به گزارش شفا آنلاین، «حدود ٢٠سال است که روزی ٦٠٠ تن زباله به منطقه سراوان در استان گیلان منتقل می‌شود و
کوهستانی از زباله و رودخانه‌ای از شیرابه را در این منطقه به وجود آورده
است. به گونه‌ای که اهالی این مرکز به جای شیرابه می‌گویند؛ زهرابه.»
ماجرای پسماندها در استان‌های شمالی، کم‌کم به بحرانی غیرقابل حل و
فاجعه‌ای تبدیل شده که نماینده مردم رشت در مجلس از آن به‌عنوان بمب
زیست‌محیطی یاد می‌کند.
تخلیه روزانه ٢هزار تن پسماند شهری در مناطق جنگلی استان، ورود روزانه هزار مترمکعب شیرابه به آب‌های زیرزمینی و حالا شیرابه عفونی که راه خزر را در پیش گرفته، آب و خاک در استان گیلان و دیگر استان‌های شمالی کشور را زیر سایه آلودگی برده است.
در ماه و سال‌های گذشته، مسئولان مختلفی در سطح استان در باره بحران پسماندها و فاجعه‌ای که درحال رقم زدن هستند، صحبت کرده‌اند و این بار غلامعلی جعفرزاده‌ایمن‌آبادی، نماینده مردم رشت در مجلس، راوی فاجعه زیست‌محیطی شد که در این استان درحال وقوع است.
او با اشاره به این‌که در
استان گیلان روزانه ٢هزار تن پسماند عادی تولید می‌شود که این میزان در
فصل گردشگری به بیش از ٢هزار و ٥٠٠ تن در روز می‌رسد، می‌گوید: «از ٢هزار
پسماند عادی در روز هزار مترمکعب شیرابه وارد آب‌های زیرزمینی استان
می‌شود که به دلیل ادغام پسماند عفونی با پسماند عادی شیرابه مراکز دفن
بسیار خطرناک بوده و از عمده دلایل بیماری در استان تلقی می‌شود.»
جعفرزاده با تاکید بر این‌که استان گیلان دارای سه کارخانه تولید کمپوست
است، به خانه ملت می‌گوید: «در حال حاضر کمپوست رشت به دلیل مشکلات فنی و
اقتصادی با یک خط به ظرفیت ٢٠٠ تن در روز و کمپوست رودسر با ظرفیت ١٠٠ تن
در روز و کمپوست انزلی نیز با ظرفیت ١٠٠ تن در روز فعال است.
کمپوست رشت و رودسر دارای سیستم تصفیه شیرابه است اما به دلیل نقص فنی کارایی لازم را ندارد و دارای آلودگی است همچنین کارخانه کمپوست انزلی فاقد سیستم تصفیه بوده که درحال مطالعه برای احداث است.»
او در ادامه به مرکز دفن
زباله در منطقه سراوان که فاصله کمی با شهر رشت دارد، اشاره کرده و یادآوری
می‌کند: «حدود ٢٠سال است که روزی ٦٠٠ تن زباله به سراوان منتقل می‌شود و
این مقدار به یک‌میلیون زباله‌ای که از قبل وجود داشته اضافه شده و
کوهستانی از زباله و رودخانه‌ای از شیرابه در این منطقه وجود دارد به
گونه‌ای که اهالی این مرکز به جای شیرابه می‌گویند زهرابه.»
جعفرزاده‌ایمن‌آبادی ادامه می‌دهد: «هر تن زباله حدود ٦٠٠ لیتر شیرابه وارد محیط می‌کند که اثرات بسیار خطرناکی دارد؛ این شیرابه‌‌ها به رودخانه سیاهرود پیوسته و از طریق گوهررود به تالاب انزلی سرازیر می‌شود و از طریق ماهیان و پرندگان به ما بازمی‌گردد که آمار بالای سرطان و بیماری‌های ناشناخته مثل ام.اس در استان گیلان گواه یک بحران زیست محیطی و بهداشتی است.»
نماینده مردم رشت در مجلس با اشاره به این‌که علاوه بر آلودگی سفره‌های زیرزمینی، در آزمایشات چاه‌های منطقه فسفر، جیوه و آهن آلوده مشاهده شده است، می‌گوید: «با توجه به وجود مرکز دفن ١٠هکتار زباله در منطقه، انباشت گاز تبدیل به یک بمب ساعتی شده است به گونه‌ای که هر لحظه امکان انفجار وجود دارد.»
ورود روزانه١٧٠٠ مترمکعب فاضلاب عفونی به رودخانه‌ها و دریای خزر
او در باره پسماندهای پزشکی، فاضلاب بیمارستانی، خانگی و صنعتی در استان
گیلان، با اشاره به این‌که از بین ٣١ بیمارستان فعال در استان گیلان تنها ٨
بیمارستان مجهز به سیستم تصفیه فاضلاب هستند، خبر می‌دهد که «هر روز ١٧٠٠ مترمکعب فاضلاب دیگر مراکز درمانی که بسیار خطرناک و عفونی
هستند، وارد رودخانه‌ها می‌شود و درنهایت به تالاب‌ها و دریای خزر
می‌ریزد.»
جعفرزاده در ادامه به جمعیت ٢میلیون و ٣٠٠هزار نفری استان اشاره کرده و می‌گوید: «از این میزان جمعیت، حدود ٨٢,٥درصد فاضلاب انسانی وارد اکوسیستم‌های آبی اعم از رودخانه‌ها، تالاب‌ها و دریای خزر می‌شود و تنها حدود ١٧.٧درصد وارد سیستم تصفیه فاضلاب می‌شود.»
همچنین به گفته نماینده مردم رشت در مجلس نهم، «شهر صنعتی رشت با بیش از ٤٠سال قدمت فاقد سیستم تصفیه فاضلاب است و روزانه ٢٤هزار و ٨٠٠ مترمکعب فاضلاب صنعتی وارد رودخانه گوهررود و تالاب انزلی می‌شود و از ٢٩ شهرک صنعتی گیلان تنها ٧ شهرک دارای سیستم تصفیه است و مابقی فاضلاب‌ها وارد محیط می‌شوند.»
او با انتقاد از این‌که شرایط زیست‌محیطی در استان‌های شمالی به‌ویژه استان گیلان فاجعه‌آمیز است، ادامه می‌دهد: «اگر سازمان محیط‌زیست به کمک این استان‌های شمالی نرسد بزرگترین فاجعه انسانی بشری در این مناطق شکل خواهد گرفت، چراکه در زمان بارندگی در هر ثانیه حدود ١٧ لیتر شیرابه وارد سفره‌های آب زیرزمینی می‌شود و مردم مناطق سراوان و حومه آن دچار بیماری‌های پوستی و سرطانی هستند. این درحالیست که در سال‌های گذشته تنها وعده‌وعید داده شده و هیچ اقدامی صورت نگرفته است.»
