پشتیبانی از بیماران روانی

اظهارات متناقض  و بلاتکلیفی یک قانون

در همین راستا آریایی نژاد عضو کمیسیون بهداشت و درمان با ابراز نگرانی نسبت به وضعیت رسیدگی به بیماران روانی مزمن از وجود ۱۲ میلیون بیمار روانی در ایران خبر داده است. وی چندی پیش مطرح کرده است : آمار مربوط به بیماران روانی نشان‌دهنده کم‌کاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در این حوزه بوده زیرا زمینه لازم برای کنترل و جلوگیری از بروز این بیماری را فراهم نکرده است.

 دکتر علیرضا مرندی دیگر عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز با توجه به وضعیت خدمات رسانی به بیماران روانی بارها بر تدوین قانونی برای رسیدگی به مسائل آنها صحبت کرده است.
 ولی آنچه جالب است اظهارات دکتر عبدالرضا عزیزی رییس کمیسیون اجتماعی مجلس است که بر خلاف دیگر همکاران خود معتقد است که هیچ گونه نگرانی درباره وضعیت بیماران روانی در کشور وجود ندارد و در گفت و گوی خود با خبرنگار " شهر " می گوید: یک درصد از مردم جهان به بیماری اسکیزوفرنی به معنی روانی مطلق مبتلا هستند و یک و نیم درصد به انواع دیگر از این بیماری های مزمن که به طور کلی دو و نیم درصد از مردم جهان را بیماری روانی مزمن تشکیل می دهند لذا باید این افراد مدیریت شوند و نباید رها شوند. در ایران هم سازمان بهزیستی این افراد را تحت پوشش قرار می دهد؛ البته در کنار این سازمان، مراکزی به نام مراکز نگه داری از بیماران روانی مزمن هم وجود دارد که این مراکز هم در این زمینه فعالیت می کنند.البته چون این فعالیت ها به بخش خصوصی‌ سپرده شده سازمان بهزیستی به این مراکز سوبسید می دهد.
این نماینده مجلس در پاسخ به این سوال که بهزیستی برای بازپروری این افراد موظف به انجام چه اقداماتی است گفت: این مراکز با مشاوره های بالینی و انجام دارو درمانی توسط روانپزشکان به این نوع بیماران کمک می کنند البته اگر این بیماران در مراحل اولیه باشند امکان بازگشت به جامعه و بهبودی را هم دارند.

عزیزی به فعالیت های مجلس برای حمایت از بیماران روانی گفت: در مجلس برای حمایت از این افراد کار شده و قوانینی هم تصویب شده است ، این بیماران در سازمان بهزیستی به صورت سرپایی و بعضی به صورت بستری مورد حمایت  و درمان قرار می گیرند .

اظهارات وی در حالی است که به استناد گزارشهای موجود حتی بیماران روانی از خدمات تامین اجتماعی بهره مند نیستند و بنابر شواهد وقتی بیماران روانی را به بیمارستان ها انتقال می دهند، متاسفانه این بیماران را بیش از ۴۰ روز در مراکز درمانی نگهداری نمی کنند و پس از آن این فرد تحت هر شرایطی در اجتماع رها می شود . از سوی دیگر با اجرای طرح تحول سلامت در دولت یازدهم سهم پرداختی بیماران بستری در مراکز دولتی کاهش یافته و هزینه دریافت برخی خدمات درمانی نیز کاهش داشته است و این کمبود در بخش سلامت روان نیز مشاهده می‌شود؛ به نوعی که می‌توان با جرات بیان کرد تاکنون بودجه مشخصی از سوی وزارت بهداشت برای ارتقای سلامت روان در طرح تحول سلامت تخصیص داده نشده است.

واقعیتی متفاوت از اظهارات

در حالی که بارها و بارها مسئولان بهزیستی از حمایت بیماران روانی صحبت کرده اند ولی طبق گفته آنها تنها ماهیانه 100 هزار تومان بابت تهیه دارو به خانواده های آنها کمک رسانی می شود که با توجه به وضعیت تورم و شرایط این بیماران آیا این کمک مالی را می توان خدمت رسانی تعبیر کرد؟
از سوی دیگر در گزارشهای این سازمان اعلام شده است که مراکز نگهداری شبانه روزی نیز برای حمایت و ارائه خدمات وجود دارند ولی آنچه مهم است اینکه آیا حمایت های کافی از این مراکز جهت تامین نیازها و پوشش مناسب بیماران آسیب دیده روانی صورت می گیرد . این در حالی است که گفته می شود از سرانه  محدودی که بهزیستی به معدود مراکز نگهداری بیماران روانی پرداخت می کند نه تنها مالیات دریافت می کند بلکه مبلغ پرداختی ماهیانه برای تامین هزینه های نگهداری این بیمار کفایت نمی کند!
در همین راستا دکتر رمضان نژاد روانپزشک و مدیر مرکز نگهداری بیماران روانی مزمن سرای احسان در گفت و گو با خبرنگار" شهر" از بی مهری دولت و مجلس در عدم قانون گذاری در حمایت از این بیماران انتقاد می کند . وی  در خصوص چرایی عدم وجود قانون حمایت از بیماران روانی معتقد است که بی مهری دولت و مجلس به قانون سلامت روان عامل خلاء در این زمینه است.
وی در پاسخ به این سوال که آیا مراکز نگهدای بیماران روانی مناسب است یا خیر می گوید: متاسفانه روند منطقی برای نگهداری بیماران روانی در یک مرکز وجود ندارد. همانگونه که تا چند سال پیش، سالمند افتخار خانواده بود و با ایجاد مراکز نگهداری سالمندان آن هم به صورت کاملا مجهز،‌ پیوندهای عاطفی خانواده ها گسسته شد.

رمضانژاد مطرح می کند : نگهداری بیماران روانی در مراکز یک روش منسوخ و مربوط به 5 سال پیش اروپا و آمریکا است. زمانی که اروپاییان بیماران روانی خود را می سوزاندند ما در ایران روش های نگهداری و درمان برای آنها داشتیم اما امروز از آنها عقب مانده ایم.
رمضانژاد با اشاره به ارتباط تنگاتنگی که وضعیت جامعه با بروز بیماری های روانی دارد می گوید : بر اساس آمارها در حال حاضر بسیاری از افراد جامعه ما افسردگی دارند که از این آمار 26 درصد به صورت کلینیکال در حال درمان هستند . بنابراین این وضعیت نیازمند نگاه ویژه به سلامت روان در جامعه از سوی قانون گذار و مجری قانون‌است.
رمضان نژاد با اشاره به اینکه مشکلات روحی و روانی 40 درصد به دلیل عوامل ژنتیک و روحی است و 60 درصد به دلیل عوامل محیطی بوجود می اید خاطرنشان کرد: میزان استرس های محیطی جامعه ما بالاتر از نرم جهانی است و این عامل نیازمند کنترل های دقیق است در غیر اینصورت در آینده جامعه ما تاثیرات منفی زیادی را به دنبال خواهد داشت.
بنابراین آنچه جای تاسف دارد اینکه گاهی قوانینی غیرضروری ماهها محل بحث قرار می گیرند ولی قشری آسیب پذیر در جامعه که باید از حمایت قانون گذاری به مانند سایر کشورها قرار گیرند محروم می مانند و اکنون سال هاست کشور از قانون سلامت روان بی بهره است.

شهر