شفا آنلاین>سلامت>هر فردی ویتامین D، ویتامین تابان را دوست دارد. پزشکان، بیماران و رسانه‌ها برای دهه‌ها شیفته مکمل‌های ویتامین D بوده‌اند.
به گزارش شفا آنلاین،جدا از منفعت
واضح آن در درمان کمبودهای شدید ویتامین D، سرخط‌های بی‌پایانی به توانایی
سحرآمیز آن در کاهش طیف گسترده‌ای از شرایط و بیماری‌ها، از دمانس گرفته تا
سرطان، پرداخته‌اند.متخصصان پزشکی برای دهه‌هاست که این مکمل‌ها را برای بیماران مبتلا به پوکی استخوان و دیگر مشکلات استخوانی تجویز می‌کنند. بسیاری از محصولات غذایی حاوی ویتامین D افزودنی است که به‌طور مصنوعی اضافه شده تا از شکستگی‌ها و افتادن‌ها پیشگیری کرده و قدرت عضلانی را افزایش دهند. از سوی دیگر، ادعا می‌شود این ویتامین می‌تواند سیستم ایمنی را تقویت کرده و روند پیری را به تاخیر بیندازد.
به هرحال، مقاله جدیدی منتشر شده که به خطرات ویتامین D اشاره کرده و نظرات زیادی را در این زمینه تغییر داده است. همچنین شواهد متقاعد کننده‌ای وجود ندارد که از ادعاهای مزیت سلامت تقریبا تمام ویتامین‌ها حمایت کند.
نتایج یک مطالعه که براساس کارآزمایی بزرگ SELECT نوشته شده، پیشنهاد می‌کند که مکمل‌هایی مانند ویتامین E و سلنیوم حتی باعث افزایش بروز سرطان پروستات در مردان می‌شود. در سال 2015، آنالیز بزرگی که از اطلاعات 27 مطالعه استفاده کرده و در مجموع 500 هزار نفر را بررسی کرده بود، نتیجه گرفت مصرف منظم مکمل‌های ویتامینی و مینرال نتوانسته از بروز سرطان یا بیماری قلبی پیشگیری کند. نه‌تنها خریدن و مصرف آنها برای بیشتر افراد جز هدر دادن پول نیست، مصرف آنها در مقادیر زیاد حتی باعث تسریع مرگ زودرس می‌شود، زیرا خطر سرطان و بیماری قلبی را بیشتر می‌کند.
تقریبا هیچ‌یک از مکمل‌ها یا ویتامین‌ها نشان نداده‌اند که در افراد سالم و بدون کمبودهای شدید مزیت دارند. استثنائات نادر در این زمینه مغذی‌‌های لوتئین برای دژنراسیون ماکولار و ویتامین D، پسر طلایی ویتامین‌ها است.
از دهه 1980، محققان هزاران صفحه در مورد ارتباط فقدان ویتامین محبوب بشر با بیش از 137 بیماری نگاشته‌اند. گزارشی که در سال 2014 در BMJ منتشر شد، مدعی شد اغلب این ارتباط‌ها کذب محض هستند.
آیا شما آسیبی نمی‌بینید؟
آرایش ژنتیکی هر فرد بر سطوح ویتامین D تاثیر می‌گذارند. ما می‌توانیم از این اطلاعات استفاده کنیم تا بگوئیم کمبود طبیعی سطح ویتامین D ممکن است درواقع خطر بیماری را افزایش دهد (به جای آنکه پیامدی از آن باشد). شواهد بی‌شماری پیشنهاد می‌کنند که (با استثنای احتمالاً مالتیپل اسکلروزیس و سرطان) سطوح پائین ویتامین D یا بی‌ربط با بیماری است یا صرفا نشانه‌ای است از بیماری.
تاکنون، ما درباره اضافه دادن ویتامین D به افراد نگران نبوده‌ایم، زیرا همیشه فکر کرده‌ایم که بالاخره به نحوی کمک می‌کند و البته اینکه، یک ویتامین است و به فرد آسیبی نمی‌رسانند. با افزایش دانش ما در این زمینه، حالا باید بهتر بدانیم. مطالعات اخیر در طول 5 سال گذشته پیشنهاد کرده‌اند حتی مکمل‌های کلسیمی که در پیشگیری از شکستگی کارآمد نبوده‌اند، می‌توانند خطر بیماری قلبی را افزایش دهند.
در حالی که مطالعات متعددی در افراد نرمال، در یافتن هرگونه اثر محافظتی از ویتامین D ناموفق بوده‌اند، بعضی دیگر نگرانی‌هایی را در این زمینه ایجاد کرده‌اند. یک کارآزمایی تصادفی شده با حضور 409 فرد مسن در فنلاند که در سال 2015 انجام شد، به این نتیجه رسید که ویتامین D در مقایسه با پلاسبو یا ورزش، هیچ منفعت خاصی برای این افراد ندارد و حتی در افراد دریافت کننده ویتامین D، میزان بروز شکستگی‌ها اندکی هم بیشتر بوده است.
