مصائب بیماران در بزرگترین اورژانس کشور

در بدو ورود اولین چیزی که نظر هر مراجعه‌کننده و بیماری را به خود جلب می‌کند و شاید درد خود را به دست فراموشی بسپارد، بوی نامطبوع و تهویه نامناسب این فضاست. بوی الکل و دارو و هر آنچه تصورش را در بیمارستانی می‌توانید داشته باشید، در این فضای گرم، استشمام می‌شود و اما صدای هیاهوی بیماران، نیازی را برای یافتن تابلوی راهنمای اورژانس برایت به وجود نمی‌آورد. به‌راحتی می‌توانید فضای شلوغ اورژانس را ببینید.

3 روز بستری در اورژانس با لباس آبی

از در ورودی اورژانس که وارد می‌شوید، خاطرات تمام سالن‌های پررفت‌وآمد جنگ از جلوی رویتان می‌گذرد. در هر اتاقکی که با پرده‌ای از سالن اورژانس جداشده و تنها جای دو تخت برای آن تعریف‌شده است، حداقل چهار تخت دیده می‌شود که یکی دو تا از این تخت‌ها به میانه سالن هم کشیده شده است.

در مجموع تعداد تخت‌ها سه برابر ظرفیت اورژانس است. حتی در کنار میز پرستاران چندین تخت به چشم می‌خورد. سر که برگردانید، انواع و اقسام مراجعات را در این فضا می‌بینید. کافی است نزدیک‌تر بروید و به دور از چشم پرستارانی – که شاید از فرط خستگی- اخم‌ها را در هم کشیده‌اند و صدا به صدا نمی‌رسد، از همراه بیماری بپرسید.

علی یکی از همان بیماران است. دستش شکسته و جراحی‌شده است. او  که هنوز لباس آبی و یکبار مصرف را به تن دارد می‌گوید: مدت سه روز است که دستم را جراحی کرده‌اند و در اینجا هستم. مرا به بخش منتقل نکرده‌اند.

از او می‌پرسیم که چرا انتقال به بخش انجام‌ نشده است؟ می‌گوید: جا ندارند و من با همین وضعیت در اینجا هستم. مثل من در این سالن فراوان است. بیمارانی که روزهاست به‌جای بخش در اینجا به سر می‌برند.».

کمی آن‌طرف‌تر، زنی که معلوم است خستگی این هیاهوها بر صورتش نشسته است می‌گوید:«من هم 4 روز است که اینجا هستم. پسرش نزدیک‌تر می‌آید و می‌گوید: مادرم نارسایی کلیه دارد و باید دیالیز شود. ولی می‌گویند در بخش جانداریم اما در عین حال اجازه خروج از بیمارستان را هم به ما نمی‌دهند. می‌گویند تمام مسئولیت بر عهده خودتان است.

جراحی در محیط اورژانس

راهرو را که دور می‌زنیم، پزشکان سخت مشغول انجام جراحی در پشت پرده هستند. درست در یک‌قدمی سطل زباله‌ای که چندساعتی است سر ریز شده است. بیماران مختلفی را در اینجا می‌توانیم ببینیم با زخم‌ها و دردهای متفاوت.  و خستگی از انتظار پزشکی که باید می‌آمد و به خاطر شلوغی‌ها نتوانسته به همه سرکشی کند. زمانی که برای هر بیمار به‌اندازه یک سال سپری می‌شود.

 زهرا، به همراه پدرش به این بیمارستان آمده است. او با خستگی فراوان می‌گوید: وضعیت اینجا بسیار آشفته است. چند سال پیش پدرم را به این بیمارستان آورده بودیم و راضی بودیم ولی الآن چند روز است که پدرم را می‌برند و می‌آورند. آب ریه‌اش را کشیده‌اند برای آزمایش ولی هیچ کاری برای انتقالش به بخش یا بیمارستان دیگر انجام نمی‌دهند.

 از او در مورد طرح تحول نظام سلامت می‌پرسیم. می‌گوید: اینجا از خدمات بیمه و ... می‌توانیم استفاده کنیم ولی اصلاً پزشکان وقت نمی‌کنند به بیماران رسیدگی کنند.

با مسئولیت خودتان ترخیص کنید

در این حال و هوا هستیم که صدای داد و فریادی جلوی در مدیریت اورژانس به هوا برمی‌خیزد. نزدیکتر می‌رویم. پیرمردی می‌گوید: من نوشته‌ام اشتباه کرده‌ام، غلط کرده‌ام، می‌خواهم بیمارم را ببرم اما شما اقدامی نمی‌کنید.

