وقتي هزاران پزشک با هم بيماري را ويزيت مي‌کنند

دکتر جاش لندلي مبتکر اين ايده بوده است. او زماني به صرافت شکل‌دادن اين اپليکيشن افتاد که ديد اکثر همکارانش بخشي از کار روزانه خود را به گرفتن عکس از پرونده بيماران يا آزمايش‌ها و تصويربرداري­‌هاي آن­ها اختصاص مي‌­دهند.

او با پرس‌وجو متوجه شد که اکثر عکس­‌ها به دو دليل عمده گرفته مي­‌شود: يا اينکه پزشک مي­‌خواهد مورد بيمار خودش و نتايج يافته­‌هاي پزشکي مرتبط با او را با ساير همکارانش در ميان بگذارد و از آنها نظرسنجي کند؛ يا پزشکي مي­‌خواهد توجه پزشک بعدي که قرار است مريض را ويزيت کند يا پزشک مشاوره‌شونده در مورد بيمار را به نکته خاصي درباره او جلب کند.

دکتر لندلي که پزشک متخصص مراقبت­‌هاي ويژه است، مي­‌گويد: «من هم خيلي سريع به اين شيوه روي آوردم. براي همه ما مهم حفظ سلامت بيمار است. براي همين از تمام شيوه‌­ها استفاده خواهيم کرد تا به اين هدف برسيم. در اين ميان يک عکس مي­‌تواند يک راه ميانبر باشد...» او در توضيح حرفش مي­‌گويد: «همه اعضاي کادر درماني و پزشکان افرادي پرمشغله هستند که شايد نتوانند وقت کافي براي بررسي همه‌جانبه ابعاد يک بيماري بگذارند يا حتي ممکن است که موردي به چشم کسي بيايد که از نگاه ديگران دور مانده است. حالا با يک عکس و ارسال آن مي­‌توان همه اين موارد را منتقل کرد و براي اين است که مي­گويم ارسال عکس شيوه­اي به‌صرفه و سريع و کامل براي انتقال اطلاعات است.»

البته به‌هرحال اين شيوه هم مشکلاتي دارد؛ از جمله اينکه منتقدان مي‌­گويند که با اين شيوه حريم خصوصي بيماران و اطلاعات محرمانه آنان نقض مي‌شود. درضمن ممکن است کيفيت عکس‌­ها براي اقدامات تشخيصي يا درماني کافي نباشد و باعث تشخيص يا اقدامات اشتباه شود. اين عکس­ها را هم نمي‌­شود آرشيو کرد يا در آينده به آن­ها استناد کرد.

با وجود اين مشکلات، لندلي تصميم گرفت که يک اپليکيشن راه‌­اندازي کند که نام «فيگور1- اينستاگرامي براي پزشکان» را بر آن گذاشت. اين اپليکيشن به پزشکان اجازه مي­‌دهد تا عکس‌­هاي پزشکي خود را آنجا قرار دهند و آن را به معرض ديد گروهي خاص از پزشکان (مثلا متخصصان يک حيطه خاص) يا کل پزشکان قرار دهند و در مورد عکس­هاي ديگر هم نظر خود را بنويسند.

با اين نرم‌افزار پزشکان مي­‌توانند تشخيص خود را با همکارانشان در ميان بگذارند يا آن­ها را از يک مورد عجيب آگاه کنند يا از پزشکي در نقطه ديگري از دنيا که ممکن است در مورد يک بيماري خاص اطلاعات بيشتري داشته باشد، کمک بگيرند. هر کاربر براي حضور در اين نرم‌افزار بايد خودش را معرفي کند و رشته تخصصي و محل کار خود را هم متذکر شود، اما درصورتي‌که پزشکي بخواهد، برخي از اطلاعات در پروفايل او ذکر نمي‌شود. البته راه‌اندازي اين اپليکيشن هزينه‌اي 8ميليون دلاري داشته که شرکت‌هاي خصوصي فعال در زمينه تکنولوژي در سيليکون‌ولي و سانفرانسيسکو آن را پرداخت کرده‌اند. دکتر آيس لاتزيرن که هر روز از اين اپليکيشن استفاده مي‌کند، مي‌گويد که او و خيلي از دوستانش بدون اينکه بيماري مبتلا به مرس را از نزديک ديده باشند، در مورد اين بيماري اطلاعات زيادي کسب کرده‌اند. در ذيل هر عکس ارسالي در مورد يک بيمار مبتلا به اين بيماري، علائم او و روند بيماري و نيز چگونگي پاسخش به درمان درج مي‌­شود که کمک بسيار بزرگي به آموزش پزشکي در دوران جديد است. دکتر لاتزيرن مي‌گويد که اين اپليکيشن به‌خصوص به کار پزشکان جوان‌تر و کم تجربه‌تري مي‌آيد که بيماران کمتري را ويزيت کرده‌اند و موارد خاص کمتري ديده‌اند.براساس آمار اعلام شده توسط لندلي حدود يکصد هزار متخصص شاخه‌هاي مختلف پزشکي امريکا و حدود 15درصد دانشجويان پزشکي امريکا عضو اين اپليکيشن هستند. تاکنون کل تصاوير به اشتراک گذاشته‌شده در اين نرم‌افزار بيشتر از 80ميليون بار ديده شده‌اند و حالا تصاوير به اشتراک گذاري شده به‌طور متوسط بين 700 تا 800 هزار بيننده دارند. جالب است که براساس تغييرات انجام‌شده در اين برنامه تمام نشانه‌هاي شخصي که ممکن است هويت فرد را آشکار کند، مثلا تاتوهاي او، پاک خواهد شد.

