دانشگاهـی در میانـه راه

 به گزارش شفا آنلاین،به نقل از سپید   این‌ها تکه‌تکه‌های بدن یک دانشگاهند. دانشگاه علوم‌پزشکی ساری انگار ساخته‌شده تا انسجام نداشته‌باشد. دانشکده بین‌المللش یک شهر، دانشگاه در شهری دیگر و خوابگاه جایی دیگر قرار‌دارد. همین باعث‌می‌شود تا همه در دانشگاه دائم در حال رفت‌و‌آمد باشند.

       دانشجویان می‌گویند هیچ اهتمامی برای کنار‌هم‌قرار‌دادن این واحد‌های مجزا وجود‌ندارد ولی مسئولان دانشگاهی ادعا‌می‌کنند مسئولان شهر ساری اجازه انتقال واحد پردیس را به دانشگاه نمی‌دهند. دانشگاه علوم‌پزشکی 18 کیلومتری شهر ساری، میان جاده خزر قرار‌دارد. این فاصله نیازهای اولیه را برای آنها سخت می‌کند و به بسیاری از مشکل‌های دانشجویان دامن می‌زند.

       یحیی همیشه‌نصب، دانشجوی ترم 8 رشته پزشکی توضیح‌می‌دهد: «ساخت خوابگاه دخترانه در 18 کیلومتری شهر و دور از فضای دانشگاه بدون توجه به خطرات این جاده برای دختران یکی از ابهام‌های ما است.» با وجود این سوال، رئیس دانشگاه  راه حل را انتقال خوابگاه به فرح‌آباد می‌داند.

چه جان‌هایی که در راه دانشگاه رفت
       دختران و دانشجو‌های ترم‌‌های بالاتر که بیمارستان کارآموزی‌هایشان در شهر است در خوابگاه داخل ساری ساکن‌می‌شوند اما بااین‌حال همه نمی‌توانند از این امکانات بهره‌ببرند. یحیی می‌گوید تابه‌حال در مسیر شهر ساری تا دانشگاه جسد 4 دانشجو را پیداکرده‌اند.

دو نفر از آن‌ها اردیبهشت امسال و دو نفر دیگر را اسفندماه. یکی دیگر از دانشجویان هم‌ سال‌های پیش ابتدا دزدیده‌شده و به محل دیگری انتقال داده‌می‌شود و بعد هم خبر مرگش در همه دانشگاه پر‌می‌شود.

او می‌گوید که «دانشگاه منطق خود را برای این فاصله دارد ولی تحت هیچ شرایطی زیر بار‌نمی‌رود که مکان اینجا مناسب زندگی دانشجوها نیست.» یحیی اضافه‌می‌کند: «جالب‌تر اینکه کلنگ این خوابگاه زمانی زده‌شده که دانشجو‌ها در فرجه امتحانات بودند.

 خوابگاه‌های خارج از شهر برای من که پسر هستم ناامن‌اند چه برسد به دختران.» او اعتقاد‌دارد که 10 سرویس هم برای تامین امنیت دانشجو‌ها کافی نیست. علاوه این اسکلت خوابگاه دیگری بازهم در این دانشگاه ساخته‌شده که نشان‌می‌دهد به‌ این زودی‌ها مشکل حل نمی شود.

پیمودن 18 کیلومتر برای یک تایپ ساده
       جاده دریا، همان جاده ساری به سمت دانشگاه، یکی از پرترددترین محورهای استان است که باوجود چندین دانشگاه دیگر در اوایل این جاده، شلوغی بیش‌ازحد آن و استاندارد نبودن جاده مخاطرات جدی را برای دانشجویان دانشگاه هنگام رفت‌وآمد به‌ همراه داشته است.

 یحیی می‌گوید: «در این مجتمع دانشگاهی دانشجوها باید برای انجام یک کار پرینت ساده یا امضا گرفتن از یک مسئول این مسافت را طی‌کنند و اکثراً از کلاس درس خود بزنند.» او دیگر معایب این فاصله را دسترسی دانشجو به مسئولان دانشگاه می‌داند. «هرچند وعده‌هایی مبنی بر انتقال ساختمان مسئولان به مجتمع دانشگاهی پیامبر اعظم (ص) داده‌شده اما جزئیات برنامه آن‌ها مشخص نشده است.»

