شفا آنلاین>اجتماعی>سلامت> شاید عمق مظلومیت پرستار در نظام بهداشت و درمان ایران را از اختلافات معاونت پرستاری وزارت بهداشت و سازمان نظام پرستاری بر سر برگزاری یک مراسم ساده دید.
به گزارش شفا آنلاین،به نقل از سپید این اختلافات که تا پیش از این به دور از افکار عمومی حل‌وفصل می‌شد،
حالا به نوعی لجبازی کودکانه تبدیل شده است. چندروز پیش بود که خبر برگزاری
نشست خبری رئیس سازمان نظام پرستاری برای خبرنگاران حوزه سلامت مخابره شد و
کمتر از چند ساعت بعد، خبر برگزاری یک نشست دیگر با همین موضوع و دقیقا
همزمان با آن، این‌بار از سوی وزارت بهداشت به دست خبرنگاران رسید. اگرچه در مورد قبل وزارت بهداشت مراسم خود را با تاخیر یک ساعته برگزار کرد، اما اصل مراسم روز پرستار نیز قربانی این دوگانگی شد و پرستاران دو بار کارت دعوت از سوی دو ارگان متفاوت در مراسم‌هایی دریافت کردند که یکی در برج میلاد و دیگری در مرکز همایش‌های بین‌المللی صدا و سیما و تنها با یک ساعت اختلاف برگزار می‌شد. این رویداد منجر به واکنش عضو شورای‌عالی سازمان نظام پرستاری کشور شد. عبدالله صفری با بیان اینکه ما خواهان اتحاد و انسجام جامعه پرستاری و علی‌الخصوص رهبران پرستاری هستیم، می‌گوید: «دود این اختلاف و نفاقی که بین رهبران پرستاری افتاده، به چشم پرستار و مددجو می‌رود که اصلا مناسب نیست.
این کاملا بی‌معناست که ما در یک روز دو مراسم برای بزرگداشت روز پرستار داشته باشیم. در این خصوص متولیان وزارتی و سازمانی باید پاسخگو باشند که چه بلایی بر سر نظام پرستاری می‌آید؟»
افراد پشت پرده‌ای که در ثواب پرستاری شریکند
خارج از بحث این اختلافات، آنچه در این مقطع زمانی مهم است، شیرین کردن این روز به کام پرستارانی است که یک سال توان خود را برای خدمت به بیماران به کار گرفته‌اند.
مشاور معاون پرستاری وزیر بهداشت ضمن تبریک روز پرستار و پاسداشت این روز، می‌گوید: «وقتی روز پرستار را به همکاران بالینی خود تبریک می‌گوییم، همکاران آموزشی را هم باید مورد توجه قرار دهیم، چراکه اگر ارتقای کیفیتی در پرستاری وجود دارد و اگر خدمتی در این زمینه به بیماران ارائه می‌شود، منشا آن از دانشگاه و دانشکده‌هاست.»عباس عباس‌زاده ضمن اشاره به تاثیرگذاری بالای نقش اساتید پرستاری، تصریح می‌کند: «اساتید هستند که آغازگر خدمات خوب همکاران ما در بیمارستان‌ها به شمار می‌روند و به نوعی در خیر و ثواب ارائه خدمات سهیم هستند.
البته جامعه پرستاری نیز قدرشناس زحمات اساتید خود هستند.» وی می‌افزاید: «هرچه در این زمینه هم‌افزایی کنیم و از عرصه‌های بالین بهتر و بیشتر برای آموزش دانشجویان و نیروهای تازه‌نفسی که وارد این عرصه می‌شوند، استفاه کنیم و هرچه این ارتباط بین آموزش و بالین نزدیک‌تر و عمیق‌تر شود، مطمئنا اولین شخصی که از آن سود می‌برد، بیمار است که خدمات بهتری را دریافت می‌کند.»
عباس‌زاده سرمنشا تحول واقعی در کیفیت مراقبت‌ها را تحول در آموزش پرستاری می‌داند و می‌گوید: «سیاست‌گذاران باید از جنبه کمی و کیفی به رشد آموزش پرستاری توجه کنند که این مساله طبیعی بوده و مقوله جدیدی نیست.
کمااینکه همواره در طول زمان به موضوع به‌روز بودن و کیفیت آموزش توجه کرده‌ایم و هم‌اکنون نیز این مساله مدنظر همه مسئولان در وزارت بهداشت، دانشگاه‌های علوم پزشکی و دانشکده‌های پرستاری و مامایی است.» وی با تاکیدبر اینکه در محیط توام با آرامش و مسالمت، بهتر می‌توانیم خدمات خود را سازماندهی و ساماندهی کنیم، خاطرنشان می‌کند: «مهمترین درخواست بنده در روز پرستار این است که مسئولان با هماهنگی و همکاری سعی کنند شرایطی ایجاد شود تا دانشجویانی که وارد این رشته می‌شوند، یک فضای امیدبخش، بالنده و پوینده را در رشته پرستاری احساس کنند.