درحال‌حاضر يک تيم پزشکي و يک تيم اوپراتوري مشغول نظارت بر محتواي اين اپليکيشن هستند تا احيانا اطلاعات خصوصي بيماران در آن درج نشود. براساس آخرين تغييرات انجام شده حالا عکس هر بيمار تنها با اخذ اجازه از او و در صورت تاييد هويت شخصي او با شماره کد ملي وي قابل درج خواهد بود. درصورتي‌که مشخص شود فردي داراي مدرک پزشکي نيست يا دانشجوي پزشکي نيست از اين صفحه اخراج خواهد شد.

اينستاگرام هم مثل ساير شبکه‌هاي اجتماعي اين روزها بسيار محبوب است. همه کساني که در آن عضويت دارند، از چرخش در آن لذت مي‌برند و ممکن است هر روز چندين بار به آن سر بزنند.

اما خيلي از اوقات هم کاربران اين احساس را دارند که پس از ساعت‌ها حضور در صفحات اينستاگرام وقتشان را هدر داده‌اند و هيچ چيز باارزشي به دست نياورده‌اند. البته گاهي اوقات برخي افراد از همين امکانات استفاده مي‌کنند تا ايده‌هايي خلاقانه را شکل دهند که بسيار مفيد و سودمند هستند. اين اتفاقي است که با اپليکيشن « فيگور1» افتاده که به‌نام اينستاگرام دکترها بيشتر شهرت دارد.

دکتر جاش لندلي مبتکر اين ايده بوده است. او زماني به صرافت شکل‌دادن اين اپليکيشن افتاد که ديد اکثر همکارانش بخشي از کار روزانه خود را به گرفتن عکس از پرونده بيماران يا آزمايش‌ها و تصويربرداري­‌هاي آن­ها اختصاص
مي‌­دهند. او با پرس‌وجو متوجه شد که اکثر عکس­‌ها به دو دليل عمده گرفته مي­‌شود: يا اينکه پزشک مي­‌خواهد مورد بيمار خودش و نتايج يافته­‌هاي پزشکي مرتبط با او را با ساير همکارانش در ميان بگذارد و از آنها نظرسنجي کند؛ يا پزشکي مي­‌خواهد توجه پزشک بعدي که قرار است مريض را ويزيت کند يا پزشک مشاوره‌شونده در مورد بيمار را به نکته خاصي درباره او جلب کند.

دکتر لندلي که پزشک متخصص مراقبت­‌هاي ويژه است، مي­‌گويد: «من هم خيلي سريع به اين شيوه روي آوردم. براي همه ما مهم حفظ سلامت بيمار است. براي همين از تمام شيوه‌­ها استفاده خواهيم کرد تا به اين هدف برسيم. در اين ميان يک عکس مي­‌تواند يک راه ميانبر باشد...» او در توضيح حرفش مي­‌گويد: «همه اعضاي کادر درماني و پزشکان افرادي پرمشغله هستند که شايد نتوانند وقت کافي براي بررسي همه‌جانبه ابعاد يک بيماري بگذارند يا حتي ممکن است که موردي به چشم کسي بيايد که از نگاه ديگران دور مانده است. حالا با يک عکس و ارسال آن مي­‌توان همه اين موارد را منتقل کرد و براي اين است که مي­گويم ارسال عکس شيوه­اي به‌صرفه و سريع و کامل براي انتقال اطلاعات است.»

