» عمومی
شفا آنلاین>اجتماعی>سال‌هاست که ایجاد شغل و رفع بیکاری، در رأس مطالبات اجتماعی جامعه بوده و به‌عنوان یکی از دغدغه‌های اصلی دولت‌ها در کشورمان مطرح است. باید اذعان کرد بیکاری می‌تواند پدیده‌ای امنیتی شود و هم درصورت و هم در ماهیت، تهدیدهایی به‌وجود آورد.
به گزارش شفا آنلاین، «بیکاری»، بیکار ننشسته و بازیگری در یکی از
نقش‌های اصلی تراژدی «رکود تورمی» را برعهده دارد و به‌علاوه، یکی از عوامل
اصلی بسیاری از انحرافات، جرم و فساد در جامعه محسوب می‌شود. بیکاری از
عوامل اصلی نابودی نظم وجودی و اجتماعی است که همبستگی، همدلی و همدردی را
در جامعه از بین می‌برد.
نگارنده با نگاهی هرچند گذرا، به تأثیر منفی و مخرب پدیده بیکاری بر همبستگی و نظام و نظم اجتماعی از منظر تقسیم کار «دورکیم» پرداخته است. تقسیم کار «دورکیم» را باید تلاشی برای کشف پایه‌های همبستگی و یکپارچگی در جوامع مدرن و صنعتی دانست.
او بر این باور بود که تقسیم کار می‌تواند به‌راستی، پایه‌ای مستحکم برای همبستگی فراهم آورد و همبستگی را پیوند موجود میان تمام افراد یک جامعه می‌دانست. تقسیم کار به‌صورت تخصصی‌شدن و تفکیک کار افراد در جامعه نمود می‌یابد. بدون شک، نظام تولید در یک جامعه، اصلی‌ترین قلمرو و حوزه تقسیم کار افراد به حساب می‌آید.
در جریان تولید است که انسان به خودآگاهی فردی و طبقه‌ای در ساحت‌های مختلف اجتماعی، تاریخی، سیاسی و... دست می‌یابد. نظام تولید، حاصل جمع منطقی مشاغل است که مشتمل بر تخصص‌هاست. این نظریه‌پرداز، داشتن شغل را ازجمله بازنمایی‌های جمعی دانسته که دربردارنده قلمرو واقعیت‌های اخلاقی است و از عوامل اثرگذار بر جامعه‌پذیری به‌شمار می‌آیند.
بیکاری، نظام تقسیم کار را مختل کرده است و به‌تبع آن، همبستگی اجتماعی از جامعه رخت برخواهد بست. در نتیجه این فرایند تراژیک، فضای جامعه امنیتی می‌شود و هویت‌یابی و خودآگاهی انسان امری مشکل و محال خواهد شد. بیکاری، نظام اخلاقی و حقوقی جامعه ما را با چالش‌های جدی روبه‌رو کرده است.
نگارنده با نگاهی هرچند گذرا، به تأثیر منفی و مخرب پدیده بیکاری بر همبستگی و نظام و نظم اجتماعی از منظر تقسیم کار «دورکیم» پرداخته است. تقسیم کار «دورکیم» را باید تلاشی برای کشف پایه‌های همبستگی و یکپارچگی در جوامع مدرن و صنعتی دانست.
او بر این باور بود که تقسیم کار می‌تواند به‌راستی، پایه‌ای مستحکم برای همبستگی فراهم آورد و همبستگی را پیوند موجود میان تمام افراد یک جامعه می‌دانست. تقسیم کار به‌صورت تخصصی‌شدن و تفکیک کار افراد در جامعه نمود می‌یابد. بدون شک، نظام تولید در یک جامعه، اصلی‌ترین قلمرو و حوزه تقسیم کار افراد به حساب می‌آید.
در جریان تولید است که انسان به خودآگاهی فردی و طبقه‌ای در ساحت‌های مختلف اجتماعی، تاریخی، سیاسی و... دست می‌یابد. نظام تولید، حاصل جمع منطقی مشاغل است که مشتمل بر تخصص‌هاست. این نظریه‌پرداز، داشتن شغل را ازجمله بازنمایی‌های جمعی دانسته که دربردارنده قلمرو واقعیت‌های اخلاقی است و از عوامل اثرگذار بر جامعه‌پذیری به‌شمار می‌آیند.
بیکاری، نظام تقسیم کار را مختل کرده است و به‌تبع آن، همبستگی اجتماعی از جامعه رخت برخواهد بست. در نتیجه این فرایند تراژیک، فضای جامعه امنیتی می‌شود و هویت‌یابی و خودآگاهی انسان امری مشکل و محال خواهد شد. بیکاری، نظام اخلاقی و حقوقی جامعه ما را با چالش‌های جدی روبه‌رو کرده است.
از این مهم نباید غافل بود که اشتغال از عوامل اصلی همبستگی و اتحاد ملی است، این ایده (اتحاد از راه اشتغال) در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته، به‌عنوان عنصری اصلی در مدل‌های ایجاد اتحاد ملی به حساب می‌آید.
بی‌شک حل معضل بیکاری، مستلزم برنامه‌ریزی علمی و دقیق و مشارکت متعهدانه تمامی مراجع تأثیرگذار است. تا اشتغال به گفتمان اخلاقی و غالب جامعه تبدیل نشود، نمی‌توان سونامی بیکاری را مهار کرد و از بین برد. راه دشواری برای مهار پدیده بیکاری، پیش‌ِروی کشورمان است که همتی بالا و مشارکتی بی‌همتا می‌طلبد.
شرق
نظرشما
آخرین اخبار