کمااینکه این مساله بسیار می‌تواند درآینده شغلی آنها موثر باشد و به دست نمی‌آید مگر آنکه آنان در محیطی وارد شوند که همه را همگام و هم‌جهت در مسیر دسترسی به اهداف مریض ببینند. وحدت، همدلی و همراهی بهترین کادویی است که در روز پرستار می‌توانیم به یکدیگر هدیه بدهیم، در پناه آن فکر کنیم و به نتیجه برسیم.»
رئیس هیات مدیره نظام پرستاری تبریز و عضو شورای‌عالی سازمان نظام پرستاری کشور ضمن اظهار خرسندی از پوست‌اندازی این شورا در دوره چهارم فعالیت سازمان نظام پرستاری، می‌گوید: «این مساله باعث شده که شورا با انرژی مضاعف به فعالیت خود ادامه دهد.» عبدالله صفری ضمن مثبت ارزیابی کردن فعالیت معاونت پرستاری وزارت بهداشت، ادامه می‌دهد: «این معاونت در این یک سال نزدیک به 8 دستورالعمل نیروی انسانی وضع و ابلاغ کرده است. وزیر بهداشت نیز طی یک اقدام بی‌سابقه، در اوایل دوران خدمت خود، کارانه‌های 12 ماه معوق مانده پرستاران را به روز کرد که البته هم‌اینک روند پرداختی کارانه‌ها دوباره به روال سابق برگشته است.»
احمد آریایی‌نژاد، نماینده مجلس شورای اسلامی در شورای‌عالی نظام پرستاری است می‌گوید:«اگر بخواهیم از خدمات پرستاری تعریف کنیم، سخن ما در برابر تعاریفی که بزرگان از این قشر کرده‌اند، اصلا به حساب نمی‌آید.» وی در گفت‌وگو با سپید می‌افزاید: «مرحوم علامه طباطبایی می‌فرمایند من حاضرم تمام زحمات عمرم را با یک شب پرستاری از بیمار عوض کنم.
این دست صحبت‌ها صرفا برای خوشایندی پرستاران نبوده است، بلکه باید در عمق آن متمرکز شد و دانست که پرستاری از بیمار تا چه اندازه ارزشمند است. لذا خوشا به حال هر صنف و قشری که برای رضای خدا به بیماران خدمت می‌کند. پرستاران نیز از این قشر هستند و امیدواریم که همه ما بتوانیم قدردان تلاش‌های پرستاران عزیز و زحمت‌کش باشیم.»
اما این پایان کار نیست و پرستاران انتظار دارند که در روزی که به پاس خدمات آنها، گرامی داشته می‌شود، به بخشی از مطالبات خود نیز برسند.
عبدالله صفری که خود و جامعه پرستاری را فاقد مطالبات اضافه می‌داند و ادعا دارد که از مردم و مسئولین طلب‌کار نیست، در ادامه انتقاداتی را مطرح می‌کند که یکی از آنها رفع موانع خدمتی پرستاران است. وی با تاکیدبر اینکه دوست، دشمن، مسئول و غیرمسئول اذعان دارند که تعداد نیروهای پرستار ما کم است، تصریح می‌کند: «کار پرستاری سخت و زیان‌آور و نسبت پرستار به تعداد تخت، پزشک و رشد روزافزون تکنولوژی پزشکی کم است. لذا ما خواهان استانداردسازی تعداد پرستار با توجه به تنوع خدمتی هستیم و می‌خواهیم که حداقل‌های منطقه‌ای و نه حداقل‌های اروپایی، لحاظ شود.»
عضو شورای‌عالی سازمان نظام پرستاری قوانین بر زمین مانده و خاک خورده پرستاری را مصداق موانع خدمتی این رشته معرفی می‌کند و ادامه می‌دهد: «بیش از 30 سال است که قانون تصریح کرده که پرستاری شغل سخت و زیان‌آوری است و برای این نوع مشاغل استانداردهایی را تعریف کرده‌اند و محدودیت‌هایی برای آن در نظر گرفته‌اند.
سوال ما این است که به چه دلیل طی 30 سال گذشته این مساله انجام نشده است؟ سوال ما از نمایندگان است که در این مراسم به جمع پرستاران می‌آیند و به دنبال تبلیغات برای خود هستند، این است که در مدت این 4 سال کجا بودند و چرا به قانونی که وضع می‌کنند نظارت و توجه ندارند؟» وی خاطرنشان می‌کند: «اگر دولت پول ندارد، پس منابع این همه طرح را از کجا تامین می‌کند؟ چرا وقتی به پرستاران و پیراپزشکان می‌رسد، از کمبود بودجه و امکانات سخن می‌گوید؟ ما که مشکل قانون نداریم. پرستاری که نتواند استراحت کند و به جای هفته‌ای 40 ساعت، هفته‌ای 80 ساعت کار کند، ضرر آن به بیمار می‌رسد.»
