شفا آنلاین>سلامت>محققان با الهام از صنعت ریسندگی در حال توسعه روشی برای تولید بافت انسانی در مقیاس زیاد هستند.
به گزارش شفا آنلاین، محققان دانشگاه میسوری با الهام از صنعت نساجی در حال بررسی
روش هایی برای افزایش تولید بافت انسانی هستند.
دانشمندان برای تولید باقت انسانی به منظور استفاده در یك محیط بالینی، سلول های بنیادی را در اطراف ' داربستی' كه به مروز زمان حل می شود و نهایتا تنها بافت را برجای می گذارد، معلق می كنند.
در حال حاضر قسمت اعظم داربست با استفاده از رویه ای به نام الكتروریسی ساخته می شود كه به موجب آن مواد نبافته شده توسط یك میدان الكترواستاتیك بهم وصل می شوند.
اما این فرایند خسته كننده و مبهم است و محققان برای تولید بافت انسانی در مقیاس زیاد، به یك رویكرد اقتصادی تر نیاز دارند.
الیزابت لوبوا رییس كالج مهندسی میسوری در یك بیانیه مطبوعاتی اعلام كرد، در فرآیند الكتروریسی الیاف های ضعیف تولید می شود، داربست هایی كه سازگار نیستند و خلل و فرج های بسیار ریزی دارند.
وی افزود: با استفاده از این سیستم می توان بعد از ساعت ها یك ماده داربست به قطر 10 اینچ (25.4 سانتی متر) تولید كرد. بنابراین ما درصدد آزمایش روش هایی برآمدیم كه بتوانند این فرآیند را استاندارد كنند.
محققان برای این منظور روش كاردینگ را كه در صنعت نساجی مورد استفاده قرار می گیرد، به كار گرفتند.
در كاردینگ از غلتك هایی برای جداسازی و نگاه داشتن فیبرها در حین كشیده شدن آنها به سمت یك شبكه، استفاده می شود.
محققان این روش را با یك رویه دیگر تولید الیاف به نام 'ملت بلون' (meltblowing) تركیب كردند كه در آن الیاف از یك پلیمر مذاب كشیده می شود.
پژوهشگران از این فناوری های جدید برای ابداع داربستی از جنس اسید پلی لاكتیك استفاده كردند و سپس این داربست را برای نگاه داشتن الیاف های كلاژنی مملو از سلول های بنیادی به كار گرفتند. آزمایش های انجام شده نشان می دهند كه این داربست می تواند سلول های بنیادی را برای دستكم سه هفته سالم نگاه دارد.
این تحقیق كه در مجله Biomedical Materials منتشر شده است، نشان می دهد كه این روش جدید ارزان تر و موثر تر از الكتروریسی است.
دانشمندان برای تولید باقت انسانی به منظور استفاده در یك محیط بالینی، سلول های بنیادی را در اطراف ' داربستی' كه به مروز زمان حل می شود و نهایتا تنها بافت را برجای می گذارد، معلق می كنند.
در حال حاضر قسمت اعظم داربست با استفاده از رویه ای به نام الكتروریسی ساخته می شود كه به موجب آن مواد نبافته شده توسط یك میدان الكترواستاتیك بهم وصل می شوند.
اما این فرایند خسته كننده و مبهم است و محققان برای تولید بافت انسانی در مقیاس زیاد، به یك رویكرد اقتصادی تر نیاز دارند.
الیزابت لوبوا رییس كالج مهندسی میسوری در یك بیانیه مطبوعاتی اعلام كرد، در فرآیند الكتروریسی الیاف های ضعیف تولید می شود، داربست هایی كه سازگار نیستند و خلل و فرج های بسیار ریزی دارند.
وی افزود: با استفاده از این سیستم می توان بعد از ساعت ها یك ماده داربست به قطر 10 اینچ (25.4 سانتی متر) تولید كرد. بنابراین ما درصدد آزمایش روش هایی برآمدیم كه بتوانند این فرآیند را استاندارد كنند.
محققان برای این منظور روش كاردینگ را كه در صنعت نساجی مورد استفاده قرار می گیرد، به كار گرفتند.
در كاردینگ از غلتك هایی برای جداسازی و نگاه داشتن فیبرها در حین كشیده شدن آنها به سمت یك شبكه، استفاده می شود.
محققان این روش را با یك رویه دیگر تولید الیاف به نام 'ملت بلون' (meltblowing) تركیب كردند كه در آن الیاف از یك پلیمر مذاب كشیده می شود.
پژوهشگران از این فناوری های جدید برای ابداع داربستی از جنس اسید پلی لاكتیك استفاده كردند و سپس این داربست را برای نگاه داشتن الیاف های كلاژنی مملو از سلول های بنیادی به كار گرفتند. آزمایش های انجام شده نشان می دهند كه این داربست می تواند سلول های بنیادی را برای دستكم سه هفته سالم نگاه دارد.
این تحقیق كه در مجله Biomedical Materials منتشر شده است، نشان می دهد كه این روش جدید ارزان تر و موثر تر از الكتروریسی است.
نظرشما
آخرین اخبار