بدون تردید سرنوشت ساکنان و مسافران کلانشهر تهران با خطوط مترو گره خورده است و با توجه به آلودگی هوا، گرانی حمل و نقل و از همه مهم‌تر ترافیک سنگین و خسته‌کننده خیابان ها، سفر با مترو واقعاً غنیمت است. شهری زیرزمینی با انواع و اقسام آدم‌ها که فرهنگ‌های مختلف را یدک می کشند و دست سرنوشت آنها را یکجا گرد آورده است.

تحمل فشار هنگام سوار شدن از یک طرف، صدای دستفروشان و ضجه متکدیان همراه با حرکات تهاجمی گاه و بیگاه مسافران از طرف دیگر، تجربه مشترک کسانی است که صبح و عصر با مترو رفت و آمد می کنند.

زیر زمین چه خبر است؟! سیل جمعیت به کجا می‌روند؟ آیا سیستم‌های مختلف به درستی کار می کنند و... صدها احتمال دیگر. اگرچه مترو بیش از یک دهه است که در پایتخت خودنمایی می‌کند اما فعالیت‌های منسجم برای فرهنگ سازی در زمینه استفاده بهینه از مترو به منظور جهت‌دهی رفتارهای مردمی کمتر مورد توجه قرار گرفت.

ریختن زباله در محوطه مترو، استفاده نادرست از پله برقی، عجله در سوار شدن و عبور از خط زرد قبل از توقف کامل قطار، دست فروشی، تکدی گری و... علاوه بر اینکه زشت و نامزموم است همواره هزینه‌های هنگفتی روی دست شرکت بهره‌برداری مترو می‌گذارد. این در حالی است که آموزش‌های شهروندی از طریق رسانه‌های دیداری و شنیداری، فرصتی مغتنم برای کاهش هزینه‌هاست.

حادثه محال نیست اما پیشگیری و اصلاح آن اولویت است. قبول کنیم که بخش زیادی از مشکلات اجتماعی را می‌توان از طریق فرهنگ‌سازی حل کرد. چه مکانی بهتر از مترو که هزاران نفر از لابه‌لای جمعیت درهم تنیده متفکرانه به در و دیوار چشم دوخته‌اند. در اینجا سکوت هم فریاد است تا چه رسد به نوشته‌های کوتاه یا کلیپ‌های آموزشی که اگر درست انتخاب شوند تا مغز استخوان نفوذ می‌کنند بدون اینکه اعتراضی درکار باشد.

فراموش نکنیم؛ اطلاع رسانی با زبان ساده و یادآوری مسائل ابتدایی زندگی اجتماعی شاید در نگاه اول اهمیت نداشته باشد اما با در نظر گرفتن این موضوع که پایتخت ترکیبی نامتجانس از مردمی با فرهنگ‌های متفاوت است امری طبیعی به نظر می‌رسد.جام جم آنلاین