد آمد، اما اگر راه هایی رسیدن به آن وجود نداشته باشد، انواع آسیب ها و انحرافات اجتماعی در قالب انزوا گرایی در جامعه شكل می گیرد.
وی می افزاید: احساس نداشتن حمایت اجتماعی در افراد و نیز بروز انواع اختلالات روانی از جمله افسردگی، روزمرگی را در افراد پدید می آید.
نكته آخر آنكه، برای داشتن جامعه سالم باید فرد سالم تربیت شود و این همت جمعی را طلب می كند و باید همه آحاد جامعه و مسئولان با تزریق شادی و امید به زندگی، جامعه را در دستیابی به جامعه ای پویا و با نشاط ریل گذاری كنند.
فرزانه جلالیان
نظرشما
آخرین اخبار