به گزارش شفا آنلاین، نرگس زار بهبهان با وسعت 5/18 هکتار(معادل 185 هزار متر مربع) سال گذشته توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی کشور و با شماره ثبت 205 در فهرست میراث طبیعی ملی کشور به ثبت رسید و سال‌هاست که تحت حمایت و حفاظت سازمان جنگل‌ها قرار دارد.
معاون حفاظت سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور می گوید: به موجب قانون ملی شدن جنگل‌ها و مراتع مصوب 1341، سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور به نمایندگی از دولت موظف بوده در بازه‌های زمانی مختلف نسبت به شناسایی اراضی ملی و دریافت سند مالکیت ملی بودن آنها اقدام کند که در همین راستا در سال 1365 نرگس زار بهبهان به عنوان رویشگاه مرتعی و طبیعی تشخیص داده شد و بعد از درج آگهی آن در روزنامه رسمی، در سال 1367 سند ملی بودن آن را از اداره ثبت دریافت کردیم اما از همان سال‌ها عده‌ای از افراد مدعی مالکیت این اراضی بودند که تا امسال موفق نشده بودند رأی دادگاه را به نفع خود دریافت کنند.
مسعود منصور می‌افزاید: وسعت این منطقه 5/18 هکتار است و ده‌ها سال است که
تحت حفاظت سازمان جنگل‌ها و مراتع قرار گرفته و هرساله میلیون‌ها شاخه گل
از این رویشگاه طبیعی در بازارهای کشور به فروش می‌رسد و حتی به خارج از
کشور صادر می‌شود. به گفته او در حال حاضر برآورد می‌شود که بیش از 40
میلیون پیاز گل نرگس در این رویشگاه به صورت خودرو موجود باشد.
منصور اظهار می دارد: «مگر می‌شود یک رویشگاه طبیعی جنگلی یا مرتعی که به موجب قانون ملی شدن جنگل‌ها و مراتع متعلق به همه نسل‌ها و همه مردم است به یک یا چند نفر تعلق داشته باشد و تجربه سال‌ها کار در سازمان جنگل‌ها نشان داده که از این دست موارد کم نبوده و بارها عده‌ای مراجعه کردند و با در دست داشتن حتی سند مالکیت مدعی مالکیت جنگل یا مرتع شدند که بعد از رسیدگی‌های مکرر در کمیسیون ماده واحده و نیز دستگاه قضایی برخی از این اسناد باطل و مجدداً تحت حمایت و حفاظت سازمان جنگل‌ها و مراتع قرار گرفته است.»
این مقام خاطرنشان می‌کند: «موضوع ادعای مالکیت برخی افراد بر نرگس زار بهبهان در سال 1382 در کمیسیون ماده واحده قانون تعیین تکلیف اراضی اختلافی موضوع ماده 56، بررسی شد و قاضی رأی به ملی بودن این اراضی داد اما با اعتراض مدعیان مالکیت، موضوع به دادگاه کشیده شد و دادگاه بدوی هم با بررسی شواهد و مدارک باز هم رأی به ملی بودن این رویشگاه داد که مجدداً با اعتراض این افراد پرونده به دادگاه تجدید نظر استان خوزستان ارجاع و قاضی رأی به ابطال اسناد مالکیت دولت بر نرگس زار بهبهان داده است.
به همین دلیل با استناد به ماده 477 آیین دادرسی از رئیس قوه قضائیه درخواست کرده‌ایم که با توجه به حساسیت موضوع و برای جلوگیری از تضییع حقوق بیت المال و حفظ منابع طبیعی کشور، پرونده به شعبه دیگری ارسال و مجدداً مورد بررسی کارشناسی قرار گیرد.»منصور می افزاید: «نگرانی منابع طبیعی این است که در صورت ابطال مالکیت دولت بر این عرصه، حفظ و ابقای این سرمایه ارزشمند ملی از حدود اختیار منابع طبیعی خارج می‌شود لذا از قوه قضائیه خواسته‌ایم که جلوی این رخداد تلخ را بگیرد.»
نرگس زار بهبهان یکی از آخرین بازمانده‌های رویشگاه‌های طبیعی گل نرگس در منطقه زاگرس محسوب می‌شود. به گفته گیاه شناسان این گل زیبا زمانی نه چندان دور در بخش‌های وسیعی از دامنه‌های جنوبی زاگرس در چندین استان کشور رویش داشت و بزرگترین رویشگاه در بهبهان بود به طوری که گفته شده مساحت اولیه این رویشگاه تا 700 هکتار از میدان بیدبلند فعلی در بهبهان تا منطقه تنگ تکاب و حتی کردستان بهبهان بوده است اما در 50 سال گذشته بخش‌های وسیعی از این منطقه توسط کشاورزان تغییر کاربری یافته و زیر کشت غلات رفت و تنها این لکه 5/18 هکتاری اکنون به عنوان آخرین رویشگاه طبیعی این گل در اختیار سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور است.
گفتنی است پیش از این در سال 1384 نیز دادگاه رأی به ابطال سند مالکیت
دولت بر 433 هکتار از جنگل‌های گیلان به نفع دو نفر از مدعیان مالکیت جنگل
داده بود اما مدیرکل منابع طبیعی استان گیلان به دلیل محرز بودن ملی بودن
این جنگل‌ها مانع از اجرای حکم دادگاه شد که با حکم قاضی به یک سال انفصال
از خدمت محروم شد اما سرانجام آیت‌الله شاهرودی، رئیس وقت قوه قضائیه با
حمایت از مدیرکل منابع طبیعی گیلان و نقض حکم صادره برای وی، پرونده را به
دادگاه دیگری ارجاع داد و سرانجام بعد از بررسی‌های مجدد کارشناسی دادگاه،
ملی بودن 433 هکتار از جنگل‌های گیلان را تأیید و مانع از واگذاری و تخریب
جنگل شد.ایران
