این موجودات هم چنین بخش زیادی از رنگ دانه های پوست خود را به واسطه زندگی در اعماق زمین از دست داده اند. این موضوع موجب شده است که رنگ پوست آنها به تدریج به سمت صورتی متمایل به رنگ گوشت بدون پوست متمایل شود. به همین دلیل نیز این ماهی ها حتی از نظر ظاهری تفاوت بسیاری با دیگر هم نوعان خود در سایر نقاط جهان پیدا کرده اند.
بر اساس تحقیق جدیدی که به تازگی توسط دانشگاه سوئد انجام گرفته است از دست دادن بینایی این نوع از ماهی ها که به ماهی های کور غار مشهور هستند نه تنها در روند تکاملی آنها پسرفت محسوب نمی شود بلکه پیشرفت بزرگی در جهت تطبیق این ماهی ها با محیط جدید زندگیشان است.
محققان بر این باورند که یک سیستم بصری پیشرفته می تواند 15 درصد از کل ذخایر انرژی یک حیوان را به خود اختصاص دهد. برای یک ماهی که در اعماق تاریک زمین زندگی می کند، منابع غذایی بسیار محدود است. بنابراین مصرف انرژی توسط سیستم بینایی بدن این ماهی ها چندان به صرف نیست.
دیمین موران به عنوان راهبر این تحقیق، در این باره این ساختار عجیب در بدن این موجودات می گوید: «این نوع مصرف انرژی یک هزینه فوق العاده بالاست. این گونه از ماهی ها بدون شک به خاطر مصرف بالایی که سیستم بینایی برای آنها داشته است هر دو چشم و قشر بینایی خود را از دست داده اند.» شایان ذکر است که این ماهی ها به جای حس بینایی از حواس بویایی خود استفاده بیش تری می کنند و همچنین نسبت به تغییرات فشار آب بسیار حساس هستند.
