محققان دانشگاه کپنهاگ (University of Copenhagen) دانمارک در آخرین تحقیقات خود دریافتند که ارتباط مستقیمی بین هوش مردان در اوایل دوران بلوغ و عملکرد فیزیکی آنها در دوران میانسالی وجود دارد. در واقع میزان هوش بیشتر ، عملکرد فیزیکی بهتر را در بر می گیرد.
ریک هودال مینک (Rikke Hodal Meincke) دانشجوی دکترای دانشگاه کپنهاگ ، از مرکز پیری سالم (Centre for Healthy Aging) و حوزه بهداشت عمومی (Department of Public Health) در رابطه با این ارتباط می گوید: « مطالعات ما به وضوح نشان می دهد که امتیاز بالاتر هوش در اوایل دوران بلوغ ، به واسطه انتخاب درست سبک زندگی باعث داشتن قدرت مناسب در دست ها، پاها و پشت در دوران میانسالی می شود. علاوه بر آن تعادل بدنی این افراد نیز بهتر از دیگران است. »
قابل توجه است که در این بررسی ها ، دانشمندان اینگونه افراد را مورد آزمایش های مختلف از قبیل قدرت دست ، تعادل بدنی ، نشست و برخاست از صندلی (chair-rise) قرار دادند تا به اندازه گیری عملکرد فیزیکی آنها بپردازند.
مینک در ادامه توضیحاتش افزود : « مطالعات و بررسی های پیشین به ما آموخت که نتایج بهتر این آزمایش ها در دوران میانسالی ، باعث افزایش اجتناب از کاهش عملکرد فیزیکی در دوران پیری می شود. »
پژوهشگران در این پروژه تحقیقاتی دو هزار و 848 مرد دانمارکی متولد سال 1953 میلادی و سال های 1959 تا 1961 میلادی را برای آزمایش ها و بررسی های خود در نظر گرفتند. قابل توجه است که با افزایش 10 امتیاز هوش ، نتایج عملکرد فیزیکی افراد به شرح زیر ؛ افزایش 0.5 کیلوگرم قدرت نیروی کمر ، افزایش یک سانتی متر ارتفاع پرش ، ایجاد قدرت عضله پا ، افزایش 0.7 کیلوگرم قدرت گرفتن دست ، 3.7 درصد بهبود در ایجاد تعادل بدنی و افزایش 1.1 تعداد نشست و برخاست از صندلی (chair-rise) در سی ثانیه ، مشاهده شده است.
بر اساس گزارش محققان ، در توضیح علمی ارتباط بین هوش بالا و عملکرد فیزیکی بهتر می توان گفت افرادی که از هوش بالاتری برخوردار هستند آسان تر می توانند به درک و تفسیر مسائل سلامت بپردازند و در نتیجه سبک زندگی سالم تری را انتخاب کنند.
در ادامه مینک با بیان یک مثال به توضیح این ارتباط پرداخت : « به عنوان مثال افراد باهوش تر به طور منظم تری به ورزش کردن می پردازند. در نتیجه ورزش می تواند به عنوان یک مکانسیم، ارتباط بین هوش و عملکرد فیزیکی را توضیح دهد. »
نتایج به دست آمده از این پژوهش ها از آن جهت دارای اهمیت است که بر اساس آن می توان برای آینده و سلامت دوران میانسالی و پیری برنامه ریزی کرده و با هدف قرار دادن ابتکارات لازم به بهبود و حفظ عملکرد فیزیکی افراد سالمند کمک نمود.
قابل ذکر است که تحقیقات پیشین نشان می دادند که ورزش ، وضعیت سلامت و موقعیت اجتماعی – اقتصادی بر عملکرد فیزیکی فرد موثر است. علاوه بر این، عوامل دوران کودکی و اوایل بلوغ نیز ممکن است بر عملکرد فیزیکی در زندگی میانسالی و کهنسالی افراد تاثیر گذار باشد.
در خاتمه لازم به توضیح است که این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله پیری و بهداشت (Journal of Aging and Health) به چاپ رسیده و قابل دسترسی است.