نظر ما را نمی‌خواهند
       او با این‌حال نمی‌خواهد تیر انتقاداتش را به سمت رئیس دانشگاه شلیک کند: «رئیس دانشگاه فرد خیلی کاری و فعالی است اما متاسفانه نظر دانشجوها را برای تصمیم گیری‌های مهم نمی‌خواهد. برای مثال امسال قرار بود ورودی دانشجو کاهش‌یابد اما درنهایت 155 نفر وارد رشته پزشکی شدند.»

آلودگی صوتی در کمین ماست
       یکی‌دیگر از مشکلات دانشجویان خوابگاهی این است که این ساختمان در نزدیکی کارخانه ‌«ام‌دی‌اف» واقع شده‌است و آلودگی صوتی و هوایی زیادی برای دانشجویان ایجاد‌می‌کند. مشکلی که به‌راحتی هم قابل‌حل‌شدن نیست.

کارخانه تقریباً در 100 متری دانشگاه و آلودگی آن هم تایید‌شده‌است. «ما مطمئنیم اگر فیلترهای آن عوض‌شوند بخش زیادی از مشکل آلودگی حل‌می‌شود. نمی‌دانیم حالا با اضافه‌شدن یک کارخانه زباله‌سوزی چه‌کار‌کنیم؟ یعنی دانشگاهمان توانایی مذاکره با سازمان محیط‌‌ ‌زیست‌شهری را ندارد؟»

آموزش در تنگنا
       کمبود کلاس آموزشی برای دانشجوهای دانشکده دندانپزشکی و پیراپزشکی مسئله‌ای است که مسئولان دانشگاه هم آن را تایید‌می‌کنند. این را سید حنیف اوصیا‌لقب می‌گوید و اضافه‌می‌کند: «به‌تازگی با افتتاح دانشکده جدید دندانپزشکی بخشی از مشکلات این دانشکده در مورد کلاس حل‌شده اما دانشجویان پیراپزشکی همچنان منتظر فراهم‌شدن کلاس‌های درس بیشتر و متناسب با تعداد رشته‌های این دانشکده و تعداد دانشجوهایش هستند.»

در حال حاضر دو دانشکده داروسازی و بهداشت در یک ساختمان قرار‌دارند و دانشجویان هر دو دانشکده نسبت به این مسئله احساس خوبی ندارند. دانشکده پرستاری و مامایی هم جدا از مجتمع پیامبر اعظم (ص)، در یک ساختمان قدیمی داخل شهر قرار دارد.

 از دیگر مشکلات آموزشی کمبود داروخانه‌های آموزشی برای دانشجویان داروسازی و همچنین کمبود یونیت دندانپزشکی در دوره کارآموزی است. «دانشجویان پزشکی هم از مشکل پاویون‌ها همیشه گلایه‌مند بوده‌اند. تعداد کم اتاق‌ها همیشه در راس انتقادهای آنهاست.»

مشکلات روانی در انتظار دانشجویانی که خارج از شهر تحصیل می‌کنند
       اوصیالقب که 9 ترم است در این دانشگاه درس‌می‌خواند با اشاره به سخت‌بودن رسیدن به خوابگاه تا ساعت 8 شب برای دختران اضافه‌می‌کند: «کاهش تعداد سرویس‌ها رفت‌وآمد دانشجویان از خوابگاه‌های شهر به دانشگاه، همچنین از خوابگاه مجتمع به شهر را شدیداً تحت‌تاثیر قرار‌داده‌است.

برای مثال دانشجویان پسری که در خوابگاه داخل دانشگاه سکونت دارند، دسترسی کمتری به شهر دارند و در دراز‌مدت دچار مشکلات روحی جدی می‌شوند.» یکی از ضعف‌های این دانشگاه را می‌توان همین ضعف توجه به روحیه دانشجویان دانست. برای مثال برگزار‌نشدن جشن فارغ‌التحصیلی از سوی دانشگاه یکی از انتقاد‌های دانشجویان است. آنها اعتقاددارند بعد از 4،6 یا 7 سال درس خواندن لیاقت یک اتفاق خاطره‌ساز را دارند.

