پای دیابتی را چگونه مدیریت کنیم؟

به گزارش شفا آنلاین، این دستورالعمل، نخستین راهنمایی است که بوسیله یک پانل چندرشته‌ای منتشر شده و در مورد هر یک از 5 عنوان اصلی آن، مرورهای نظام‌مند جداگانه‌ای انجام شده است.

       این بیانیه که با همکاری مشترک انجمن جراحی عروق و انجمن پزشکی اورتوپدی آمریکا و جامعه پزشکی عروق نگاشته شده، در شماره فوریه 2016 Journa- of Vascular Surgery منتشر شده است.

       واقعیت آن است که شواهد واقعا خوب و با سطح 1 زیادی برای درمان این دسته از زخم‌ها در دست نیست. به همین دلیل، 3 تخصص مختلف در امر مراقبت از این بیماران دخیل بوده تا برای ارائه بهترین درمان با هم مشورت کرده و بهترین شواهد را که در زمینه مراقبت بهینه از این مشکل بسیار پیچیده و مشکل وجود دارد، تعیین کنند.

       محققان و پزشکانی که در امر نگارش این سند همکاری نداشته‌اند، معتقدند دستورالعمل مذکور بسیار بلند پروازانه و سند جامعی است که بوسیله گروهی از نویسندگان خبره در این امر منتشر شده است. بعضی می‌گویند هرچند این راهنما نقاط مبهمی دارد، اما جای شک نیست اگر همه پزشکان و ارائه دهندگان خدمت از توصیه‌‌های آن تبعیت کنند، به‌طور حتم بیماری پای دیابتی به‌طو قابل توجهی کاهش خواهد یافت.

5 توصیه کلیدی
       این پانل 5 توصیه را برای امر مراقبت از پای دیابتی متذکر می‌شود:

        برای پیشگیری از زخم‌های پا، پانل به کنترل مناسب قند خون، بازرسی تناوبی پا و آموزش به بیمار و خانواده توصیه می‌کند. در افراد در معرض خطر بالا، مانند افرادی که نوروپاتی قابل توجه، دفورمیتی پا، آمپوتاسیون قبلی دارند، استفاده از پاپوش‌های خاص درمانی توصیه شده است.

       بیماران مبتلا به دیابت باید در هر ویزیت پای خود را به پزشک نشان دهند تا بررسی شود، زیرا پای دیابتی یک مشکل ویرانگر است. اگر بیمار بتواند زمانی که زخم کوچک است، آن را پیدا کرده و درمان کند، مشکل موجود به مراتب کوچکتر خواهد شد.

استفاده از مونوفیلامنت‌های
       Semmes-Weinstei- آماده قدیمی هنوز به عنوان استاندارد ابزار غربالگری در نظر گرفته می‌شود.

       نویسندگان این راهنما هشدار می‌دهند که نباید زمان زیادی را به آموزش بیمارانی اختصاص داد که مونوفیلامنت هیچ مشکلی را در آنها تشخیص نداده است، زیرا شواهدی در دست نیست که این گونه تلاش‌ها مزیت خاصی را نصیب بیمار می‌کند و حتی شاید باعث بروز نگرانی غیرضروری در بیمار شود. به نظر می‌رسد این افراد واقعا نیاز به کار اضافه‌ای نداشته باشند و لازم نیست بار توجه ویژه را به پایشان تحمل کنند.

        در بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی پلانتار، این پانل توصیه‌ می‌کند با کمک یک کست تماسی توتال یا یک چکمه که مچ پا را محکم گرفته و غیرقابل برداشتن باشد، بار از روی زخم برداشته شود. برای افرادی که زخم‌های غیر پلانتار یا بهبود یافته دارند، استفاده از انواع خاص پاپوش‌های برطرف کننده فشار توصیه می‌شود.

       شواهد موجود برای کارآیی و اثربخشی استفاده از کست‌های تماسی توتال برای زخم‌های پای دیابتی بسیار بسیار قوی هستند. یکی از مهم‌ترین توصیه‌ها برداشتن بار از روی زخم است که از همه کمتر به آن پرداخته شده و از آن تبعیت می‌شود.

        در بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی جدید، توصیه می‌شود از تست probetobone و فیلم‌های ساده استفاده شود. اگر به دنبال تست مذکور، هنوز شک به آبسه بافت نرم یا اوستئومیلیت وجود دارد، MRI انجام شود.

       محققان می‌گویند اعتماد زیادی به اسکن‌های استخوانی وجود دارد، بنابراین پس از پروب استخوان، معاینه زخم و X-ray ساده، MRI حساس‌ترین، اختصاصی‌ترین و دقیق‌ترین تست است. البته این تست، گران است، اما اگر بیمار هزینه زیادی را صرف تست‌هایی کند که دقیق نیستند، به تشخیص نهایی نخواهد رسید.
دبریدمان برای همه زخم‌های عفونی شده توصیه می‌شود، همراه با درمان تمامی موارد عفونی، براساس راهنما‌های سال 2012 انجمن بیماری‌های عفونی آمریکا. در بیانیه کنونی با جزئیات بیشتری، مراقبت جامع و همه‌جانبه از زخم و روش‌های مختلف دبریدمان آمده است.

       برای زخم‌هایی که پس از 4 هفته درمان استاندارد زخم، بیش از 50 درصد بهبود حاصل نشود، گزینه‌های کمکی توصیه می‌شوند. در این راهنما از درمان‌های مختلفی نام برده شده، از جمله درمان فشار منفی، داروهای بیولوژیکی مختلف و درمان اکسژن هیپرباریک.

       البته در این زمینه هزاران عامل درمانی وجود دارد که امکان مقایسه همه آنها با هم وجود ندارد، اما ته خط آن است که اگر زخم پاسخ درمانی ندهد، باید روش درمانی دیگری را امتحان کرد.

        این پانل توصیه می‌کند در همه بیماران دیابتی که در ابتدای سن 50 سالگی قرار دارند، اندازه‌گیری شاخص ankle-brachia- انجام شود. بیمارانی که در معرض خطر بالا به دلیل سابقه قبلی زخم پا، معاینه عروقی غیرطبیعی قبلی، یا داشتن سابقه مداخله برای بیماری عروقی یا بیماری قلبی‌عروقی شناخته شده هستند، باید سالیانه تحت معاینات عروقی اندام تحتانی و پا قرار گیرند.

       در بیمارانی که زخم پا همراه با بیماری شریان‌های محیطی دارند، این پانل توصیه می‌کند که بوسیله درمان اندوواسکولار یا بای‌پس جراحی تحت ریواسکولاریزاسیون قرار گیرند.سپید
Medscape