البته به‌هرحال اين شيوه هم مشکلاتي دارد؛ از جمله اينکه منتقدان مي‌­گويند که با اين شيوه حريم خصوصي بيماران و اطلاعات محرمانه آنان نقض مي‌شود. درضمن ممکن است کيفيت عکس‌­ها براي اقدامات تشخيصي يا درماني کافي نباشد و باعث تشخيص يا اقدامات اشتباه شود. اين عکس­ها را هم نمي‌­شود آرشيو کرد يا در آينده به آن­ها استناد کرد.

با وجود اين مشکلات، لندلي تصميم گرفت که يک اپليکيشن راه‌­اندازي کند که نام «فيگور1- اينستاگرامي براي پزشکان» را بر آن گذاشت. اين اپليکيشن به پزشکان اجازه مي­‌دهد تا عکس‌­هاي پزشکي خود را آنجا قرار دهند و آن را به معرض ديد گروهي خاص از پزشکان (مثلا متخصصان يک حيطه خاص) يا کل پزشکان قرار دهند و در مورد عکس­هاي ديگر هم نظر خود را بنويسند.

با اين نرم‌افزار پزشکان مي­‌توانند تشخيص خود را با همکارانشان در ميان بگذارند يا آن­ها را از يک مورد عجيب آگاه کنند يا از پزشکي در نقطه ديگري از دنيا که ممکن است در مورد يک بيماري خاص اطلاعات بيشتري داشته باشد، کمک بگيرند. هر کاربر براي حضور در اين نرم‌افزار بايد خودش را معرفي کند و رشته تخصصي و محل کار خود را هم متذکر شود، اما درصورتي‌که پزشکي بخواهد، برخي از اطلاعات در پروفايل او ذکر نمي‌شود.

البته راه‌اندازي اين اپليکيشن هزينه‌اي 8ميليون دلاري داشته که شرکت‌هاي خصوصي فعال در زمينه تکنولوژي در سيليکون‌ولي و سانفرانسيسکو آن را پرداخت کرده‌اند. دکتر آيس لاتزيرن که هر روز از اين اپليکيشن استفاده مي‌کند، مي‌گويد که او و خيلي از دوستانش بدون اينکه بيماري مبتلا به مرس را از نزديک ديده باشند، در مورد اين بيماري اطلاعات زيادي کسب کرده‌اند.

در ذيل هر عکس ارسالي در مورد يک بيمار مبتلا به اين بيماري، علائم او و روند بيماري و نيز چگونگي پاسخش به درمان درج مي‌­شود که کمک بسيار بزرگي به آموزش پزشکي در دوران جديد است.

دکتر لاتزيرن مي‌گويد که اين اپليکيشن به‌خصوص به کار پزشکان جوان‌تر و کم تجربه‌تري مي‌آيد که بيماران کمتري را ويزيت کرده‌اند و موارد خاص کمتري ديده‌اند.براساس آمار اعلام شده توسط لندلي حدود يکصد هزار متخصص شاخه‌هاي مختلف پزشکي امريکا و حدود 15درصد دانشجويان پزشکي امريکا عضو اين اپليکيشن هستند. تاکنون کل تصاوير به اشتراک گذاشته‌شده در اين نرم‌افزار بيشتر از 80ميليون بار ديده شده‌اند و حالا تصاوير به اشتراک گذاري شده به‌طور متوسط بين 700 تا 800 هزار بيننده دارند.

جالب است که براساس تغييرات انجام‌شده در اين برنامه تمام نشانه‌هاي شخصي که ممکن است هويت فرد را آشکار کند، مثلا تاتوهاي او، پاک خواهد شد. درحال‌حاضر يک تيم پزشکي و يک تيم اوپراتوري مشغول نظارت بر محتواي اين اپليکيشن هستند تا احيانا اطلاعات خصوصي بيماران در آن درج نشود. براساس آخرين تغييرات انجام شده حالا عکس هر بيمار تنها با اخذ اجازه از او و در صورت تاييد هويت شخصي او با شماره کد ملي وي قابل درج خواهد بود. درصورتي‌که مشخص شود فردي داراي مدرک پزشکي نيست يا دانشجوي پزشکي نيست از اين صفحه اخراج خواهد شد.