ماده ای خطرناک در نان سنتی

به گفته رئیس کمیسیون کشاورزی، آب و صنایع غذایی اتاق تهران قیمت تعیین شده برای شیر هر کیلوگرم 1440 تومان از سوی دامداران است که این قیمت مورد پذیرش صنایع لبنی قرار نگرفته است.

زرگران هم‌چنین گریزی به توصیه‌های رسول دیناروند، معاون وزیر بهداشت و رئیس سازمان غذا و دارو در مورد استفاده از شیر پاستوریزه زد و اعلام کرد که دیناروند با هشدار نسبت به بروز بیماری تب مالت، توصیه کرده است که مردم حتما شیر پاستوریزه مصرف کنند.

او پس از این سخنان به دستور جلسه ششمین نشست کمیسیون کشاورزی، آب و صنایع غذایی پرداخت که بحث و تبادل‌نظر در مورد سلامت نان بود.

زرگران با بیان این که 43 درصد کالری خانوار شهری و 56 درصد کالری خانوار روستایی کشور از نان تأمین می‌شود، گفت: در حال حاضر در شهر تهران 8000 واحد تولید نان وجود دارد اما تردیدهای فراوانی در مورد سلامت نان وجود دارد که کمیسیون کشاورزی، آب و صنایع غذایی اتاق تهران امیدوار است بتواند با پرداختن به این مساله گامی در جهت سالم‌سازی بیشتر و فزایش کیفیت نان به عنوان قوت لایموت مردم بردارد.

او عنوان کرد که در این مبحث پرداختن به نان صنعتی و مجموعه قوانینی که در سال‌های 79، 80 و 86 در این مورد تصویب شده نیز ضروری است.

به جای نانوایی، برج و مرکز تجاری ساختند

مهدی خان‌محمدی، یکی از فعالان حوزه تولید نان صنعتی نیز با اشاره به سوءاستفاده‌ای که از قانون مصوب بودجه در سال‌های 1379 و 1380 صورت گرفته است،‌ گفت: برابر این قانون قرار بود به واحدهای نان صنعتی که ظرفیت تولید پنج تن نان در روز را داشته باشند در مناطق مختلف شهر تهران زمین واگذار کنند اما از میان تمام کسانی که برای این کار زمین در اختیار گرفتند تنها سه واحد وارد تولید نان صنعتی شدند و بقیه از این زمین استفاده‌های دیگری کردند.

وی افزود: زمین‌هایی که قرار بود در آن واحد نان صنعتی تاسیس شود تبدیل به مرکز تجاری، مرکز خرید و یا مجتمع مسکونی در شهرآرا، آریاشهر، مینی‌سیتی، نیاوران و ... شد.

خان‌محمدی در ادامه با اشاره به روند طولانی کار روی تدوین آیین‌نامه برای قانون مصوب سال 1386 از عدم‌اجرایی شدن آن به خاطر سلیقه شخصی یک نفر انتقاد کرد.

او گفت: وقتی این قانون در سال 1386 تصویب شد ما یکسال روی تدوین آیین‌نامه آن کار کردیم و در نهایت قرار شد هر چهار تا پنج نانوایی در تهران یک واحد صنعتی احداث کنند و از نانوایی‌های خود به عنوان فروشگاه این محصولات استفاده کنند. برای این کار نیز 10 درصد سرمایه را باید خودشان تامین می‌کردند و 90 درصد بقیه از طریق سیستم بانکی تامین می‌شد.

خان‌محمدی افزود: این قانون در شرکت بازرگانی دولتی ایران متوقف و زمین‌گیر شد در حالی که هزار میلیارد تومان بودجه ریالی سالانه و 500 میلیون دلار بودجه ارزی سالانه برای این اجرا در نظر گرفته شده بود. اکنون بخش خصوصی باید از دولت یازدهم پیگیر باشد که تکلیف آن زمین‌هایی که برای احداث کارخانه نان صنعتی اختصاص داده شد و بودجه‌ای که برابر قانون سال 86 برای تولید واحدهای 20 تنی تخصیص یافت از کجا سر در آورده است.

وی تاکید کرد که کمیسیون کشاورزی، آب و صناع غذایی اتاق تهران به عنوان نماینده بخش خصوصی باید به جد پیگیر این مساله باشد.

پس از این سخنان زرگران نیز توضیح داد که با کمک بند یک تبصره پنج قانون بودجه سال 1380 حدود 300 واحد تولید نان صنعتی با ظرفیت 400 هزار تن در کشور ایجاد شد که تنها 50 واحد موفق به تداوم کار شدند و بقیه خیلی زود به کار خود خاتمه دادند.

رئیس کمیسیون کشاورزی، آب و صنایع غذایی اتاق تهران گفت: در طرح تفصیلی شهر تهران در هر منطقه، زمینی برای احداث کارخانه نان صنعتی اختصاص داده شده است که متاسفانه بسیاری از این زمین‌ها بعد از واگذاری دچار تغییر کاربری شده‌اند.

