این
طغیان رفتاری نوجوانانه، در تمام جوامع و فرهنگها مشترک است و به همین
دلیل مورد توجه روانشناسان هم قرار گرفته است. از همین رو به والدین توصیه
میشود تا جایی که میتوانند، در برابر رفتارها و واکنشهای هیجانی
نوجوانهایشان آرامش پیشه کنند. درحقیقت تنها دلیل قد برافراشتن نوجوان با
قوانینی که همیشه برخانه حکمفرما بوده است، احساس بزرگی است که در دل او
بوجود آمده است. به این ترتیب او میخواهد به دیگران و در مرتبه بالاتر به
خودش بفهماند که به «بزرگ شدن من احترام بگذارید.» اینجاست که والدین نقشی
مهم و محوری در هدایت فرزندشان در گذراندن روزهای پرالتهابی که در نوجوانی
پیشرو دارد، بازی میکنند. پیشنهاد ما به والدین این است که به این حس
بزرگ شدنی که در فرزندشان بوجود آمده، اهمیت بدهند. با او درباره مسائل
مختلف گفتوگو کنند و او را در تصمیمگیریهای مهم زندگیشان دخیل کنند.
چراکه پایه و بنیان فکری سالهای آینده فرزندشان در همین دوران ساخته
میشود، هرقدر که فرزند آنها دوران نوجوانی را آرامتر طی کند، دوران جوانی
و میانسالی بهتری هم در انتظارش خواهد بود. چراکه بیشتر آسیبهای اجتماعی و
انحرافات اخلاقی در روزگار نوجوانی ریشه دارند. مخصوصا با توجه به اینکه
فرزندشان در این سن، دوره بلوغ را هم طی میکند و بواسطه بلوغ، به دنبال
کشف ناشناختهها، هیجانهای زودگذر، گذراندن وقت در خارج از محیط منزل،
دوستی با جنس مخالف و... است. اینجاست که خانواده نقشی مهم در حل بحران
دوران نوجوانی پیدا میکند.جام جم آنلاین
دکتر عباس گلدوست
آسیبشناس و استاد دانشگاه