نظر شما در مورد ويزيت وايبري يا اينترنتي بيمار چيست؟
فرآيند ويزيت بيمار توسط پزشک به چند مرحله نياز دارد. اولين مرحله آن معاينه است. يکي از اجزاي چهارگانه معاينه سودمند، ديدن يمار و لمس درجه حرارت و نبض وي است. درنتيجه از طريق فضاي مجازي و غيرحضوري بخش مهم معاينه بيمار ناقص مي‌ماند.
بنابراين عدم حضور پزشک بربالين بيمار يا درک نکردن حال وي مي‌تواند يکي از معايب استفاده از تکنولوژي و فضاي مجازي در مورد بهداشت و درمان باشد.
نکته ديگر اين است که وقتي بيمار از طريق چت کردن و نوشتار با
پزشک خود در ارتباط است، ممکن است قضاوت‌هاي ديگري درخصوص لحن بيان وي درک
شود. در نتيجه مفاهيم بيماري به درستي انتقال پيدا نکرده و تشخيص اشتباه
صورت خواهد گرفت.
مزايايي که مي‌تواند داشته باشد، چيست؟
دردسترس
بودن پزشک معالج مي‌تواند از مزاياي اين مبحث باشد. مثلا فردي که دچار
بيماري مزمني است و پزشک از قبل و به صورت حضوري تشخيص خود را داده ولذا
جهت چک کردن لحظه به لحظه نياز به مشاوره با پزشک دارد.
دراينگونه موارد
استفاده از اينترنت نه تنها هيچ زياني ندارد، بلکه مي‌تواند از بروز حوادث
ناخوشايند جلوگيري کند. چراکه پرونده بيمار در اختيار پزشک بوده و تسلط
کافي بر حال بيمار وجود دارد.
جواب آزمايش و سي‌تي‌اسکن‌ها مي‌تواند درصد اطمينان بالايي از تشخيص درست ارائه دهند؟
وضعيت
باليني بيمار شاخصه اصلي ما براي تشخيص نوع بيماري است. بنابراين عکس‌ها و
آزمايشات بيمار درکنار علائم باليني مي‌تواند تشخيص درست را به همراه
داشته باشد. اگر اين علائم باليني به طور کامل از طريق فضاي مجازي و سايت
نوشته شود و درکنار آن آزمايشات و تصويربرداري‌هاي بيمار ارائه شود، پزشک
مي‌تواند تشخيص دقيق‌تر و کامل‌تري درخصوص نوع مشکل بيمار داشته باشد.
به
اين ترتيب در وقت بيمار و پزشک و رفت و آمد شهري صرفه جويي مي‌شود. اما
چنانچه ارائه آزمايش به تنهايي صورت گيرد، حتما گمراهي‌هايي در نحوه تشخيص
پزشک به وجود خواهد آمد.
لذا براي استفاده از شبکه‌هاي مجازي دو شرط لازم
است. يکي اينکه بتوان مفاهيم را کامل انتقال داد و ديگر اينکه پزشک بيمار
را بشناسد. اين شروط تشخيص مراحل درماني و موارد اورژانس و انتقال سريع
بيمار به بيمارستان را امکان‌پذير مي‌کند. بنابراين استفاده از تکنولوژي در
رابطه با درمان اصول خاص خود را دارد.
به نظرشما کدام تخصص‌ها نيازمند اطلاعات به روز است؟ براي مثال حيطه کاري شما در حوزه تغذيه است. اين نياز چقدر حس مي‌شود؟
اينکه
اطلاعات سودمندي در اختيار بيمار قرار بگيرد، پسنديده است. اگر درمورد
بنده اين سوال را مي پرسيد، بايد بگويم درحال حاضر اين کار را در وبسايت
خود انجام مي‌دهم. در سايتي که بنده مدير آن هستم، افرادي عضو هستند و
هفته‌اي دو يا سه خبرنامه حاوي مطالب حوزه تخصصي خود را در اختيار آنها
مي‌گذارم.
حتي گروه وايبري دارم که در آن نيز اطلاعات به روز رساني شده از
حوزه تخصصي خود را به اشتراک مي‌گذارم. اين موضوع اصلا بد نيست. اما اينکه
افراد جامعه بخواهند براساس اطلاعات اين چنيني که از سايت‌ها دريافت
مي‌کنند، براي خود تشخيص قايل شوند و براساس اطلاعات محدودي که دريافت
مي‌کنند، براي خود دارو تجويز کرده و براساس نشانه‌هاي مشابه بيماري در
سوالات مطرح شده در سايت‌ها خود را با آنها تطابق داده و به خود يا
نزديکانشان تعميم بدهند و به نتيجه برسند، اصلا درست نيست.
اين همان
نقطه‌اي است که استفاده صحيح از تکنولوژي در مقوله درمان را به مخاطره
مي‌اندازد. لذا داشتن آگاهي و اطلاعات خوب است، اما تشخيص، روند درماني و
قضاوت در مورد رويه درماني پزشک برعهده بيمار نيست.
سايت‌هاي
زيادي درمورد مسائل بهداشت و درمان مطالبي را منتشر مي‌کنند. مردم چگونه
بايد در استفاده از مطالب اين سايت‌ها، خوب را از بد تمييز بدهند؟
اين موضوع کار دشواري است. اما به هرحال مردم وقتي جوياي مطلبي در سايت‌ها هستند، نبايد تنها به يک منبع اکتفا کنند. بنابراين مراجعه به منابع گوناگون و يافتن اشتراکات مي‌تواند تا حدودي درست بودن مطلبي را تاييد کند
مطالب مشترک غالبا جامع‌تر بوده و درصد اطمينان بالاتري دارد. اما بهتر است که با پزشکان به صورت خصوصيتر ارتباط برقرار کنند، تا اينکه از مطالب عام بهره بگيرند.