کنجکاوی‌مان تحریک می‌شود که پا به ‌پایش برویم و داستان را بپرسیم. می‌گوید: بعد از چند روز فهمیدم که پسرم که تصادف کرده بود، به این بیمارستان آورده شده است. اما بخش جا ندارد که وی را منتقل کنند و در اورژانس مانده است. می‌گویم می‌خواهم پسرم را ببرم. به من می‌گویند که اینجا بنویس که خودت می‌خواهی بیمار را ببری... نوشته‌ام. می‌گویند بنویس که اشتباه کردم، نوشتم غلط کردم، اشتباه کردم. ولی باز هیچ کاری نمی‌کنند.

ملاقات با مدیر اورژانس

ملاقات با مدیریت اورژانس از همه ملاقات نفس‌گیرتر است. او با چهره‌ای درهم‌کشیده در ابتدا از پاسخ دادن امتناع می‌کند ولی بعد می‌گوید: من وظیفه‌ام خدمات و پشتیبانی است و وظیفه ندارم درباره این مسائل به شما پاسخ بدهم. حتی از گفتن نامش هم تعلل می‌کند.

یاد حرف های دیروز وزیر بهداشت افتادم، جایی که گفت: «ما در حوزه سلامت شرمنده مردم هستیم. در بسیاری از بخش‌ها مردم نمی‌توانند به حقوق خود دست پیدا کنند و متاسفانه این موضوع تکرار می‌شود.»

حسن تأمینی، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در این رابطه  می‌گوید: این مشکلات را که شما از اورژانس بیمارستان امام گفتید من نشنیده ام اما کلاً بیمارستان امام خمینی یک بیمارستان ارجاعی است و بیمارانی که از همه‌جا مانده و رانده‌شده‌اند را به این بیمارستان می آورند من بیش از دو دهه در دانشگاه علوم پزشکی تهران بودم و زیرمجموعه کاری ما بود.

 وی می‌افزاید: چون هزینه‌ها کاهش پیداکرده است مردم بیشتر به این بیمارستان مراجعه می‌کنند. قبلاً اگر پروتز می‌خواستند، باید از بیرون تهیه می‌کردند اما الآن همان پروتز در این بیمارستان رایگان عرضه می‌شود و طبیعی است که با این هجوم روبرو خواهیم شد.

 نماینده کمیسیون بهداشت و درمان مجلس می‌گوید: طرح بازسازی اورژانس در این بیمارستان در حال اجراست. شاید مشکلاتی از این باب موجود باشد ولی چون من از نزدیک آن را ندیده‌ام، نمی‌توانم به‌درستی نظر بدهم. حتماً باید این موارد موردبررسی و بازنگری قرار بگیرد. اگر شرایط این‌طور باشد که می‌گویید با توجه به اهمیت این بیمارستان باید بیشتر حواسمان باشد که نارضایتی مردم را فراهم نیاورد.

تأمینی ادامه می‌دهد: رسماً این مسائل را موردبررسی قرار می‌دهیم. تا مشکلات با افزایش تعداد بیماران افزایش پیدا نکند.

وی با توجه به طرح تحول نظام سلامت می‌افزاید: چون یک تفاوت پرداختی بین بیمارستان‌های دولتی و خصوصی ایجاد شده، مردم بیش از گذشته به سمت بیمارستان‌های دولتی می‌آیند در صورتی‌که این بیمارستان‌ها کشش این تعداد بیمار را ندارند.

وقتی 2.5 برابر ظرفیت بیمار می‌آیند، مشکلات زیاد می‌شود

سیدخلیل پسته‌ای، مدیر درمان مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) در این مورد  گفت: مشکلاتی را اشاره کردید مانند شلوغی بیمارستان و مشکلاتی که در رسیدگی به بیماران وجود دارد را قبول داریم، بیمارستان امام تهران با مشکلات زیادی مواجه است، کمبود تخت بیمارستانی نسبت به ظرفیت پذیرش بیمار بسیار مشهود است و گاهی تا 2.5 برابر ظرفیت بیمار در این بیمارستان پذیرش انجام می‌شود.

وی گفت: ما تخت خالی در بیمارستان نداریم و بیشتر وقتها،‌تمام تختهای بیمارستان پر است.