او افزود: مطابق بند «ی» تبصره 5 قانون بودجه سال 1380 نباید به این زمین‌ها اجازه تغییر کاربری داده شود و هر زمینی که برای اجرای کاری غیر از احداث واحد نان صنعتی مورد استفاده قرار گرفته باشد بازپس گرفته شود.

رئیس کمیسیون کشاورزی، آب و صنایع غذایی اتاق تهران هم‌چنین به قانون سال 1386 اشاره کرد که با اجرای آن 24 واحد تولید نان صنعتی با جانمایی نادرست احداث شد که از این بین تنها یک یا دو کارخانه آن هم با ظرفیت بسیار پایین به کار خود ادامه می‌دهند.

زرگران گفت: اجرای بد این قانون از سوی شرکت بازرگانی دولتی باعث هدررفت سالانه هزار میلیارد تومان سرمایه شد.

به گفته زرگران برابر این قانون به واحدهایی با تولید روزانه 20 تن نان صنعتی تسهیلات پرداخت شد بدون این که بازار مصرف این واحدها دیده شود.

او توضیح داد که یک کارخانه در آمل با صرف هزینه 15 میلیون یورویی خط تولیدی 20 تنی از اروپا وارد و راه‌اندازی کرد اما به دلیل نبود بازار مصرف، این خط پنج سال بدون تولید مانده است و با دستگاه‌های معمولی و سنتی روزانه 700 تا 800 کیلو نان صنعتی تولید می‌کند.

زرگران در پایان این بخش از سخنان خود گفت: در حالی که قرار بود تا پایان سال 1394 حدود 40 درصد از نان مصرفی مردم در کشور از نان صنعتی تامین شود، تا امروز سهم نان صنعتی از کل نان مصرفی کشور کمتر از دو درصد است.

غلامرضا قاسم‌پور، مشاور رئیس سازمان استاندارد سخنانش را با این گزاره آغاز کرد که نان در ایران گران و بی‌کیفیت است، با اشاره به هزینه‌ای که در دولت برای اختصاص یارانه به نان خرج می‌شود هزینه تمام شده نان را بالا و محصول نهایی را بی‌کیفیت خواند.

قاسم‌پور با بیان این که بیش از 90 درصد نان مصرفی مردم را چهار گروه نان لواش، تافتون، سنگک و بربری تشکیل می‌دهد گفت: در نان سنتی مصرفی مردم، بلانکیت مشاهده شده که ماده‌ای خطرناک و سرطان‌زاست.

وی اعلام کرد که ماده بلانکیت برای سفید شدن نان و نرم کردن بافت آن به کار می‌رود و در دو نوع چینی با قیمت 8500 تومان و آلمانی با قیمت 9500 تومان در بازار موجود است.

قاسم‌پور افزود: در حال حاضر جوش شیرین و بلانکیت با هم در رقابت برای ناسالم‌ کردن نان هستند. از طرفی نمکی که در نانوایی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد نمک تصفیه نشده و ناخالص است.

او غیراستاندارد بودن ماشین‌های پخت نان را معضل دیگری عنوان کرد که باعث وورد عناصر ناسالم به نان در حین پخت می‌شود.

قاسم‌پور با اشاره به یارانه‌ای که دولت به سوخت نانوایی‌ها می‌دهد گفت: محاسبه شده است که اگر دولت خودش ماشین استاندارد و سالم برای پخت نان را بخرد و رایگان به نانوایی‌ها بدهد مقرون به صرفه‌تر از پرداخت یارانه سوخت به ماشین‌های پخت غیراستاندارد است.

قاسم‌پور با بیان این که سازمان استاندارد متولی تدوین و نگارش استانداردهاست و کنترل پایبندی واحدهای صنفی از جمله نانوایی‌ها به این استانداردها جزو وظایف بهداشت محیط است گفت: در تمام دنیا همه مشاغل سالانه یکبار برای تمدید پروانه کار خود ملزم به گذراندن دوره‌های آموزشی کوتاه‌مدت هستند اما ما برای نانوایان هیچ‌گونه آموزشی نداریم. به همین دلیل است که یک فرد آگاه و سودجو به راحتی می‌تواند آنها را به استفاده از بلانکیت ترغیب کند.

مشاور رئیس سازمان استاندارد افزود: بلانکیت یک ماده صنعتی است و مشخص است که خود نانواها و افراد عادی جامعه این ماده و کاربردهایش را نمی‌دانند. لذا حتما این ماده از طریق فردی آگاه که ممکن است از طریق فروش این ماده سود می‌برد به نانوایی‌ها معرفی شده است. ضمن این که بلانکیت در داخل کشور تولید نمی‌شود و برای مصارف صنعتی نیز از خارج از کشور وارد می‌شود.