صفری با اشاره به اینکه حجم بالای خطاهای پزشکی و پرستاری در این اواخر به دلیل کمبود تعداد پرستار و افزایش تعداد بیماران است، می‌گوید: «حتی اتحادیه درشکه‌داران برای خود قوانینی دارند که کسی نمی‌تواند در آنها دخالت کند. چندین سال است که مساله صلاحیت حرفه‌ای خواسته پرستاران است و وزارت بهداشت آن را آماده کرده که انتظار داریم در روز پرستار آن را به عنوان عیدی به آنها تقدیم کند. به شکلی که طرح صلاحیت حرفه‌ای از فردای روز پرستار اجرایی شود.»
بخشی از مطالبات پرستاران به حق نیست
احمد آریایی‌نژاد که بخشی از مطالبات پرستاران را به دور از حق می‌داند، می‌گوید: «آنچه برای ما مهم است، برقراری عدالت است و توجه به شاخص‌هایی است که ما را به سمت عدالت پیش ببرد. پرستاران و زیرمجموعه آنها اعم از بهورزان و سایر مشاغلی که خادم بیمار هستند، علاوه‌بر اینکه مشکلات آنها، مشکلات همه ماست، باید به حق خود برسند. اما مادامی که یک شاخص همگانی و قابل قبول کارشناسی نداشته باشیم، نمی‌توانیم این حق را تعریف کنیم.»
وی با اشاره به اینکه در چنین شرایطی، موقعیتی پیش می‌آید که طی آن هرکس زور بیشتری داشته باشد، به خواسته خود می‌رسد، ادامه می‌دهد: «مولفه‌های این زورآزمایی، یک بار به ایجاد فضای پزشک سالاری منجر می‌شود و بار دیگر ممکن است تبدیل به پرستار سالاری شود که به دور از خواسته‌های ماست. کمااینکه ما به دنبال این هستیم که شاخص علمی و مورد قبول همه، تبدیل به ارزش شود و همه گروه‌ها مطالبات خود را مطابق آن شاخص‌ها جلو ببرند و عدالت را جستجو کنند. لذا باید اول مشخص کنیم که خواسته‌ها یا شاخص‌ها برحق هستند یا نه؟»
آریایی‌نژاد ضمن انتقاد از اینکه امروز در جامعه نظام پرستاری و نظام پزشکی داریم، تصریح می‌کند: «در این میان منافع سایر مشاغل چه می‌شود؟ آیا نباید سایر مشاغل اقدام به تشکیل نظام کنند و از طریق آن حق و حقوق خود را دنبال کنند؟ لذا به نظر می‌رسد که باید یک تعریف کامل و جامع از عدالت و شاخص‌هایی که ما را به عدالت می‌رساند، وجود داشته باشد.»
وی ضمن اشاره به رفتارهای اعتراض‌آمیزی که به صورت تجمع در میان گروه‌های مختلف باب شده است، ریشه این رفتارها را عدم مشورت مسئولان بر سر تعیین یک شاخص مورد قبول اکثریت می‌داند و خاطرنشان می‌کند: «متاسفانه هر از چندگاهی تصمیماتی اتخاذ می‌شود که اعتراض سایرین را به دنبال دارد.»
این عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی با تاکیدبر اینکه باید بررسی شود که نظام‌های مورد قبول دنیا با چه سازوکاری اقدام به توزیع بودجه می‌کنند؟ اضافه می‌کند: «درواقع ما به نوعی بین زمین و آسمان گیر افتاده‌ایم و متاسفانه این وضعیت منجربه یک آشفتگی و بی‌نظمی می‌شود که متعاقب آن هر از چندگاه هر صنفی که توان آن را داشته باشد، دست به اعتراض می‌زند.» وی ضمن اشاره به قانون صلاحیت حرفه‌ای پرستاران، می‌افزاید: «درواقع پرستاران می‌گویند ما به آنچه که حقمان بوده، نرسیده‌ایم. البته اینکه از چه مسیری به حق برسیم مهم است. گاهی اعتراض کاملا وارد است، اما مثلا بودجه‌ای برای جبران کمبود وجود ندارد. وقتی هم منابع به محل دیگری هدایت می‌شود، باز اعتراض‌ها بلند می‌شود و می‌گویند اگر پول نیست چرا به فلان محل رسید؟ در کل اگر همه ما مطیع حقیقت باشیم، این مشکلات را نخواهیم داشت.»
آریایی‌نژاد پزشک نبودن سکانداران نظام بهداشت و درمان کشورهای مختلف را یکی از نکات قابل توجه می‌داند و می‌گوید: «متاسفانه همین مساله این سوء تفاهم را به وجود آورده که چون وزیر بهداشت ایران پزشک است، تصمیمات پزشک سالارانه اتخاذ می‌کند
نظرشما
آخرین اخبار