کد خبر: ۹۳۸۹۴
تاریخ انتشار: ۰۷:۳۰ - ۲۸ دی ۱۳۹۴ - 2016January 18
شفا آنلاین>اجتماعی>سلامت>آنها حتی در باشگاه‌های ورزشی به ارائه خدماتی می‌پردازند که در حوزه آموخته‌ها و شرح وظایف آنها نیست.
به گزارش شفا آنلاین، به نقل از سپید  در نتیجه فعالیت‌های آنان امکان بروز خطاهایی را دارد که در حوزه وزارت بهداشت است، اما وزارت بهداشت روی آن نظارتی ندارد.

در حال حاضر نیز مراکزی با عنوان مراکز سلامت یا حرکات اصلاحی در حال طراحی و برنامه‌ریزی هستند که رابطه‌ای با متولیان سلامت کشور ندارند و نیاز است تا وزارت بهداشت بر فعالیت آنها نظارت صحیحی داشته باشد.

 این مسائل محور گفت‌و‌گو با فرزین حلب‌چی، رئیس انجمن پزشکی ورزشی و عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران بود که در ادامه آن را می‌خوانید:

متخصص پزشکی ورزشی کیست و چه قابلیت‌هایی دارد؟
       در جامعه ما دو گروه در عرصه خدمات پزشکی ورزشی فعالیت می‌کنند، گروهی که در کنار و همراه تیم‌های ورزشی خدمات پزشکی ارائه می‌دهند که طیف وسیعی از پزشکیار، پزشکان عمومی، فیزیوتراپیست‌ها را در برمی‌گیرند و گروه دوم متخصصین پزشکی ورزشی هستند.

متخصص پزشکی ورزشی، پزشکی است که بعد از دوره پزشکی عمومی با شرکت در آزمون دستیاری تخصصی و طی کردن یک دوره 4 ساله متراکم در دانشگاه‌های علوم پزشکی برگزارکننده دوره تخصصی و قبولی در آزمون گواهی‌نامه و دانشنامه تخصصی مجوز فعالیت تخصصی بالینی در این حوزه را دریافت می‌کند.

این افراد ارائه خدمات تخصصی در سطح بالاتر ازجمله مدیریت و بازتوانی آسیب‌های دشوار و مزمن ورزشی، ارتقای عملکرد ورزشکاران حرفه‌ای، ارزیابی پیش از شرکت در فصل مسابقات و ارائه سایر مشاوره‌های تخصصی را به‌عنوان پزشک تیم، مشاور یا طرف ارجاع پزشکان تیم‌ها عهده‌دار می‌شوند.
 با توجه به اینکه شما می‌گویید رشته تخصصی پزشکی ورزشی ویژه پزشکان است، آیا رشته‌های دیگر مانند رشته آسیب‌شناسی که در گرایش‌های تربیت‌بدنی وجود دارد، می‌توانند به‌عنوان یک پزشک فعالیت نمایند؟ زیرا در بسیاری از باشگاه‌های ورزشی می‌بینیم که این افراد برخی فعالیت‌های پزشکی ورزشی را انجام می‌دهند؟

       متاسفانه یکی از مشکلات بزرگ این رشته، شفاف نبودن مسئله است. در گرایش‌های رشته تربیت‌بدنی، رشته‌ای به نام آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی وجود دارد که به نظر من با توجه به اینکه با آسیب و درمان سروکار دارد، اصولاً باید در زیرمجموعه وزارت بهداشت و درمان و نه تربیت‌بدنی ارائه شود.

 مشکل زمانی بغرنج‌تر می‌شود که فارغ‌التحصیلان این رشته خود را فارغ‌التحصیل طب ورزشی معرفی می‌کنند و در گوشه و کنار شهر به ارائه خدماتی می‌پردازند که نه با شرح وظایف و آموخته‌های آنها مناسبتی دارد و نه اینکه بر اساس مقررات سازمان نظام پزشکی کشور صلاحیت انجام امور درمانی را دارند.

 به‌شخصه موارد زیادی را در سطح شهر دیده‌ام که مراکزی با نام و تابلوی مرکز پزشکی ورزشی در تابلوی خود وجود فرد متخصص طب ورزشی و در اصل دانش‌آموخته تربیت‌بدنی را تبلیغ می‌کنند که این امر با توجه به عدم آشنایی مردم با این تفاوت‌ها، گاه به مشکلات جبران‌ناپذیری برای سلامت افراد و ایجاد یا تشدید آسیب‌های فرد منتهی می‌شود.

