رژيـم‌هـاي غـذايي محبـوب ايـن روزهـا، سـالـم نيسـتنـد

ادگار چمبرز، مدير مرکز تحليل حواس دانشگاه ايالتي کانزاس ادامه مي‌دهد: «در اين رژيم‌ها کل يک رده غذايي را حذف مي‌کنيد که اين روش به‌رغم ساده بودنش اغلب شيوه سالمي براي رسيدن به وزن مطلوب نيست.»

گرچه به نظر رعايت اين رژيم‌ها ساده است، اما اين رژيم‌ها اغلب استقامت ذهني افراد را نسبت به خودداري از خوردن غذاهايي که از آنها لذت مي‌برند، به امتحان مي‌گذارند.

چمبرز که بر روي روانشناسي و رفتارشناسي غذا خوردن مطالعه کرده است، مي‌گويد: «اين احساس محروميت ذهني سبب مي‌شود افراد رژيم‌هايشان را کنار بگذارند، اما بعضي از کساني که از اين سبک زندگي بسيار محدودشده پيروي مي‌کنند، از فکر کردن به اينکه اين محدوديت‌هاي غذايي سبب بهبود سلامت يا وضعيت ظاهري‌شان مي‌شود احساس لذت مي‌کنند» اما به گفته او اين احساس لذت مي‌تواند گمراه‌کننده باشد.

او مي‌گويد: «اگر شما گستره وسيعي از مواد مغذي را دريافت نمي‌کنيد، شايد اين محروميت را ازنظر رواني براي مدت طولاني تحمل‌کنيد، اما درنهايت به جسم خود آسيب مي‌رسانيد.»

چمبرز مي‌گويد براي مردم راحت‌تر است که به‌طورکلي يک گروه غذايي را حذف کنند تا اينکه ياد بگيرند که چگونه به‌درستي تنوع را در رژيم غذايي خود حفظ کنند.

او در بخش ديگري از سخنان خود در اشاره به يکي ديگر از دلايل روي آوردن افراد به رژيم‌هاي کوتاه‌مدت مي‌گويد: «نسخه جديد هرم غذايي که دولت فدرال تدوين کرده است و به نام بشقاب من شناخته مي‌شود، بسيار پيچيده است و شاخص‌هايي مانند سن، وزن و جنسيت را هم شامل مي‌شود. به همين دليل وقتي شما به افراد مي‌گوييد من 2 سهم ‌(serving) از اين غذا را مي‌توانيد بخوريد، آنها مي‌گويند نمي‌فهمم منظور از اين توصيه چيست. به همين دليل است ساده‌تر است که بگوييم، اين يا آن غذا را نخور.»

چمبرز ادامه مي‌دهد: «مشکل ديگر، استفاده کردن از زباني ناروشن مانند کاربرد کلمه «ميانه‌روي» در توصيه درباره ميزان مصرف يک غذا است.»

به گفته او يکي ديگر از دلايلي که افراد بيشتر از رژيم‌هاي مد روز مبني بر حذف يک رده غذايي استقبال مي‌کنند، گستردگي گزينه‌هاي در دسترسشان است. اصطلاحاتي مانند اعتياد به شيريني و اعتياد به غذا هم به‌طور گسترده‌اي به کار مي‌روند که به علت تاثيري است که غذا بر ظاهر فيزيکي شخص مي‌گذارد.

او مي‌گويد: «درواقع غذا نوعي هدف آسان است. با استفاده از آن مي‌توان بر اموري در زندگي‌هاي افراد برچسب مثبت يا منفي زد؛ و هنگامي‌که اين جنبه منفي است، به آن برچسب اعتياد بچسبانيم.»

قند مانند ساير عوامل اعتيادآور سبب ترشح شدن دوپامين و احساس لذت در فرد مي‌شود، اما به گفته او تنها به اين دليل که غذا خوردن باعث لذت مي‌شود، نمي‌توانيم خوردن زياد غذا را اعتياد به غذا بناميم.
او مي‌گويد: «نقاشي که شما به آن نگاه مي‌کنيد، اگر از آن لذت بريد و دوستش داشته باشيد، باعث آزادي دو‍پامين در مغزتان مي‌شود. آيا نگاه کردن نقاشي‌ها به معناي اعتياد به آنهاست؟ فکر نمي‌کنم اين‌گونه باشد.»سپید