رابطه مصرف گردو و کاهش روند پیشرفت سرطان پروستات

مطالعه در مورد تاثیرات مغزهای خوراکی (نظیر گردو یا بادام) پیشینه ای بس طولانی دارد. پیش از این مطالعات متعددی نقش مثبت این مواد غذایی بر کاهش احتمال بروز بیماری های قلبی- عروقی و عملکرد عروق را به اثبات رسانیده است.

همچنین برخی تحقیقات نشان داده اند که مصرف گردو می تواند موجب کاهش اندازه تومور پروستات در موش ها شود. با این حال هنوز مشخص نشده بود که دقیقاً کدام بخش از گردو (اعم از مغز، روغن و یا اسیدهای چرب اُمگا ۳ موجود در آن) عامل این بهبود هستند.

پژوهشگران در این مطالعه جدید و به منظور تعیین بخشی از گردو که عامل بهبود علایم در سرطان پروستات است، ترکیبی از چربی های مختلف را با همان محتوای اُمگا-۳ موجود در گردو، به عنوان ماده غذایی به موش ها دادند. موش ها به چند دسته تقسیم شدند و یک گروه از مغز گردو، یک گروه از روغن گردو و گروهی دیگر هم از چربی آن استفاده کردند.

نتایج این مطالعه مشخص کرد که گردو و روغن گردو موجب کاهش کلسترول و نیز کاهش سرعت رشد سلول های سرطانی پروستات می شوند، اما چربی اُمگا ۳ گردو به تنهایی نمی تواند این بهبود را به وجود آورد. در نتیجه، خواص گردو در بهبود وضعیت قلبی و عروقی و نیز کاهش علایم سرطان پروستات را باید در چیزی به جز اُمگا ۳ موجود در آن جست.

مصرف گردو در موش ها سبب کاهش فعالیت فاکتوری شبیه انسولین با نام lGF-۱ شد. این فاکتور که یک نوع هورمون رشد است، در سرطان پروستات و پستان موجب رشد سلول های سرطانی می شود. همچنین کاهش کلسترول ناشی از مصرف گردو هم موجب کاهش سرعت رشد این سلول ها خواهد شد. مصرف گردو موجب افزایش «آدیپونکتین» و عامل سرکوب کننده تومور با نام PSP۹۴ و نیز کاهش COX-۲ می شود.

گفتنی است هر دوی اینها از نشانه های کاهش خطر سرطان پروستات هستند.

مهر