به گزارش شفا آنلاین،اين
سطح از ذرات ريز 6 برابر مقدار اعلام‌شده از سوي سازمان جهاني بهداشت و 12
برابر مقدار اعلام‌شده از طرف ايالات متحده و حتي دو برابر ميزان سلامتي
است که از سوي مقامات هندي اعلام شده است. طي زمستان که هوا سردتر است و
مصرف سوخت براي گرم کردن هم بيشتر، ميزان ذرات تا حدي بالا مي‌رود که
کارشناسان براي انسان خطرناک مي‌دانند.
بيشترين
کساني که درنتيجه شرايط ناسالم بيمار مي‌شوند، کودکان 2 تا 7 سال هستند.
دکتر آگاروال، پزشک محلي، مي‌گويد: «اين کودکان از همه آسيب‌پذيرتر هستند.
اين وضعيت براي حالا بد است. نمي‌دانم در آينده بدتر خواهد شد يا نه، اما
نشانه‌اي از بهترشدن اوضاع نمي‌بينم.»
کارشناسان نگران‌اند بچه‌هاي نسل امروز که در معرض آلودگي قرار دارند، در آينده دچار مشکلات سلامت فراوان شوند.
دکتر
گولريا، متخصص ريه از موسسه علوم پزشکي هند، مي‌گويد: «اگر نگاهي به
عملکرد ريه اين کودکان بيندازيد، شاهد يک افت شديد عملکرد به دليل قرار
گرفتن در معرض آلودگي خواهيد بود. اين روند در آينده احتمالاً برگشت‌ناپذير
خواهد بود.» در بزرگسالان، عملکرد ريه با سرعتي بيشتر از سن آن‌ها افت
مي‌کند. کارشناسان مي‌گويند، اين معادل کشيدن 10 نخ سيگار در روز است. در
اين محيط، احتمال ابتلا به بيماري‌هاي قلبي- عروقي هم بيشتر است.
سازمان
جهاني بهداشت مي‌گويد، هند بالاترين ميزان مرگ براثر بيماري‌هاي ريوي در
جهان را دارد. در سال 2012، از هر 100 هزار نفر، 159 نفر در هند به دليل
ابتلا به بيماري‌هاي ريوي جان خود را ازدست‌داده‌اند، اين تعداد 10 برابر
ايتاليا، 5 برابر بريتانيا و 2 برابر چين است. مطالعه‌اي نشان مي‌دهد که
نيمي از جمعيت 4/4 ميليون نفري دانش‌آموزان ساکن دهلي هرگز نمي‌توانند از
حداکثر ظرفيت ريه‌هاي خود بهره‌مند شوند.
کودکان
دهلي که براي رفتن به مدرسه و بازگشت غالباً از خيابان‌هاي پرتردد
مي‌گذرند، در معرض مقادير بالاي مواد شيميايي و ذرات خطرناک معلق در هوا
قرار مي‌گيرند.
با
توجه به اينکه برخي کارخانه‌ها ترجيح داده‌اند، در دوبي يا بانکوک
شعبه‌هاي خود را تأسيس کنند، بسياري از کارگران خارجي شهر را ترک گفته‌اند.
ميزان شرکت‌کنندگان در کلاس‌هاي مدارس بين‌المللي در دهلي نيز اکنون به
نصف رسيده است.
هواي
دهلي در دهه گذشته با در پيش گرفتن برخي اقدامات مانند تغيير سوخت
خودروها و کاميون‌ها به سوخت گازي و انتقال برخي صنايع کوچک به حومه شهر
بسيار بهتر شد، اما اين دستاوردها خيلي زود از بين رفتند.
کارشناسان
هندي عقيده دارند که دستاوردهاي دهه قبل نتوانستند پايدار بمانند و دهلي
اکنون با مشکلي بزرگ‌تر بايد دست‌وپنجه نرم کند: مشکل حمل‌ونقل شهري. به
دليل سرمايه‌گذاري ناکافي، سيستم حمل‌ونقل شهري نتوانسته است، درست گسترش
يابد و استفاده از خودروهاي خصوصي به‌شدت رواج دارد. بين سال‌هاي 1991-2011
جمعيت دهلي 2 برابر شده و به 22 ميليون نفر رسيده، درصورتي‌که تعداد
خودروها و موتورسيکلت‌ها در اين شهر 5 برابر شده و به 8 ميليون رسيده است.
مشکلي که همه به آن اذعان دارند، تردد 70 هزار کاميون در هنگام شب در دهلي است که ايجاد گذرگاهي براي عبور آن‌ها براي چندمين بار به تعويق افتاده است.
