با رسيدن به سطح اپيدمي از اعتياد به داروهاي تجويزي نارکوتيک و سوءاستفاده از آنها، بسياري از اين پزشکان خوش‌نيت تبديل به مجرم شده و قوانين جزايي، مبدل به پليس. پزشکان مراقبت‌هاي اوليه ممکن است در اعتياد بيماران به داروهاي ضد درد، بدون آنکه حتي آن را تشخيص دهند، دخيل باشند.
اگر بيمار من، دارو را زياد مصرف کند، چه بايد کرد؟
مصرف
بيش از اندازه دارو يک پيامد ويرانگر در مديريت درد مزمن با داروهاي ضد
درد اوپيوئيدي است که در بسياري از موارد منجر به مرگ بيمار مي‌شود. اگر
شما يک پزشک مراقبت‌هاي اوليه هستيد، ممکن است با اين نوع مرگ‌ها به زودي
مواجه شويد. در بسياري از موقعيت‌هاي کشنده مصرف بيش از حد دارو، اتوپسي
لازم است. البته تصور نکنيد که در هر مورد مرگي، اتوپسي انجام مي‌شود، بلکه
براي هر بيماري که در شرايط مشکوکي فوت کرده، اين عمل درخواست مي‌شود.
همچنين
ممکن است غربالگري‌هاي کيفي و کمي سم‌شناسي نيز انجام شوند. اين عمل، تنها
شاهد قابل اعتماد و علمي است که مرگ بيمار را در اثر مصرف بيش از حد دارو
تائيد يا رد مي‌کند.
مجرميت
احتمالي شما در زمينه مصرف بيش از حد دارو به‌وسيله يک بيمار، به عوامل
زيادي بستگي دارد. اگر دارويي که شما تجويز کرده‌ايد، در بررسي‌هاي
سم‌شناسي يافت شده و همان ماده نيز مسوول مرگ بيمار شناخته شود، نوع درمان و
نحوه تجويز شما احتمالا بايد بررسي شود.
مصرف
بيش از اندازه و کشنده دارو، براساس بررسي‌هاي فرد آزمون کننده، اغلب تحت
عنوان «تصادفي» يا «عمدي»، طبقه‌بندي مي‌شود. اگر اين مصرف بيش از اندازه
عمدي باشد (مانند آنچه در خودکشي‌ها ديده مي‌شود)، محکوميت مدني اغلب به
پرونده پزشک پيوست نمي‌شود، زيرا اين اصل در مراجع قضايي پذيرفته شده که
خودکشي يک واقعه غيرقابل پيش‌بيني و غيرقابل پيشگيري است. اما اگر بيمار
شما به‌طور تصادفي دارو را بيش از اندازه مصرف کرده باشد، ممکن است با
مسووليت مدني مواجه شويد. به‌طور مثال، اين ادعا مطرح مي‌شود که بيمار به
مقدار زيادي داروهاي ضددرد اوپيوئيدي دسترسي داشته، چون شما براي وي اين
داروها را تجويز کرده‌ايد.
اگر
دليل منطقي براي تجويز اين مقدار زياد داروي خاص در گزارش‌هاي نوشته شده
به‌وسيله شما در پرونده بيمار وجود نداشته باشد، يک شاهد متخصص ممکن است
شهادت دهد که تجويز شما نامناسب و خطرناک بوده است. به اين ترتيب، هيات
پزشکي، بدون توجه به اينکه مصرف بيش از حد دارو، عمدي يا سهوي بوده، صلاحيت
شما را در امر درمان به چالش بکشاند.
اگر
موردي از مرگ در اثر مصرف بيش از حد دارو يا ديگر عوارض رخ داد، ممکن است
وسوسه شويد گزارش‌هاي ثبت شده خود را در رابطه با بيمار، آنطور که
مي‌خواهيد، تغيير دهيد و سندي را به آنها بيفزاييد يا کم کنيد، اما هيچگاه
اين کار را انجام ندهيد! شايد هم ممکن است در مورد تصميم‌هاي درماني که
گرفته‌ايد، به‌طور متفاوتي بيش از اندازه فکر کنيد. اين نشخوار کردن ذهني
گذشته‌نگر خود را در مدارک پزشکي بيمار فوت شده وارد نکنيد. اگر مي‌خواهيد
با فردي در مورد مرگ غيرمنتظره بيمارتان صحبت کنيد، روانشناس، همسر، شخص
مذهبي يا وکيل خود را انتخاب کنيد.
دستکاري‌هايي
که در پرونده کاغذي بيمار انجام شوند، به راحتي قابل شناسايي بوده و عمل
مجرمانه‌اي به حساب مي‌آيد و اصلا هم ايده خوبي نيست. در موارد محدودي که
واقعا ناچار به تغيير پرونده پزشکي بيمار هستيم، اين کار بايد در زمان
مناسب انجام شود. همچنين، بايد با ذکر تاريخ و ساعت بوده و دقيقا ذکر شود
که چرا اين کار ديرهنگام صورت گرفته است. در صورت صدور مجوز تحقيقات يا اگر
از شما تقاضا شود در يک دعوي مدني شهادت دهيد، شايد از شما خواسته شود در
مورد علت ورود ديرهنگام اطلاعات توضيح دهيد.
در
پرونده‌هاي الکترونيک، از هر گونه تلاش براي تغيير و اصلاح اطلاعات موجود
در پرونده اثري ثبت مي‌شود و تغيير مدارک پزشکي الکترونيکي (EMR) مربوط به
درمان در گذشته، بدون برجاي گذاشتن رد پاي الکترونيکي، امکان‌پذير نيست.
در
بعضي شرايط محدود، نوشتن يک خلاصه در زمان واقعي از وضعيت مراقبت بيمار
قابل قبول است. در اين خلاصه‌ها، مي‌توانيد دلايل خود را براي اينکه پرونده
بيمار ناقص بوده و شما ناچار بوده‌ايد، مطلبي را به آن اضافه کنيد، توضيح
دهيد. در برابر وسوسه خود در زمينه توضيح بيش از اندازه در مورد اقدامات
انجام شده، ابراز تأسف، و يا ديگر استيناف عاطفي مقاومت کنيد.
اگر
بخواهيد، مي‌توانيد در مراسم گراميداشت بيمار فوت شده، شرکت کنيد يا دست
گل بفرستيد، اما از تماس شخصي با اعضاي خانواده مرحوم پرهيز کنيد. بايد يک
دوست يا عضو خانواده بيمار ابتدا با شما تماس بگيرد و شما هم در همه موارد
با صميميت، مهرباني و سرراست رفتار کنيد. هيچگاه در مورد نحوه مراقبت خود
از بيمار فوت شده با اين فرد صحبت نکنيد، مگر اينکه در اين زمينه مجوز
داشته باشيد.
اپيدمي اعتياد
براساس بررسي‌هاي موسسه ملي در حوزه سوءاستفاده دارويي که در سال 2011 منتشر شد، در سال 2010، به اندازه‌اي داروهاي ضددرد در آمريکا تجويز شده بود که بتواند به هر فرد بزرگسال آمريکايي، هر 4 ساعت و به مدت 1 ماه، دارو برساند. ضددردها در مقايسه با مسکن‌هاي آرام‌بخش به نسبت 2 به 1، به عنوان بيشترين داروي تجويزشده مورد سوءاستفاده قرار گرفتند.