وی گفت: بیمارستان امام، از قدیم به عنوان یک بیمارستان ارجاعی شناخته می‌شود و به عنوان آ‌خرین پناهگاه و امید بیماران در کشور است، بسیاری از بیمارانی که سخت درمان هستند و هیچ جای دیگری آنها را پذیرش نمی‌کند، در این بیمارستان پذیرش می‌شوند، و ما نمی‌توانیم به آنها بگویم برو جای دیگر. در حالی که بیمارستانهای دیگر ممکن است بگویند، مثلاً فلان دستگاه یا تخصص را نداریم و به جای دیگری برو.

پسته ای ادامه داد:‌ اغلب بیمارانی که به این بیمارستان می‌آیند، توان مالی مناسبی ندارند که بتوانند بیمارستان دیگری را انتخاب کنند و مجبورند به بیمارستان دولتی مراجعه کنند، این خط آخر بودن، محدودیتهای درست می‌کند، اغلب بیماران هم در شرایط بدحال هستند و در شرایطی نیستند که به آنها بگوییم نه.

وی گفت: حتی این امکان هم وجود ندارد بیمارانی که کارهای اولیه برایشان انجام شده است و بیماران معمولی هستند را در تختهای خالی بیماستانهای دیگر پذیرش و به جای دیگر منتقل کنیم، چون پذیرش انجام نمی‌شود،‌البته با معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی تهران مکاتبه کردیم که این امکان فراهم شود،‌که برخی بیماران معمولی را بتوانیم به بیمارستانهای دیگری که تخت آزاد دارند، انتقال دهیم.

مدیر درمان مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) تهران افزود: به همین علت همین مشکلات است که مجبوریم تختهای اکسترا و اضافه توی راهروی اورژانس بگذاریم، که موجب نارضایی بیماران می‌شود و اعتراض آنان هم بحق است،‌البته امیدواریم در آینده فکری به حال این مشکلات بشود و مثلاً با اتمام بیمارستان جدیدی که با کمک خیرین در حال احداث است، بخشی از این مشکلات مرتفع شود.

وی گفت: اغلب تختهای بخشهای بستری بیمارستان پر هستند و تقریباً تخت خالی نداریم، ضمن اینکه علاوه بر اورژانس، بیماران الکتیو نیز هستند که به درمانگاه بیمارستان مراجعه می‌کنند و تعدادی از آنها هم باید در بخش بستری شوند، برخی از آنها چندین ماه در نوبت ویزیت درمانگاه مانده‌اند و ما نمی‌توانیم ورودی از  درمانگاه به بخش را هم ببندیم گر چه فضای فیزیکی کافی نداریم.

وی ادامه داد: برخی فضاها هم فرسوده شده‌اند اما نوسازی آنها هم آفتابه خرج لحیم کردن است و در هر صورت مشکلات بیمارستان امام به عنوان یک بیمارستان ارجاعی برای مسئولان شناخته شده است.

پسته‌ای گفت: همکاران ما در این بیمارستان و از جمله اورژانس فشار کاری زیادی را تحمل می‌کنند و سعی می‌کنند، پاسخگوی مردم باشند اما ما کم نداریم پرستاران جوانی را که به علت فشار کاری بسیار بالا بعد از 5 یا 6 سال استعفا می‌دهند و اعلام می‌کنند که دیگر توان ادامه کار را ندارند.

مدیر درمان مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) ادامه داد: به هر حال ما این مشکلات را قبول داریم و از تذکرات رسانه‌هایی مثل شما برای اصلاح امور استفاده می‌کنیم.

وی در مورد کثیفی بخش اورژانس و وجود سطل‌های پر از آشغال گفت: به هر حال در ساعات شلوغ وقتی که دو ردیف تخت پر از بیمار داریم و آن قدر فضا کم است که حتی جای سطل آشغال نیست و نیروهای خدماتی هم در ساعات شلوغ به شدت درگیر انتقال بیماران به آمبولانس مراکز تصویربرداری و جا به جایی برانکاردها هستند، ممکن است گاهی فرصتی برای خالی کردن و تمیز کردن سطل‌های آشغال پیدا نکنند چون تعداد نیروها محدود است و کارهای اورژانسی تری هم وجود دارد، ضمن اینکه ما نمی‌توانیم بیش از این هم نیروی خدماتی بگیریم.

پسته‌ای افزود:‌ بروز چنین مشکلاتی با توجه به حجم بالای بیماران دور از ذهن نیست. ما این مشکلات را قبول داریم،‌ البته در ساعاتی که خلوت است این مشکلات کمتر می‌شود.

فارس