احسـاس خـوب بـه مـرگ

به گزارش شفا آنلاین، در حال حاضر، اغلب آمریکایی‌ها احساس خوبی نسبت به دریافت مراقبت‌های لازم در دوران پایانی زندگی دارند و ترجیح می‌دهند که با بهره‌مندی از این مراقبت‌ها درمنزل خود از دنیا بروند.

 این در حالی است که بیش از یک چهارم افراد بالای 75 سال از مراقبت‌های لازم در این دوران محروم هستند و نمی‌توانند با بستگانشان درباره آرزوهای واقعی‌شان صحبت کنند زیرا مراقبت‌ها به جای تمرکز بر نکات حمایتی و آسایش آنها، تنها به موارد درمانی می‌پردازند. 

      ارایه دهندگان خدمات پزشکی براین باورند که اعضای خانواده بیمار باید تلاش کنند کار صحیح را انجام دهند و ممکن است احساس گناه کنند که به اندازه لازم در این زمینه تلاش نکرده‌اند. همچنین تلاش برای گفتگوی مناسب درباره سال‌های پایانی زندگی نباید به کارهای روتین محدود شود بلکه باید انعطاف داشته باشیم و به مواردی از اقدامات درمانی توجه کنیم که نادیده گرفتن آنها تبعاتی مانند ایست قلبی و ... در پی نداشته باشد.   

    دکتر فردیناندو میرارچی، مدیر گروه طب اورژانس دانشکده پزشکی پیتسبورگ ایری از پنسیلوانیا در این باره می‌گوید: «باید گایدلاین‌های پیشرفته‌ای ارایه دهیم و این واقعیت مهم است که توجه کنیم تفاوتی بین توصیه‌های درمانی پزشکان و دستورات پیشرفته‌تر وجود داشته باشد.» وی تصریح می‌کند: «زمانی که دیگر بیمار قادر به صحبت کردن نیست و به مرحله‌ای رسیده که مشکلش مقاوم شده، توجه به این نکته بسیار مهم است که توصیه‌های پزشکان قابلیت اجرایی داشته باشد. این دوران می‌تواند با توصیه‌ای پزشکی مفید و سودمند باشد ولی شاید نظریه دیگری این تاثیر را نداشته باشد.» بعضی از محققان این پرسش را مطرح می‌کنند: «درباره زمانی که بیمار بدون نبض است و نفس نمی‌کشد، چه نظری دارید؟»   

    دکتر میرارچی: «در بیماری که دچار ایست قلبی شده، توصیه پزشک با زمانی که فردی دوران پایانی زندگی را سپری می‌کند، متفاوت است. ایست قلبی عارضه‌ای است که پس از گذشت سال‌ها ایجاد شده و کوتاهی در مراقبت‌های پزشکی باعث شده تا این مشکل بروز کند. من فکر می‌کنم لازم است بتوانیم وقوع آن را در آینده نزدیک پیش‌بینی کنیم. به تصور من در این مرحله ارایه چک‌لیست ایمنی بیمار می‌تواند به افزایش ضریب اطمینان ما کمک کند.» گفتگو درباره دوران پایانی زندگی        محققان معتقدند، مددکاران اجتماعی می‌توانند دیدگاه‌هایی را به ما ارایه دهند که مردم عادی از آن اطلاعی ندارند. پس از گفتگو با مددکار و اعضای خانواده بیمار می‌توان مستنداتی تهیه کرد که به افزایش آگاهی ما کمک کند.

 برای این کار می‌توان برای موسساتی که در این حوزه فعالیت دارند، پاداش مالی درنظر گرفت تا بتوان اسناد و مدارکی تهیه و پرونده الکترونیکی بیمار را تکمیل کرد. 
 
     از سوی دیگر، به منظور استانداردسازی آموزش‌ها برای ارایه دهندگان خدمات، بهتر است این آموزش‌ها در بخشی از برنامه‌های درسی دانشکده‌های مختلف در تمامی رشته‌های پزشکی و پیراپزشکی گنجانده شود. در این زمینه تمامی جنبه‌های مراقبت‌های بهداشتی باید در قالب آموزش مداوم پزشکی نیز ارایه شود. گاه نیز ضرورت دارد پزشکان در آموزش مداوم واحدهایی درباره حمایت‌های پایان زندگی بگذرانند.

همچنین ضرورت دارد این آموزش‌ها برای پزشکان و ارایه‌دهندگان خدمات بهداشتی استانداردسازی شده و گواهینامه‌هایی به آنها ارایه شود.

این امید می‌رود که در نهایت این نوع از آموزش با کسب یک پروانه پزشکی همراه باشد. تجربیات موجود نشان می‌دهند که آموزش‌های ناقص یا غیرموثر برای پزشکان، هیچ تفاوتی با گروه‌هایی که آموزشی در این زمینه ندیده‌اند، ندارد. در واقع پزشکان باید دوره‌هایی را به صورت قانونی و اصولی بگذرانند. در واقع، این عرصه جدیدی برای پزشکان است. این آموزش‌ها برای مدت زمانی 20 تا 30 سال موثر است. توصیه‌های پزشکان منابع خوبی برای دوران پایان زندگی بیماران است. بدیهی است که استانداردسازی دستورات بسیار مهم است. 

      محققان براین باورند که باید برای آموزش عمومی هم تلاش کرد. در شرایط بحرانی یک بیماری، ارایه دهندگان خدمات سلامت باید به این نکته توجه کنند که بیمار به چه نوع مراقبت‌هایی نیاز دارد تا این خدمات را به وی ارایه دهد و با بستگانش هم مشکلات را در میان بگذارند، زیرا آنها هم حق تصمیم‌گیری دراین باره دارند.

اگرچه این موارد به توان مالی هر فرد هم بستگی دارد.زمان بندی و گفتگو درباره دوران پایان زندگی     سوالی که مطرح می‌شود، آن است که چه زمانی باید این بحث ایده‌آل انجام شود؟ در سن 50 یا 60 سالگی و یا زمانی که فرد در اوج مشکلات و مراحل بحرانی است؟ یا در قالب یک گفتگوی 30 دقیقه‌ای که می‌تواند در محیطی دوستانه انجام شود، یا در محل کار یا هر محیط دیگری. به نظر می‌رسد اگر در محیطی به عنوان دفتر مراقبت‌های اولیه که ارتباطی با بیمارستان نداشته باشد، این کار انجام شود، مناسب است. Medscape