آنچه باید در اهدا و دریافت خون در نظر داشت

   مسئله روشن و واضح در ابتدا این است که دریافت و پرداخت پول در این اهدا نباید وجود داشته باشد. جدا از این موضوع، مسئله دیگری مطرح است. ما نمی‌توانیم اجتماع را از دادن خون محروم کنیم. یعنی فرصت و حق کمک به دیگران با اهدای خون یک حق عمومی است. مگر اینکه فردی به دلایل زیستی، مثلاً با وجود کمبود خون یا بیماری‌های خونی نتواند خون اهدا کند. اینکه اجازه ندهیم جمعیتی که مشکلی نیز از بابت اهدای خون ندارند، خون اهدا کنند جایز نیست.

مسئله مهم بعدی در مورد دهندگان، این است که فرد اهداکننده باید به صورت کلی اطلاع داشته باشد خون وی در چه راهی مصرف خواهد شد. البته نه به صورت جزئی که بگوییم خون شما به چه کسی تزریق شد، اما اینکه این خون چطور مصرف می‌شود و چه راهی را طی می‌کند از جمله اطلاعاتی است که باید به فرد اهداکننده داده شود.

بنابراین در راهنما‌هایی که سازمان‌های انتقال خون برای سازمان‌های سرتاسر کشور در نظر می‌گیرد باید ذکر کند که این اطلاع‌رسانی هم از جمله حقوق فرد است و باید به وی گفته شود.

       دسته دوم مربوط به سازمان انتقال خون و پزشکان است، که وظیفه انتقال خون از اهداکننده به دریافت‌کننده را دارند. مهمترین مسئله مورد نظر در این گروه مسئولیت و تعهد اخلاقی سازمان‌های انتقال خون است که باید ایمنی و سلامت خون را تضمین کنند.

ضمن اینکه برای توزیع خون، راهنما و دستورالعمل مشخصی داشته باشند که خون به چه ترتیبی و با چه اولویت‌هایی بین بیماران نیازمند به خون توزیع شود. بحث مهم دیگری که دسته دوم را درگیر می‌کند، بحث محرمانه نگهداشتن اطلاعات افراد است. بسیاری از افرادی که به این سازمان برای اهدای خون مراجعه می‌کنند اطلاعات شخصی و جسمانی بسیاری را در اختیار سازمان قرار می‌دهند و روی خون آنان آزمایشات بسیاری انجام می‌شود. افرادی که در سازمان انتقال خون اطلاعات ذخیره شده را باید با دقت محرمانه محافظت کنند. کوچکترین خطایی در این زمینه و نشت اطلاعات افراد باعث از بین رفتن اعتماد مردم به این سازمان می‌شود.