این تصمیم را به تنهایی نگرفتم چون که ژن BRCA1 من جهش‌یافته بود، و دوست دارم الان بقیه‌ی زن‌ها حرفم را بشنوند. اگر آزمایش BRCA مثبت باشد به معنای این نیست که بلافاصله باید بروید جراحی کنید.
وقتی با دکترهای شرقی و غربی درباره مشکلم مشورت کردم آنها با این مسئله موافق بودند که برای برداشتن لوله‌ها و تخم‌دان‌هایم جراحی انجام دهم و این بهترین گزینه بود، چرا که در ورای مسئله‌ی ژن BRCA سه زن در زندگی‌ام به خاطر سرطان مرده بودند. دکترهایم گفتند که باید ده سال پیش از سنی که اعضای خانواده‌ام به سرطان مبتلا شدند با جراحی از سرطان جلوگیری کنم. مادرم زمانی که فهمید سرطان تخمدان دارد ۴۹ ساله بود. من اکنون ۳۹ ساله‌ام.
هفته‌ی گذشته این به این توصیه عمل کردم: برداشتن تخمدان دوطرفه از طریق درون‌نمایی شکم. یک تومور خوش‌خیم در یکی از تخمدان‌ها وجود داشت، اما در هیچ‌یک از بافت‌ها علائم سرطان ملاحظه نشد.
من یک لخته‌ی کامل دارم که حاوی استروژن مکمل است. IUD پروژسترون در درون رحم من جاسازی شده و در واقع به من کمک می‌کرد تا تعادل هورمونی خود را حفظ کنم، اما از آن مهم‌تر این بود که مانع از بروز سرطان رحم می‌شد. ترجیح دادم رحم‌ام را نگه دارم چرا که سرطان در آن منطقه در خانواده من سابقه نداشت.
امکان این‌که بتوان همه‌ی خطرات این جراحی را کم کرد وجود ندارد، و حقیقت این است که من در معرض سرطانم. به دنبال روش‌های طبیعی می‌گردم تا سیستم ایمنی بدنم را تقویت کنم. احساس زنانگی دارم و به تصمیم‌هایی که برای خود و خانواده‌ام گرفته‌ام آگاهی و اطمینان دارم. می‌دانم که بچه‌هایم هرگز نخواهند گفت که مادرمان به خاطر سرطان تخمدان مرد.
بدون توجه به جایگزینی هورمونی که انجام دادم، اکنون در یائسگی هستم. دیگر نمی‌توانم بچه‌ی دیگری بیاورم، و یک‌سری تغییرات جسمی در انتظارم است. اما اصلاً نگران نیستم که چه پیش می‌آید، نه به خاطر این‌که آدمی قوی هستم، بلکه به این خاطر که این بخشی از زندگی است. هیچ چیز در زندگی ارزش ترسیدن ندارد.
