شهبازیان ادامه داد: براین اساس امکانات بیمارستان‌های دانشگاهی برای ارائه خدمات به بیماران مبتلا به سرطان کافی نیست و پاسخ این تعداد بیمار را نمی‌دهد یعنی امکانات تخت سرپایی کم است و حداقل برخلاف صحبت‌های مسئولان وزارت بهداشت 3 تا 4 سال طول می‌کشد تا تخت‌های بیشتری اضافه شود و بازسازی‌های لازم صورت پذیرد، از آن طرف نیز درمان سرطان عوارض دارد، بنابراین باید تخت‌های بستری تحت کنترل قرار گیرد.
* طب تسکینی نداریم
عضو انجمن رادیوتراپی آنکولوژی ایران در ادامه با اشاره به اینکه متاسفانه در ایران برای بیماران مبتلا به سرطان طب تسکینی نداریم، گفت: خانواده‌های این بیماران به دلیل مشکلات متعدد از هم می‌پاشند.
* از هر 3 نفر یک نفر سرطان می‌گیرد
شهبازیان در ادامه با اشاره به اینکه سرطان بیماری شایعی است و از هر 3 نفر یک نفر به آن مبتلا می‌شوند، افزود: جمعیت ایران در سال 1390 وارد میانسالی شده است و خطر سونامی سرطان کشور را تهدید می‌کند. بنابراین باید امکانات بستری و درمان با توجه به در نظر گفتن بودجه لازم لحاظ شود زیرا سرعت رشد سرطان در ایران بالاست.
عضو انجمن رادیوتراپی آنکولوژی ایران درباره فواصل شیمی‌درمانی برای بیماران که به دلیل کمبود تخت و خدمات با معطلی انجام می‌پذیرد، گفت: انجام شیمی‌درمانی برای بیماران باید منظم صورت پذیرد، همچنین نوع رژیم بیمار نیز باید مناسب باشد و در روند درمان آنان تاخیری رخ ندهد. بنابران اگر در سیر شیمی‌درمانی تاخیری رخ دهد خطر آن متوجه بیمار می‌شود و این در حالی است که بیمارستان‌های دانشگاهی کشور ظرفیت این همه بیمار را ندارد.
شهبازیان عنوان کرد: ابتلا به سرطان بر اثر افزایش سن، آلودگی هوا است. همچنین تغذیه نامناسب نیز در آن دخیل است و از طرف دیگر هیچ دانشگاهی به جز دانشگاه ع پ تهران نقاهت‌خانه برای نگهداری بیماران مبتلا به سرطان لاعلاج ندارد که آن هم 20 تخت بیشتر نیست و خیرین آن را اداره می‌کنند.
وی ادامه داد: برای سرطان باید یک مرکز تصمیم‌گیری واحد داشته باشیم که هم‌اکنون چنین چیزی در وزارت بهداشت نیست. بنابراین نباید تصمیمات مقطعی باشد در حالیکه امروزه شاهد آن هستیم که تصمیمات در حوزه سرطان کاریکاتوری است.
عضو انجمن رادیوتراپی آنکولوژی ایران با اشاره به اینکه در اهواز به بیماران مبتلا به سرطان خدمت ارائه می‌دهد، گفت: بنده که در اهواز هستم باید 3 برابر یک مدیر تلاش کنم تا نیازهای خود را به وزارت بهداشت بگوییم و این نیازها یعنی نداشتن دستگاه‌های پیشرفته؛ و از طرفی نیز استاندارد ارائه خدمت یک دستگاه 20 تا 25 بیمار است در حالیکه هم‌اکنون چند برابر این ظرفیت بیمار می‌پذیریم.
شهبازیان ادامه داد: یک دستگاه شتاب‌دهنده برای ارائه خدمت در رادیوتراپی در حدود 10 تا 15 میلیارد تومان هزینه می‌برد در حالیکه غالب دستگاه‌های ایران نیز قدیمی و کیفیت خدمات پایینی دارند. بنابراین چطور می‌توان دستگاه خریداری کرد و از طرفی هم بیمه‌ها پوشش ندهد، در حالیکه بسیار به دستگاه‌های رادیوتراپی نیاز داریم زیرا هم‌اکنون در همین شهر اهواز تا 2 نیمه‌شب مجبور هستیم به دلیل کمبود دستگاه به بیماران کمک کنیم. در حالیکه از کشورهای دیگر مانند عراق نیز نزد ما می‌آیند و تمام این مشکلات جدا از این معضلات هزینه‌های رفت و آمد است و در مجموع مجبوریم با هر دستگاه روزی 80 بیمار را خدمت دهیم که صحیح نیست.
350 دستگاه رادیوتراپی در آلمان/ 75 دستگاه در ایران
عضو انجمن رادیوتراپی آنکولوژی ایران در ادامه با اشاره به اینکه آلمان به اندازه ایران جمعیت دارد ولی دارای 350 دستگاه جدید رادیوتراپی است و ده‌ها دستگاه برای درمان داخل حفره‌ها نیز دارد، گفت: این در حالی است که جدا از آنکه در کشور ما آمار مشخصی در این مسائل وجود ندارد ولی براساس آمار این انجمن حدود 75 تا 76 دستگاه شتاب‌دهنده برای خدمات رادیوتراپی داریم که نیمی از عمر آنها نیز گذشته است.
وی در خاتمه خاطرنشان کرد: در حالیکه میلیاردها تومان برای دارو هزینه می‌شود ولی برای خرید چنین دستگاهی اعتباری اختصاص نمی‌یابد در حالیکه این دستگاه‌ها حدود 10 سال عمر می‌کند. از طرفی هم شرکت‌های واردکننده این دستگاه‌ها انحصاری تلقی می‌شوند و از زمانی که دستگاه را می‌فروشند دیگر سرویس درستی ارائه نمی‌دهند و شاهد آن هستیم که 6 ماه به دلیل معیوب شدن یک قطعه؛ دستگاه رادیوتراپی از کار افتاده است و هر چه هم به وزارت بهداشت نامه‌‌نگاری می‌کنیم هیچ عکس‌العملی مشاهده نمی‌شود.تسنیم