ضعف‌های بیمارستان‌های آموزشی در رامسر
       یک دانشجوی پزشکی که در بیمارستان امام سجاد (ع) آموزش‌می‌بیند در انتقاد به این بیمارستان توضیح‌می‌دهد: «بیمارستان امام سجاد (ع) رامسر با بخش‌های رادیولوژى، گوارش، بیماری‌های عفونى، خون و کلیه و تعداد اندک بیمار در روز امکان مشاهده کیس‌هاى مختلف را به دانشجویان نمى‌دهد.» به گفته او نبود اینترن و اتند کیفیت یادگیرى را کاهش می‌دهد.

دانشجویان پزشکى ناچارند براى رفع این مشکل بین رامسر و تنکابن در رفت‌و‌آمد باشند. بیمارستان سجاد (ع) خیلی از بخش‌ها را ندارد و تنکابن از نزدیک‌ترین بیمارستان آموزشی متعلق به دانشگاه آزاد برخوردار‌است. در دوره اینترنى این چالش شدیدتر شده تا جایى که تعداد زیادی از دانشجویان خواستار منتقل‌شدن به دانشگاه‌های دیگر شده‌اند.

 علاوه بر مسائل آموزشى، ضمانت جانى دانشجویان در رفت‌و‌آمد‌هاى مکرر بین‌شهری جاى سوال دارد.» او که گله‌های زیادی از وضعیت پردیس بین‌الملل دارد توضیح‌می‌دهد: «رشته‌های علوم‌پزشکی به‌طور مستقیم با جان مردم سر‌و‌کار دارند. رامسر به‌عنوان یک شهرستان کوچک، نمی‌تواند امکانات پزشکی مناسب را برای دانشجویان پزشکی و داروسازی فراهم کند.»

اوصیا‌لقب ادامه‌می‌دهد: «از دیگر مشکلات مجتمع حاضر‌نبودن همیشگی اورژانس مجتمع پیامبر (ص) است.» مجتمع پیامبر اعظم (ص) یک زمین 100 هکتاری است که بیشتر دانشکده‌های علوم پزشکی مازندران دانشکده داروسازی، بهداشت، پیراپزشکی، دندانپزشکی و خوابگاه 7 و 8 پسران در آن احداث شده‌است. این دانشجو توضیح‌می‌دهد: «باوجود فاصله 18 کیلومتری از شهر و نبود هیچ مرکز درمانی در این جاده، فعالیت اورژانس در 24 ساعت شبانه‌روز واقعاً لازم و ضروری است.»

دانشجویان کارآموزی به داروخانه‌های خصوصی می‌روند
       یکی دیگر از دانشجویان داروسازی درباره واحدهای کارآموزی داروخانه و بیمارستان مواجه توضیح‌می‌دهد: «تنها داروخانه‌ آموزشی رامسر، به نام داروخانه ١٣ آبان، ۵ ساعت در روز و با اقلام دارویی بسیار محدود دایر است. نسخه‌های اندک این داروخانه شامل نسخه‌های روتین پزشکان شهر بوده و به‌هیچ‌عنوان قابلیت لازم را برای آموزش دانشجویان داروسازی ندارد.»

 این دانشجو که نمی‌خواهد حرفی از نامش به‌میان‌بیاید علت این موضوع را اینگونه شرح‌می‌دهد: «نبود پزشکان متخصص، درمانگاه و بیمارستان فعال و مجهز از مشکلاتی بوده که در این سال‌های رفع‌نشده‌است.

با توجه به جمعیت کم شهرستان و نبود مراکز درمانی و داروخانه‌های استاندارد، دانشجویان داروسازی سال گذشته برای گذراندن واحد کارآموزی در عرصه داروخانه‌ شهرى به‌ناچار بخشی از ساعت‌های کارآموزی را در داروخانه‌های شخصی در رامسر، تنکابن، شیرود و بخش دیگری را در شهر محل سکونت خود سپری‌کردند.»


دانشجویان داروسازی واحد پیامبر اعظم (ص) برای گذراندن واحد کارآموزی در عرصه داروخانه بیمارستانی با مشکل بزرگ‌تری مواجه هستند. یکی از آنها توضیح می‌دهد: «تنها بیمارستان شهرستان از این نظر کاملاً غیر‌فعال بوده و قابلیت آموزش دانشجویان داروسازی را ندارد. به همین خاطر دانشجویان برای گذراندن این درس ناچارند به‌طور فشرده در بیمارستان‌های ساری آموزش‌ببینند.»