ایبوپروفـن در مقابل استامینوفـن

به گزارش شفا آنلاین،  با وجود نام‌های تجاری مختلف، اساسا دو نوع عمده از مسکن‌های OTC وجود دارد: استامینوفن که با ‌عنوان تایلنول یا اکسدرین وجود دارد و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) که طیف گسترده‌ای را مانند ایبوپروفن (ادویل)، ناپروکسن و آسپرین شامل می‌شود.

       در اینجا ما به‌دنبال بررسی تفاوت‌های استامینوفن و ایبوپروفن هستیم. اگرچه این دو مشابه هم به‌نظر می‌آیند، آنها تفاوت زیادی با هم دارند.

کاهش درد
       از چهار مسکن اصلی، استامینوفن (با نام تجاری پاراستامول در خارج از کشور)، دومین و قدیمی‌ترین مسکن پس از آسپرین است که برای نخستین بار در اواخر قرن 19 کشف شد. تا سال 1950 استامینوفن به‌طور گسترده‌ای به‌عنوان یک داروی بی‌خطر برای از بین بردن درد و کاهش تب استفاده شد، پس از آن به زودی با عنوان تایلنول به بازار عرضه شد. در سال 1959، به‌صورت OTC در ایالات متحده در دسترس عموم مردم قرار گرفت. با وجود شروع دیرهنگام مصرف آن، استامینوفن در حال حاضر به طور گسترده‌ای به‌عنوان مسکن در جهان، هم از طریق نسخه و هم به صورت OTC عرضه می‌شود.

       از سوی دیگر، ایبوپروفن دومین و جوان‌ترین مسکن از سه گروه عمده OTC است. NSAIDها، در سال 1960تولید شدند و در بازار ایالات متحده تا سال 1970 با نسخه عرضه می‌شدند. از سال 1984، این دارو نیز به صورت OTC در آمریکا ارایه می شود.

       ایبوپروفن، به عنوان یک NSAID، التهاب را در بدن کاهش می‌دهد. استامینوفن، در مقایسه با آن، خاصیت ضدالتهابی ندارد، به‌این معنی که اگر شما دردی دارید که به دلیل تورم مچ پا ایجاد شده، مصرف ایبوبروفن (ادویل) بهتر از اکسدرین است.

       همانطور که پیش از این از سوی Medica- Daily، گزارش شده و در فوریه 2015 نیز در BMJ منتشر شده، با نگاهی به 13 کارآزمایی تصادفی، محققان به این نتیجه رسیدند که استامینوفن در درمان کمردرد بی‌اثر بوده و تاثیری کوتاه‌مدت برای افراد مبتلا به‌ آرتروز دارد. در عین حال ایبوپروفن، برای کاهش حملات حاد ناشی از این دو عارضه اثربخش است.

       پس وقتی دچار سر‌درد شدید می‌شویم، چه‌کار کنیم؟ یک بررسی مبتنی بر شواهد پرستاری، در سال 2005 نشان می‌دهد که به‌هنگام تب شدید کودک، ایبوپروفن موثر‌تر از استامینوفن است و تب را کاهش می دهد، هر چند به نظر نمی‌رسد که تفاوت قابل‌توجهی میان ایبوپروفن و دیگرNSAID ها، در تسکین درد ناشی از سردرد تنشی و کرامپ وجود داشته باشد.

       استامینوفن را می‌توان با خیال راحت در نوزادان تجویز کرد و کاملا بی‌خطر است ولی در کودکان کمتر از 6 ماه، نباید ایبوپروفن را تجویز کرد. در نوجوانان زیر 18 سال نیز با مصرف آن خطر بروز یک بیماری نادر به‌نام سندرم ری(Reye’s Syndrome) وجود دارد.

       در حالی که ممکن است ایبوپروفن تطبیق‌پذیری بیشتری داشته، به‌تازگی اعتقاد بر این است که استامینوفن گزینه‌ای امن‌تر است. نتایج یک بررسی در سال 2015 که ژانویه گذشته در BMJ منتشر شده، نشان داد عوارض جانبی وابسته به‌ دوز برای استامینوفن، در مقایسه با NSAID ها، بهتر نبوده است. محققان بر این باورند که خطر واقعی ناشی از مصرف پاراستامول (استامینوفن) بالاتر از آن است که پیش از این تصور می‌شد. آنها نتیجه گرفتند که این خطرات در استامینوفن به‌علت ایجاد ‌سمیت کبدی و در ایبوپروفن نیز مربوط به بروز خونریزی از دستگاه گوارش و آسیب کلیه است.

       واقعیت این است که هیچ ایده‌آل کامل و مطلقی برای مصرف این مسکن‌ها وجود ندارد و مهم نیست که تا چه میزان، خواص درمانی کوتاه‌مدت و بلند‌مدت آنها در مقالات اعلام شود. به عنوان مثال، هر چند ممکن است NSAID ها نسبت به‌استامینوفن اثرات درمانی بیشتری داشته باشند، افزایش خطر ابتلا به‌ حمله قلبی و سکته مغزی با مصرف آنها، نسبت به‌استامینوفن، کمتر است. سالیانه نزدیک به 500 آمریکایی به‌علت افراط در مصرف (overdoses) استامینوفن جان خود را از دست می‌دهند. این بدین معنی است که نباید به محض احساس هر سردردی یک قرص بخورید. آگاه باشید که هر قرصی دارای نقاط قوت و ضعف بالقوه‌ای است. سپید
Medpage Today