شفا آنلاین>سلامت>نتایج مطالعات متعدد از ارتباط میان استرس مزمن و اضطراب با افزایش خطر ابتلا به افسردگی و دمانس (زوال عقل) حکایت می کنند، براین اساس، محققان درصدد شناسایی سازوکارهای موثر در این ارتباط برامده اند.
به گزارش شفا آنلاین، برای بسیاری از
افراد، ترس، اضطراب و استرس بخشی از زندگی عادی است، اما اگر موارد اضطراب
پرتکرار باشند، در زندگی روزانه اختلال ایجاد می کنند.
محققان با علم بر این که استرس بیماری های روانی را تشدید می کند، درصدد برآمدند این مساله را حل کنند که آیا استرس مزمن(اضطراب) به مغز آسیب می رساند و آیا امکان شناخت مکانیزم های دخیل در ارتباط میان استرس و بیماری روانی وجود دارد و یا خیر.
پژوهشگران موسسه تحقیقات روتمن در کانادا مطالعاتی را که پیش از این روی انسان و حیوانات انجام شده بود، بازبینی کردند؛ در این مطالعات مناطقی از مغز که تحت تاثیر اضطراب مزمن، ترس و استرس قرار گرفته بودند، بررسی شدند.
این محققان استرس مزمن را به عنوان یک وضعیت پاتولوژیکی تعریف کردند که علت آن فعال بودن طولانی مدت سیستم واکنش عادی به استرس حاد فیزیولوژیکی است، وضعیتی که به نوبه خود مشکلاتی را برای سیستم های ایمنی، سوخت و ساز بدن و قلبی- عروقی ایجاد می کند.
به همین ترتیب، استرس مزمن می تواند موجب آتروفی(تحلیل سلول ها) منطقه هیپوکامپ مغز شود که مرکز یادگیری است. این منطقه مغز برای حافظه بلند مدت و مکانیسم حافظه فضایی اهمیت دارد.
نتایج این مطالعه نشان داد که به دنبال ترس، اضطراب و تنش مزمن الگوهای مشابهی از فعالیت مغزی ایجاد می شود. به طور مشروح، آمیگدال بیش از حد فعال می شود و فعالیت PFC که شامل مناطق فکری مغز است و واکنش های احساسی را تنظیم می کند، کاهش می یابد.
با این حال به گفته محققان، آسیب وارد شده به هیپوکامپ و مناطق PFC در اثر استرس، کاملا التیام ناپذیر نیست و احتمال دارد درمان های ضدافسردگی و فعالیت فیزیکی در افزایش نورون زایی(تشکیل بافت عصبی) هیپوکامپ موثر واقع شوند.
محققان با علم بر این که استرس بیماری های روانی را تشدید می کند، درصدد برآمدند این مساله را حل کنند که آیا استرس مزمن(اضطراب) به مغز آسیب می رساند و آیا امکان شناخت مکانیزم های دخیل در ارتباط میان استرس و بیماری روانی وجود دارد و یا خیر.
پژوهشگران موسسه تحقیقات روتمن در کانادا مطالعاتی را که پیش از این روی انسان و حیوانات انجام شده بود، بازبینی کردند؛ در این مطالعات مناطقی از مغز که تحت تاثیر اضطراب مزمن، ترس و استرس قرار گرفته بودند، بررسی شدند.
این محققان استرس مزمن را به عنوان یک وضعیت پاتولوژیکی تعریف کردند که علت آن فعال بودن طولانی مدت سیستم واکنش عادی به استرس حاد فیزیولوژیکی است، وضعیتی که به نوبه خود مشکلاتی را برای سیستم های ایمنی، سوخت و ساز بدن و قلبی- عروقی ایجاد می کند.
به همین ترتیب، استرس مزمن می تواند موجب آتروفی(تحلیل سلول ها) منطقه هیپوکامپ مغز شود که مرکز یادگیری است. این منطقه مغز برای حافظه بلند مدت و مکانیسم حافظه فضایی اهمیت دارد.
نتایج این مطالعه نشان داد که به دنبال ترس، اضطراب و تنش مزمن الگوهای مشابهی از فعالیت مغزی ایجاد می شود. به طور مشروح، آمیگدال بیش از حد فعال می شود و فعالیت PFC که شامل مناطق فکری مغز است و واکنش های احساسی را تنظیم می کند، کاهش می یابد.
با این حال به گفته محققان، آسیب وارد شده به هیپوکامپ و مناطق PFC در اثر استرس، کاملا التیام ناپذیر نیست و احتمال دارد درمان های ضدافسردگی و فعالیت فیزیکی در افزایش نورون زایی(تشکیل بافت عصبی) هیپوکامپ موثر واقع شوند.
نظرشما
آخرین اخبار