گشنیز یکی از قدیمی ترین گیاهان و چاشنی های تاریخ است. برگ ها و دانه های گشنیز خواص بسیاری دارند. گیاه گشنیز سدیم و چربی اشباع شده ی پایینی دارد و منبع خوبی از ویتامین C، فیبر غذایی، آهن و کلسیم است.
گشنیز تازه در طول سال موجود است و به راحتی می توان آن را تهیه کرد.
تخم گشنیز که همان میوه ی خشک شده ی آن است، حاوی ۱۴٫۱ درصد پروتئین، ۱۶٫۱ درصد اسیدهای چرب (که پتروسلینیک اسید، اولئیک اسید و لینولنیک اسید مهم ترین آنها هستند)، ۲۱٫۶ درصد کربوهیدرات، ۴٫۴ درصد مواد معدنی (کلسیم، فسفر و آهن) است.
گشنیز چگونه به کاهش کلسترول کمک می کند؟
تخم گشنیز فعالیت نوعی آنزیم را افزایش می دهد و همچنین باعث افزایش دفع اسیدهای صفراوی و استرول های خنثی از طریق مدفوع می شود.
تخم گشنیز تأثیر بسزایی در سوخت و ساز چربی ها، کاهش سطح تری گلیسیریدها و کلسترول بد (LDL) و افزایش کلسترول خوب (HDL) بدن دارد.
گشنیز گیاه کاهش دهنده ی کلسترول و ادرارآوری طبیعی است که عملکرد کلیه ها
در دفع ادرار را بهبود می بخشد و به این ترتیب، کلسترل اضافی از طریق
ادرار از بدن خارج می شود.
میزان مصرف روزانه ی گشنیز
میزان صحیح مصرف گشنیز به عوامل مختلفی از جمله سن، جنس، سلامت و شرایط دیگر بستگی دارد.
به طور کلی، تخم گشنیز بی خطر محسوب می شود و در موارد اندکی، حساسیت
ایجاد کرده است. میزان خاصی برای مصرف روزانه ی تخم گشنیز توصیه نشده است.
به طور کلی، مصرف ۳ گرم تخم گشنیز در روز برای بیشتر افراد مناسب است.
نحوه ی مصرف گشنیز
علاوه بر استفاده از برگ های تازه ی گشنیز در غذاها و سالادهای خود، می توانید دانه های آن را به صورت دمنوش مصرف کنید.
برای تهیه ی دمنوش تخم گشنیز، به ازای هر فنجان آب جوش، از یک قاشق چای
خوری تخم گشنیز کامل استفاده کنید. اجازه دهید که تخم گشنیز به مدت ۵ دقیقه
در آب جوش در داخل یک قوری در بسته بماند.
پس از ۵ دقیقه، دمنوش را صاف کنید و اگر خواستید آن را شیرین کنید، بهترین کار این است که از کمی عسل استفاده کنید.
عوارض جانبی و تداخل دارویی گشنیز
گشنیز گیاهی سالم و بی خطر است که در صورت مصرف متعادل برای بیشتر افراد مشکلی ایجاد نمی کند.