ورزش همیشه هم بـرای قـلب شـما خوب نیست

به گزارش شفا آنلاین، براین اساس، محققان آمریکایی اخیرا به بررسی وضعیت‌هایی پرداخته‌اند ورزش‌های استقامتی می‌توانند عواقب شدید و جدی برجای گذارند. این مطالعه که در America- Journa- of Physiology منتشر شده، به بررسی اثرات ورزش استقامتی بر کاردیومیوپاتی بطنی آریتموژنیک یا AVC پرداخته است. AVC یک اختلال نادر، اما شایع‌ترین وضعیتی است که باعث مرگ ناگهانی قلبی در طول یک جلسه تمرین شدید می‌شود.

آنچه بیشتر نگران کننده است، اینکه AVC می‌تواند تا زمان کلاپس شدید قلبی بدون علامت بماند. AVC درواقع یک اختلال ژنتیکی است که یکپارچگی ساختاری دیواره قلب را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در حین ورزش، ارتباط سلول‌های قلبی از هم گسسته شده و شکاف‌هایی میان آنها ایجاد می‌شود. به این ترتیب، بافت اسکار میان سلول‌ها تشکیل می‌شود. این بافت اسکار توانایی قلب را برای استرس کشیدن به شدت تضعیف می‌کند.

       محققان در این مطالعه دریافتند که ورزش‌های سنگین و استقامتی بروز علائم AVC را به‌طور قابل توجهی به جلو می‌اندازد. نکته قابل توجه آنکه، محققان دریافتند علائم زودهنگام AVC پیش از بروز علائم قلبی ظاهر می‌شود. این موضوع اهمیت دارد، زیرا تشخیص AVC در مراحل اولیه بسیار مشکل است، بنابراین این یافته‌ها از نظر بالینی در آینده بسیار مهم هستند.

تغییراتی که در دیواره قلب بیماران مبتلا به AVC می‌افتد، اغلب به صورت تکه‌ای است، به همین دلیل تشخیص آن در نوار قلبی مشکل است. ECG این بیماران لزوما تغییرات ایجاد شده را در مراحل اولیه نشان نمی‌دهد یا علامت‌هایی را نشان می‌دهد که می‌تواند در بیماری‌های دیگر هم دیده شود. علائم ظاهری اولیه AVC برای تشخیص آن اختصاصی نیستند، مانند تپش قلب یا احساس سبکی در سر که با تعدادی دیگر از اختلالات هم می‌تواند اشتباه شوند.

بنابراین، برای تشخیص آن نیاز به یک مارکر بیولوژیکی کاملا حس می‌شود. یکی از مارکرهای بالقوه، تغییرات قابل‌توجهی است که در راه Wnt-beta-cateni- ایجاد می‌شود. این راه در تحریک رشد سلول‌های جدید و پیشگیری از نشست چربی درگیر است. مکانیسم مشابهی از این راه در طول ورزش‌های شدید در توسعه AVC دیده می‌شود. البته یافته‌های راه فوق بیشتر جنبه آزمایشی دارد، اما چشم‌انداز جدیدی را به محققان برای رویکرد تحقیقاتی به این معضل ارایه می‌دهد. Medical News Today