پرسش مطرح شده در بالا چندان منطقی نیست. آتش یک واکنش شیمیایی است که طی آن گرما به واسطه اکسید شدن ماده آزاد می شود و اگر اکسیژن به آتش نرسد، خاموش می شود. در فضا اکسیژنی وجود ندارد و با محیط خلا مواجه هستیم.
خورشید شگفت انگیز ما چیز کاملا متفاوتی است. در حقیقت، خورشید یک واکنش همجوشی هسته ای را شامل می شود که اتم های هیدروژن را زیر دما و فشار بسیار زیاد در هسته خود به هلیوم تبدیل می کند. این ستاره دوست داشتنی نیازی به اکسیژن برای تولید انرژی ندارد و سوخت مورد نیازش را درون خود تولید می کند.
اما بگذارید به پرسش ابتدایی خود باز گردیم که چه اتفاقی خواهد افتاد اگر مقادیر چشمگیری آب را روی خورشید بریزیم؟ هیدروژن چیزی است که خورشید به عنوان سوخت استفاده می کند، در نتیجه اگر هیدروژن بیشتری به آن بدهید تنها بزرگتر و داغ‌تر می شود.
اکسیژن یکی از محصولات جانبی همجوشی است. در حال حاضر، خورشید هیدروژن را با استفاده از واکنش همجوشی پروتون-پروتون به هلیوم تبدیل می کند. اما واکنش دیگری نیز رخ می دهد که به نام واکنش کربن-نیتروژن-اکسیژن (CNO) شناخته می شود. تنها 0.8 درصد واکنش های همجوشی خورشید از این طریق صورت می گیرد.
اگر خورشید را با اکسیژن بیشتری از طریق آب تغذیه کنید، واکنش CNO بیشتری نیز صورت می گیرد. در نتیجه اگر آب بسیار زیادی روی خورشید بریزید تنها آن را بزرگتر و داغ‌تر می سازید. ستاره های بزرگتر و داغ‌تر نیز مدت زمان کوتاه‌تری را پیش از مرگ خود سپری می کنند. بزرگترین ستاره ها تنها چند میلیون سال دوام می آورند و پس از آن به سوپر نوا یا اَبَر نو اختر تبدیل می شوند. پس اگر قصد نابود کردن خورشید را در سر می پروانید و قصد انجام یک بازی به واقع طولانی را دارید، این مسیر منطقی و عملی به نظر می رسد.
