با شستن دست‌ها بخشی از مشکل کمبود تخت بیمارستانی در کشور حل می‌شود

به گزارش شفا آنلاین،به نقل از سپید این خطای ناخواسته سالانه حدود 50 هزار ایرانی را به کام مرگ می‌فرستد. البته هنوز آمار دقیقی از میزان ابتلا به عفونت‌های بیمارستانی در کشور وجود ندارد. بیمارستان‌ها معتقدند میزان درگیری بین 1 تا 2 در صد است، اما مرکز بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت بین 10 تا 15 درصد ابتلا در کشور را پیش‌بینی کرده است.

 اگر از این تعداد تنها 10 درصد به مرگ منجر شود، کشته‌های زیادی روی دست بیمارستان‌ها می‌گذارد. عفونت بیمارستانی با افزایش مدت‌زمان اقامت بیمار در بیمارستان‌ها، به طولانی شدن مدت اشغال شدن تخت‌ها می‌انجامد.

 هر بیمار مبتلا به عفونت بیمارستانی، مدت اقامتی بین 3 تا 5 روز بیشتر از زمان مورد نظر را در بیمارستان خواهد بود و این یعنی جای بیماران دیگر اشغال شده است. در حالیکه کشور با کسر حدود 80 هزار تخت روبرو است، اهمیت کنترل عفونت بیمارستانی بیشتر خودش را نشان می‌دهد.

       محمد طهماسبی، دبیر انجمن کنترل عفونت معتقد است تهیه و تجهیز هر تخت بیمارستانی حدود 500 میلیون تومان خرج روی دست دولت می‌گذارد.

وی کنترل عفونت‌های بیمارستانی را یکی از اقدامات مهم برای جبران کمبود تخت‌ها دانست و گفت: «با جلوگیری از اشغال‌های بی‌مورد تخت‌ها با عفونت‌های بیمارستانی، می‌توانیم حدود 30 تا 40 درصد از کمبود تخت‌ها را جبران کنیم. با این کار یعنی حدود 30 هزار تخت 500 میلیونی را آزادکرده‌ایم و هزینه صرفه‌جویی شده را می‌توان برای اقتصاد سلامت جامعه هزینه کرد.»

عوامل موثر بر کنترل عفونت‌های بیمارستانی
       برای کنترل عفونت در بیمارستان‌ها ابتدا باید عوامل انتقال را کاهش داد. رعایت بهداشت در بخش‌ها، اورژانس و اتاق‌های عمل تاثیر زیادی در کاهش عفونت‌های بیمارستانی دارد.

حسین‌کرمانپور، رئیس اورژانس بیمارستان سینا با تاکید بر اینکه پرستاران می‌توانند نقش زیادی در کاهش عفونت‌های بیمارستانی داشته باشند، گفت: «برخی پرستاران اتاق عمل به‌راحتی به پزشک‌های دیگر یا کادر درمانی اجازه می‌دهند که در اتاق عمل حاضر شوند.

 کادر درمانی گاهی اوقات با کفش‌های بیرون یا پاپوشی که با آن از اتاق خارج‌شده‌اند در اتاق عمل حاضر می‌شوند. برخی از کارد درمانی در شستن دست کوتاهی می‌کنند و همه این‌ها به افزایش ناخواسته عفونت‌های بیمارستانی دامن می‌زند.»

       محمد طهماسبی درباره روش‌های کنترل عفونت در بیمارستان‌ها نیز اظهار کرد: «تجهیزات پزشکی مناسب و مواد کنترل عفونت نقش ویژه‌ای در کنترل این عارضه دارد، اما به دلیل درآمدزا نبودن و اینکه مدیران اطلاع دقیقی از وضع عفونت‌های بیمارستانی در بیمارستان‌های‌شان ندارند، توجهی به این بخش نمی‌شود. پس باید دستورالعمل‌های الزامی به بیمارستان‌ها داده شود و مدیران برای اجرایی کردن آنها ملزم باشند. همچنین ارتقای تجهیزات حوزه کنترل عفونت باید اجباری شود.»

بیمارستان‌ها کنترل می‌شوند
       قرار است بیمارستان‌ها برای کنترل عفونت برنامه جامعی داشته باشند. نیروی انسانی، آموزش آنها، تاثیر آموزش در بیماریابی، انگیزش نیروی انسانی و نظام مراقبتی باید گزارش‌دهی شود و قرار است گزارش‌ها از طریق خودارزیابی و خود اظهاری انجام شود.

       فرناز مستوفیان، کارشناس مدیریت بیمارستانی و تعالی خدمات وزارت بهداشت با اشاره به اینکه این فرهنگ هنوز در ایران وجود دارد که اگر میزان گزارش ابتلا بالاتر برود، یعنی خطاهای بیشتری وجود دارد  گفت: «در واقع این‌طور نیست.

 می‌خواهیم بیمارستان‌ها به روش خود اظهاری برگه‌های‌شان را پر کنند تا وضعیت موجود ترسیم شود. در واقع این کار آمارگیری نیست، بلکه می‌خواهیم بدانیم نقاط ضعف کجاست و ارزیابی کنیم.» وی افزود: «اگر بیمارستان‌ها صادقانه این کار را انجام ندهند، آمار به‌صورت رندوم در اختیار ما است. در نتیجه نمی‌توانند در خودارزیابی خلاف واقع بنویسند. چرا که اهرم نظارتی نیز وجود دارد.»

نبود آمار دقیق ابتلا
       نبود سیستم پایشی برای بیماران مبتلا نیز یکی دیگر از کاستی‌های سیستم درمان کشور است. محمد طهماسبی در این رابطه گفت: «مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر می‌گوید آمار دقیقی از میزان ابتلا به عفونت‌های بیمارستانی در کشور نیست. بسیاری از اوقات بیمار بعد از مرخص شدن آگاهی ندارد که بیماری‌اش به خاطر عفونت بیمارستانی است.

برخی از آنها به مطب‌ها و مراکز درمانی دیگر مراجعه می‌کنند. حتی اگر به بیمارستان اولی هم مراجعه کنند محلی برای که این مراجعه را به دلیل عفونت ناشی از بستری در بیمارستان تشخیص دهد وجود ندارد. برای جلوگیری از این اتفاق و ساماندهی آن باید سیستم پایشی در بیمارستان تعریف شود که با بیمار تماس گرفته و وضعیت بیمار را چند روز پس از ترخیص پیگیری کنند تا اگر اتفاقی افتاد در آمارها ثبت شود.»