زادروز ايران زمين

كوروش بزرگ -سيروس = سايرس-        در اکتبر سال 539 و پس از تصرف شهر بابِل که برحسب سال میلادی 11، 12 و يا 13 اکتبر صورت گرفت تاسيس ايران واحد (مسکن سه طایفه ایرانی پارس، ماد و پارت) و نیز فرضیه خود ـ ایجاد یک جامعه جهانی مرکب از ملل مشترک المنافع دارای یک دولت انتخابی واحد را اعلام داشت تا جنگ، فقر و تفاوت ها از میان برود. وی سرزمين هاي متصرفي را ملل مشترک المنافع ایران اعلام داشت که می توانند دین، زبان و رسوم خودرا حفظ کنند و قول داد که مقامات این ملل نیز محلی باشند (نه اعزامی از نقاط دیگر). به این ترتیب کوروش از امپراتوری ایران به نام یک جامعه مشترک المنافع یاد کرده و خواهان «جهانِ یک دولتی» مرکب از ملل دارای استقلال در امور داخلی شده بود که اندیشمندان در دو سه قرن اخیر آن را راه حل مسائل جاری بشریت دانسته اند که همچنان دچار جنگ و مشکلات اجتماعی ـ اقتصادی و نقض حقوق و آزادی هاست.          شهر بابل پایتخت یک دولت ـ و به باور مورخان؛ ظالم نسبت به بیشتر اتباع ـ و به همان نام که قلمرو آن تا ساحل شرقی مدیترانه امتداد داشت در 90 كيلومتري جنوب غربی بغداد امروز و در كنار فرات و مجاورت شهر حلّه واقع شده است. از زمان هخامنشيان تا پايان دوران ساسانيان تمامي منطقه بابل تا آشورستان و کردستان عراق امروز ساتراپي نهم ايران عنوان داشت. شهر بابل (بابيلون = بابيلو) 12 و يا 13 اکتبر سال 539 پيش از ميلاد به دست ارتش ايرانيان افتاد و کوروش بزرگ وارد آن شهر شد و تحقق آرزوي خودرا كه ايجاد یک جامعه جهانی مشترک المنافع بود اعلام داشت و تلاشهاي 20 ساله اش را براي تحقق امپراتوری پارسیان به عنوان پایه جامعه جهانی مشترک المنافع برشمرد. در همين شهر بود كه كوروش يهوديان زنداني دولت بابل را آزاد و حقوق انسان را اعلام كرد كه لوح حاوي متن آن، از آن زمان تاكنون باقي مانده و نخستین اعلامیه حقوق بشر بشمار می آید منبع:روزنامك.