دوز رایجی که در اغلب کشورها تجویز می‌شود، 800 تا 1000 واحد در روز است (24 هزار تا 30 هزار واحد در ماه). به هرحال، 2 مطالعه تصادفی شده دریافت که حدود 40 تا 60 هزار واحد ویتامین D در ماه می‌تواند به‌طور موثری به یک ماده خطرناک تبدیل شود.
نتایج در مطالعه دیگری با حضور بیش از 2000 فرد مسن استرالیایی و مطالعه دیگری که به تازگی منتشر شده، نشان می‌دهند بیمارانی که دوزهای بالای ویتامین D را دریافت یا کسانی که تحت درمان با دوزهای پائین‌تر بودند و سطح خونی ویتامین D آنها در محدوده طبیعی افزایش داشت، 20 تا 30 درصد افزایش خطر شکستگی‌ها و افتادن‌ها را در مقایسه با افرادی که دوزهای کم را مصرف کرده یا به سطح مطلوب خونی ویتامین D نرسیدند، تجربه کردند.
توضیح دقیق این مساله که چرا مکمل‌های ویتامین D اغلب مضر هستند، کار مشکلی است. بعضی از افراد که مکمل مصرف نمی‌کنند، به‌طور طبیعی سطوح بالای خونی این ویتامین را دارند، شاید به این دلیل که زمان زیادی را در خارج از منزل سپری و مقابل نور خورشید سپری می‌کنند یا به‌طور منظم ماهی‌های روغنی مصرف می‌کنند. از سوی دیگر، شواهدی در دست نیست که دریافت ویتامین D به این روش‌ها خطرناک هستند. اگر سطح ویتامین D بالاتر از سطوح متوسط باشد، شاید به دلیل ژن‌ها باشد که به‌طور متوسط حدود 50 درصد تفاوت‌ها را میان افراد مختلف تحت تاثیر قرار می‌دهد. بنابراین تلاش وسواس‌گونه پزشکان برای آوردن افراد به هدف نرمال استاندارد این ویتامین در خون جدا مشکل‌ساز است، مانند این است که بخواهیم با رژیم غذایی همه را به یک سایز واحد برسانیم!
تاکنون محققان معتقد بودند که مصرف مکمل‌های ویتامین طبیعی است و اغلب بیماران، وقتی داروهای غیرطبیعی رایج را مصرف نمی‌کنند، رو به سوی مکمل‌ها می‌آوردند. اما بدن ما لزوما دچار این اشتباه نمی‌شود. ویتامین D اصولا از اشعه UV می‌آید که در پوست ما به آهستگی تبدیل شده و سطوح خونی را افزایش می‌دهد یا به‌آهستگی از غذای ما متابولیزه می‌شود. در مقابل، مصرف مقدار زیادی از این ماده شیمیایی از راه دهان یا تزریقی می‌تواند واکنش‌های متابولیک بسیار متفاوت و غیرقابل پیش‌بینی را ایجاد کند. به‌طور مثال، میکروب‌های روده مسئول تولید حدود یک‌چهارم ویتامین‌های ما و یک‌سوم متابولیت‌های خون بوده و همچنین به تغییرات در سطح ویتامین‌ها که بوسیله گیرنده‌ها در پوشش روده‌ای برداشته می‌شوند، پاسخ می‌دهد. هرگونه افزودنی مصنوعی در مقادیر زیاد از مواد شیمیایی بعضی از روندهای حساس ایمنی را خاموش می‌کنند.
اخباری که حتی ویتامین محبوب همگان را زیر سوال می‌برد و در مورد خطرات آنها صحبت می‌کنند، یک پیام هشدار و بیدارباش هستند. ما باید از سوء‌مصرف این مواد شیمیایی در دنیا به‌طور جدی پیشگیری کنیم، به جای آنکه آنها را به‌طور روتین به مواد غذایی اضافه کنیم. میلیاردها دلاری که برای خرید این مکمل‌ها هدر می‌رود و بوسیله کارخانه‌های قدرتمند و ثروتمند جذب می‌شود، می‌تواند صرف مراقبت‌های سلامت درست شود. باید به افراد آموزش داد که زیر نور آفتاب بروند و به جای مکمل‌ها، از انواع مواد غذایی سالم استفاده کنند. برای 99 درصد افراد، این روش‌های طبیعی تمامی ویتامین‌های مورد نیازشان را تامین می‌کنند.Medical Daily
نظرشما
آخرین اخبار