دکتر ریچارد دث، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «مطالعات ما نشان می دهد میزان ویتامین B۱۲ در افراد زیر ۱۰ سال مبتلا به اوتیسم و شیزوفرنی سه برابر کمتر از میزان موجود در افراد سالم است و از لحاظ میزان با سطح ویتامین B۱۲ افراد در دهه ۵۰ زندگی یکسان است.»
طبق این یافته ها، باید مطالعات بیشتری انجام شود تا مشخص شود که آیا استفاده از متیل B۱۲ و آنتی اکسیدان هایی نظیر گلوتاتون در قالب مکمل های غذایی می توانند به پیشگیری از استرس کمک کرده و در درمان این بیماری ها مفید واقع شوند.
به گفته دث، کمبود شدید B۱۲ مغز در افراد مبتلا به اوتیسم و شیزوفرنی می تواند توضیح دهنده دلیل این موضوع باشد که چرا بیماران مبتلا به این اختلال ها دارای علائم نورولوژیکی و عصبی هستند.
همچنین در این مطالعه مشخص شد که میزان B۱۲ مغز افراد مسن سالم در رده سنی ۶۱ تا ۸۰ سال، سه برابر کمتر از رده سنی جوانان است. کاهش میزان این ویتامین با بروز اختلال در یادگیری و حافظه مرتبط است.
بروز استرس اکسایشی در هر دو گروه افراد مبتلا به اوتیسم و شیزوفرنی مشاهده می شود که نقش مهمی در افزایش سن دارد و در حقیقت استرس اکسایشی علت اصلی کاهش میزان ویتامین B۱۲ در افراد است.