او در پایان سخنان خود عنوان کرد که راه‌های بهتر و سالم‌تری پیش روی نانوایان برای نرم کردن بافت نان وجود دارد از جمله افزودن مقداری ویتامین C یا استفاده از مقداری پودر کیوی که می‌تواند مشکل خمیر را حل کند.

او هم‌چنین عنوان کرد که برخی نان‌های صنعتی نیز افزودنی‌هایی دارند که نمی‌تواند مجاز باشد چون گاها دیده شده است که یک نان صنعتی بعد از گذشت یک تا دو ماه از تاریخ تولیدش کپک نمی‌زد و این اتفاق غیرممکن است مگر این که افزودنی‌ها و نگهدارنده‌هایی به نان اضافه شده باشد که قطعا غیرمجاز است.

زهره پوراحمدی، کارشناس فرآورده‌های آردی، شیرینی و شکلات سازمان غذا و دارو، عنوان کرد که گزارشی از وجود بلانکیت در آرد کارخانجات کشور به این سازمان نرسیده است. پوراحمدی با اشاره به غنی‌سازی آرد با آهن و اسید فولیک، که یک تجربه بین‌المللی است، گفت: غنی‌سازی آرد باعث شده است تا کم‌خونی ناشی از فقر آهن حداقل 10 تا 15 درصد در کشور کاهش یابد که دستاورد خوبی به حساب می‌آید اما این فرآیند منجر به مثبت شدن بلانکیت در آرد نمی‌شود و اگر سازمان استاندارد معتقد به وجود این ماده در آردهای خبازی است افزودن آن در جایی غیر از کارخانه صورت گرفته است.

این کارشناس سازمان غذا و دارو اعلام کرد که مسوولیت نان سنتی با این سازمان نیست اما با این حال طرحی توط کارشناسان این سازمان برای ارتقای سلامت نان سنتی تدوین شده است.

در ادامه این نشست، مدیرکل نظارت بر فرآورده‌های غذایی، آرایشی و بهداشتی سازمان غذا و دارو نیز تایید کرد که آردهای صنعتی فاقد بلانکیت هستند و افزودن این ماده به آرد در مرحله‌ای بعد از کارخانه و احتمالا در خود نانوایی‌های انجام می‌گیرد.

سید هدایت حسین با اعلام این که 72 هزار واحد تولید نان سنتی در کشور وجود دارد، گفت: این تعداد بالای واحدهای تولید نان سنتی دسترسی مردم به نان را تسهیل اما نظارت و کنترل را برای سازمان‌های نظارتی سخت کرده است.

حسینی نیز با تایید لزوم آموزش برای نانوایان عنوان کرد که باید مشوق‌هایی برای واحدهایی که نان سالم تولید می‌کنند در نظر گرفته شود و از طرفی به مصرف‌کننده نیز اعلام شود که کالاهای با ریسک بالا که دارای چربی، نمک و شکر فراوان دارند هزینه‌های بیشتری برای آنها در برخواهد داشت.

محمدرضا مرتضوی، رئیس کانون انجمن‌های صنایع غذایی ایران استفاده از بلانکیت یا همان جوهرقند را یک نگرانی و دغدغه مهم توصیف کرد و گفت: زمانی که آرد غنی می‌شود، تولید نان لواش و تافتون برای نانوایی‌ها سخت می‌شود و این تولیدکنندگان از موادی برای نرم کردن آرد استفاده می‌کنند که در این زمینه باید حتماً نظارت و آموزش توأم وجود داشته باشد.

رئیس انجمن آردسازان با اشاره به سخت‌گیری‌هایی که در مورد کارخانجات آرد صورت گرفته است، گفت: کارخانجات آرد ملزم شده‌اند همه آزمایشگاه داشته باشند و کیفیت آرد خود را آزمایش کنند. ما نیز با هر تخلفی برخورد می‌کنیم اما سازمان‌های نظارتی نتوانسته‌اند روی عملکرد 72 هزار واحد تولید نان سنتی نظارت داشته باشند.

مرتضوی افزود: همان‌طور که سازمان‌های نظارتی موفق نشدند با استفاده از جوش شیرین در نان برخورد کنند، این مساله به رعایت سایر مسایل بهداشتی نیز از جمله بلانکیت سرایت کرده است. متاسفانه نانوایی‌های از این تکثر و تعداد بالا استفاده می‌کنند و اقداماتی انجام می‌دهند که سلامت نان را از بین می‌برد اما برخوردی صورت نمی‌گیرد.

رئیس کانون انجمن‌های صنایع غذایی ایران خواستار کنترل و نظارت جدی روی عملکرد تولیدکنندگان نان سنتی شد و گفت: سازمان‌های نظارتی باید نانوایی‌ها را ملزم به استفاده از ماشین پخت استاندارد بکنند و جلوی استفاده از بلانکیت و جوش شیرین را بگیرند.

او هم‌چنین عنوان کرد که لازم است به نانواها راه‌حل‌های جایگزینی مثل استفاده کیوی برای نرم کردن بافت نان آموزش داده شود.