چگونه می‌توان این مشکل را حل کرد؟ انجمن علمی چه اقدامی برای آن انجام داده است؟
       در حال حاضر نظام نظارت و ارزشیابی برای پزشکان ورزشی و مراکز ارائه خدمات پزشکی ورزشی وجود ندارد و اکثراً این فعالیت‌ها در قالب باشگاه‌ها یا مراکز آمادگی جسمانی که صرفاً از وزارت ورزش مجوز دریافت می‌کنند و رابطه‌ای با وزارت بهداشت، سازمان نظام پزشکی و مراکز نظارتی وابسته به آنها ندارند. اخیراً متوجه شده‌ایم که مراکزی با عنوان مراکز سلامت یا حرکات اصلاحی هم در حال طراحی و برنامه‌ریزی هستند که باز رابطه‌ای با متولی اصلی درمان کشور یعنی وزارت بهداشت ندارند. مشکل زمانی بارزتر می‌شود که مثلاً فردی که در مطب فعالیت می‌کند، وزارت بهداشت به‌صورت دائم روی کار او نظارت دارد و در صورت مشاهده تخلف به او هشدار می‌دهد و در صورت ادامه تخلف مورد توبیخ و حتی پیگیری قضایی قرار می‌گیرد. پزشکان ورزشی یا افراد غیرپزشکی که در باشگاه‌ها و مراکز فیتنس ارائه خدمت می‌کنند اصولاً در دایره نظارت وزارت بهداشت نیستند.

به دلیل اینکه در تیم یا باشگاه‌ها فعالیت دارند، تحت هیچ‌گونه نظارتی نیستند. بسیاری از این افراد صلاحیت ارائه خدمت پزشکی ورزشی را ندارند.

 به نظر بنده نیاز است تا مشابه مربی‌ها که نظام درجه‌بندی مشخصی دارند، از سوی وزارت بهداشت نظامی برای سطح‌‌بندی پزشکان ورزشی تعریف شود و استانداردهای مراکزی که اجازه ارائه خدمات پزشکی ورزشی یا ورزش‌درمانی (صرف‌نظر از عنوان طاهری و صوری آنها) را دارند مشخص شود و این کار به نهادی که صلاحیت علمی و اجرایی آن را دارد، واگذاری گردد.

در حال حاضر انجمن علمی پزشکی ورزشی با حضور افراد متعدد هیئت‌علمی‌ شناخته‌شده توان انجام این کار را دارد.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۲
طب ورزش
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۶:۵۳ - ۱۳۹۴/۱۰/۳۰
0
2
جوابیه ما فارغ التحصیلان آسیب شناسی ورزشی به استاد حلبچی:
1. هر فردی از فارغ التحصیلان آسیب شناسی ورزشی ادعای پزشک بودن داشته باشد خطا کرده و به دید ما باید پیگرد قانونی شود!
2. اسپورت مدیسین یک حیطه علمی گسترده است و برای یک نفر کسب تجربه و دانستنی های مربوط به تمام اجزا و تخصص های طب ورزشی غیرممکن است، بنابراین طب ورزشی نیاز به یک کار گروهی دارد. گستره فعالیت ورزشی از محلات تا باشگاه ها و لیگ های ملی به حدی هست که نمیشود در همه اماکن پزشک ورزشی حضور داشته باشد. 4.

3.

achelor's programs in athletic training and
sports medicine both prepare students to work with athletes, but in different ways. Sports medicine programs prepare students for careers where they evaluate and treat sports-related injuries; graduates of this program often go on to graduate-level programs in fields like physical therapy, occupational therapy or medicine. However, athletic training programs prepare students to become certified athletic trainers who create plans to help athletes prevent or rehabilitate from sports-related injuries. They may also provide first aid or emergency care for injuries on the field.

Athletic Training Bachelor's Program
Students looking to major in athletic training often do so within a university's health sciences school. This major often assumes the student will, post-graduation, certify him or herself and become an athletic trainer, specializing in treatment, rehabilitation and prevention of injuries and, sometimes, illness. Individuals who plan to earn certification will need to complete a program approved by the Commission on Accreditation of Athletic Training Education (CAATE)

The curricula typically present students with a combination of classroom and clinical work. Students may be required to take a combination of core kinesiology and science courses, with athletic training specialized classes. Science courses include human anatomy, nutrition, physiology and biomechanics. Students also take classes in injury evaluation and prevention, exercise testing, therapeutic exercise techniques and pharmacology. Students may also be required to participate in lab, practicum and clinical experiences. The clinical experiences require students to complete 800-1,000 hours of hands-on training under the supervision of a certified athletic trainer or other approved instructor.
آسیب شناس ورزشی
|
Iran, Islamic Republic of
|
۲۲:۳۴ - ۱۳۹۴/۱۱/۰۱
0
2
با سلام. استاد ارجمند جناب دکتر حلبچی خود شما برای این صحبتهایی که کردید جواب دارید و خودتان می دانید چه تفاوتی بین طب ورزشی و پزشک بودن و متخصص اکسرسایز فیزیواوژی و اتلتیک ترینر هست. انقدر شناخت از شما داریم که شک نداریم می دانید و بنا بدلایلی منکر میشوید. اما باهمه احترام و علاقه به شما توصیه میکنم یکبار دیگر نظری به متولیان ACSM، NATA،NASM انداخته و ببینید که از Board of Trustees و leadership این تشکیلات که مشهورترین تشکیلات طب ورزشی جهان هستند فقط تعداد کمی MDیا همان پزشک و physician هستند.
استاد بیاییدبجای تفرقه و اینگونه صحبتها the team behind the team کارکنیم تا باعث پیشرفت حیطه طب ورزشی شویم.
لینک ممبرشیب کالج آمریکایی طب ورزش:
https://www.acsm.org/about-acsm/who-we-are/leadership
نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: