» عمومی
تجربه‌های خانوادگی در ژاپن
شفاآنلاین-زنان ژاپنی با توجه به انواع مشغله‌هایی که در خانه دارند، کار خویش را در بیرون از منزل، از ساعت ٩ صبح آغاز می‌کنند و تا ٥بعدازظهر ادامه می‌دهند.
به گزارش شفا آنلاین،در کشور صنعتی ژاپن،
بیشترین بار زندگی خانوادگی و اجتماعی بر دوش زنان است. آنان در کمال صبر و
بردباری با توجه به مشکلات جامعه صنعتی درصدد رفع مشکلات خانواده و از
طرفی، تهیه نیازمندی‌های آن هستند تا آسایش را برای همسر و فرزندان خویش
فراهم سازند.
آنچه دشواری را برای زنان ژاپنی دوچندان می‌کند، حضور اجتماعی ایشان است و این‌که پابه‌پای مردان، در امور جاری جامعه همکاری تنگاتنگ دارند؛ آنها باید هم رضایت همسر و فرزندان و هم کارفرما را تأمین کنند و این بسیار مشکل و طاقت‌فرساست؛ زیرا زندگی در دنیای صنعت، فرهنگ خاص خود را دارد که هرگز با بافت زندگی سنتی ژاپنی‌ها تلفیق نخواهد شد.
تهیه صبحانه گرم و به‌صورت هر روز برای تمام افراد خانواده، از مواردی است که زنان ژاپنی را وامی‌دارد تا هر روز ٥ صبح، پیش از همگان از خواب برخیزند و بعد از تهیه صبحانه، فرزندان خویش را راهی مدرسه کنند. سپس همسر خود را با ناهار از قبل تهیه‌شده، راهی محل کار سازند.
بعد از راهی‌شدن همسر و فرزندان، زن خانواده باید رختخواب‌های آنان را که روی تاتامی‌ها پهن شده جمع‌آوری کند و در کمدهای کشویی که در دیوار جاسازی شده‌اند قرار دهد (تاتامی: نوعی کفپوش).
پس از مرتب‌کردن خانه، تازه زنان خود را برای کار در محیط‌های اجتماعی- کارخانه‌ها، شرکت‌ها و... آماده می‌کنند. به علاوه، هر زن ژاپنی بعد از پایان کار خود، هنگام بازگشت به منزل، حتما باید سری به سوپرمارکت محله بزند تا موادغذایی لازم را برای تهیه شام و صبحانه فردا خریداری کند.
مردان ژاپنی هنگام بازگشت به منزل، پیش از هر کار، حمام می‌کنند و دقایقی را در حوضچه‌های آب‌گرم غوطه‌ور می‌شوند تا خستگی دنیای صنعت را از تن به‌در کنند.
در این زمان، زنان به تهیه و طبخ غذا مشغولند؛ ضمن آن‌که کارهای عقب‌مانده خانه را هم انجام می‌دهند. از طرفی به دروس فرزندان نیز رسیدگی می‌کنند.
واقعیت آن است که زنان ژاپنی به مراتب بیش از مردان این کشور زحمت می‌کشند و فعالیت می‌کنند، اما با تمام خدماتی که آنان متقبل می‌شوند، حقوقشان توسط مردان نادیده گرفته می‌شود. هر زن ژاپنی در طول شبانه‌روز همانند یک روبات کار می‌کند تا بتواند زندگی اجتماعی و ماشینی خود را مهار سازد و این عمل هر روز تکرار می‌شود. اصولا زندگی در جوامع صنعتی، به‌ویژه ژاپن، مشکلات روحی و عاطفی بسیاری به‌همراه دارد اما زنان ژاپنی فوق‌العاده خانواده‌دوست هستند و با تمام فشارهای روحی، روانی و جسمی، طول عمر در مردم این کشور زیاد است؛ به‌طوری‌که ژاپن، کهنسال‌ترین کشور جهان محسوب می‌شود.
بانوان ژاپنی و آرایش
زنان ژاپنی اغلب موهایی نرم دارند؛ اما آرزومند داشتن موهای مجعد هستند. آنان در اجتماع، عموما از کت و دامن و گاه شلوار استفاده می‌کنند و نهایت سلیقه را در آرایش و انتخاب لباس به‌کار می‌گیرند. بانوان ژاپنی آرایش صورت را بسیار ساده انجام می‌دهند. در این کشور، مردان عموما موهای خود را چرب می‌کنند و زنان موی کوتاه دارند؛ اما موی دختران بلند و همراه با چتری است که این تفاوت در آرایش مو، یکی از علامت‌های ازدواج درمیان بانوان ژاپنی است.
لباس، نماد شخصیت زنان ژاپنی
کیمونو، لباس سنتی و رسمی مردم ژاپن است. کیمونوی خانم‌ها عمدتا از جنس ابریشم است و شلوار آن رنگ‌های شاد و روشن دارد. در کیمونو هرگز دکمه به‌کار نمی‌رود. این لباس در زنان توسط شال‌های پهن ابریشمی که مزین به نقش و نگار است و به آن آبی(کمربند) گویند، مهار می‌شود.
آستین‌های لباس کیمونو بلند و گشاد است و از آن به‌عنوان جیب استفاده می‌شود؛ به این ترتیب که در آن دستمال یا کیف پول مخصوص خود را که از پارچه زربافت است، قرار می‌دهند. در فصل گرما، بادبزن از دیگر وسایل همراه لباس است که زنان بیشتر مورد استفاده قرار می‌دهند.
کیمونوی خانم‌ها اغلب از ابریشم است و باید در زیر آن زیرپوشی ابریشمی و سفید پوشیده شود که در بعضی مدل‌های گرانبها به دو زیرپوش هم می‌رسد تا ضمن گرفتن حرارت بدن، لباس را برجسته‌تر نشان دهد.
آنچه در هر دو البسه (مردان و زنان) مهم است، پوشیدن جوراب‌های سفیدی است که انگشت شصت را از دیگر انگشتان پا مجزا می‌کند تا صندل‌های مخصوص ژاپنی به‌راحتی در پا قرار گیرد. این صندل‌ها برای زنان ژاپنی به شکل بیضی است و رنگ‌های متنوع و شادی دارد؛ اما برای مردها تخته‌ای مستطیل‌شکل است که روی آن ضربدری از الیاف تعبیه شده و به‌آن «گتا» گویند.
از آن‌جا که پوشیدن کیمونو به مهارتی خاص نیاز دارد، آموزش قبلی آن توسط پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها انجام می‌شود.
نوع آرایش مو و شیوه گره‌زدن شال‌های پهن برای مهار کردن لباس به‌دور کمر، زنان و دختران ژاپنی را از یکدیگر متمایز می‌کند.
شخصیت زنان و دختران ژاپنی در لباس‌های کیمونو بسیار متفاوت‌تر از آن چیزی است که هر روز در اجتماع ظهور دارند؛ زیرا راه‌رفتن، نشستن، برخاستن و آداب معاشرت در این لباس بسیار ویژه و خاص صورت می‌گیرد. در این میان، گام‌های کوتاه و حساب‌شده در نجابت زنان تاثیری عجیب دارد که هنگام بالا و پایین رفتن از پله‌ها به‌صورت مورب انجام می‌شود. مهم‌ترین موضوع آداب‌معاشرت در لباس سنتی ژاپن، طریقه نشستن است که به آن «یس‌زا» گویند. به علت بستن شال روی شکم و دور کمر، بدن کاملا مستقیم است و هرگز نباید خم شود؛ ضمن آن‌که مقدار خوراک بسیار کم و ساعت‌ها دو زانو به‌روی پاشنه‌پا نشستن طاقت‌فرساست.
امروز مدارسی مخصوص وجود دارند که شیوه زندگی سنتی ازجمله پوشیدن، راه‌رفتن و آداب‌معاشرت مربوط به لباس کیمونو را به علاقه‌مندان می‌آموزند.
خانواده و غذا
ژاپنی‌ها غذای خود را با دو چوب نازک که به آن «هاشی» می‌گویند، تناول می‌کنند که درواقع نقش قاشق و چنگال را دارد. غذای گرم که توسط زن خانواده تهیه و طبخ می‌شود، اغلب گوهان (برنج) است و گاه سوپی در کنار آن دیده می‌شود. ژاپنی‌ها در خانه عموما از ظروف کوچک برای صرف غذا استفاده می‌کنند. آنها در پیاله‌های کوچک، برنج می‌ریزند. آن را نزدیک دهان خود قرار می‌دهند و با هاشی غذای خود را تندتند راهی دهانشان می‌کنند.
چنانچه میهمان خانواده‌ای ژاپنی باشید
خانم خانه، سوپ خوشمزه‌ای برای شما می‌آورد که باید آن را «هورت» بکشید و با نفس‌های عمیق نوش‌جان کنید. یکی از رسوم و آداب غذا ، خوردن در ژاپن آن است که پیش از صرف غذا لیوان افراد حاضر از نوشیدنی پر می‌شود. به علاوه، لیوان هرکس بعد از نوشیدن، به‌سرعت باید توسط فرد دیگری پر شود. این عمل در خانواده‌های ژاپنی توسط خانم‌ها صورت می‌گیرد.
تنوع در غذاهای ژاپنی بسیار است؛ زنان خانواده اغلب یک نوع غذا، با حجم زیاد برای خانواده تهیه نمی‌کنند؛ بلکه حجم غذاها بسیار کم اما دارای تنوع است و اعضای خانواده به مقدار کافی از هرکدام مصرف می‌کنند.
در تمام محله‌های ژاپن رستوران‌های سنتی وجود دارد که همان قهوه‌خانه‌های خودمان محسوب می‌شوند و معروف‌ترین غذای آنها لامه (نوعی شوربا) است که طرفداران زیادی دارد. در سوپرمارکت‌ها و فروشگاه‌های بزرگ نیز می‌توان غذاهای خانگی را در ظروف یکبار مصرف خریداری کرد.
شهروند
آنچه دشواری را برای زنان ژاپنی دوچندان می‌کند، حضور اجتماعی ایشان است و این‌که پابه‌پای مردان، در امور جاری جامعه همکاری تنگاتنگ دارند؛ آنها باید هم رضایت همسر و فرزندان و هم کارفرما را تأمین کنند و این بسیار مشکل و طاقت‌فرساست؛ زیرا زندگی در دنیای صنعت، فرهنگ خاص خود را دارد که هرگز با بافت زندگی سنتی ژاپنی‌ها تلفیق نخواهد شد.
تهیه صبحانه گرم و به‌صورت هر روز برای تمام افراد خانواده، از مواردی است که زنان ژاپنی را وامی‌دارد تا هر روز ٥ صبح، پیش از همگان از خواب برخیزند و بعد از تهیه صبحانه، فرزندان خویش را راهی مدرسه کنند. سپس همسر خود را با ناهار از قبل تهیه‌شده، راهی محل کار سازند.
بعد از راهی‌شدن همسر و فرزندان، زن خانواده باید رختخواب‌های آنان را که روی تاتامی‌ها پهن شده جمع‌آوری کند و در کمدهای کشویی که در دیوار جاسازی شده‌اند قرار دهد (تاتامی: نوعی کفپوش).
پس از مرتب‌کردن خانه، تازه زنان خود را برای کار در محیط‌های اجتماعی- کارخانه‌ها، شرکت‌ها و... آماده می‌کنند. به علاوه، هر زن ژاپنی بعد از پایان کار خود، هنگام بازگشت به منزل، حتما باید سری به سوپرمارکت محله بزند تا موادغذایی لازم را برای تهیه شام و صبحانه فردا خریداری کند.
مردان ژاپنی هنگام بازگشت به منزل، پیش از هر کار، حمام می‌کنند و دقایقی را در حوضچه‌های آب‌گرم غوطه‌ور می‌شوند تا خستگی دنیای صنعت را از تن به‌در کنند.
در این زمان، زنان به تهیه و طبخ غذا مشغولند؛ ضمن آن‌که کارهای عقب‌مانده خانه را هم انجام می‌دهند. از طرفی به دروس فرزندان نیز رسیدگی می‌کنند.
واقعیت آن است که زنان ژاپنی به مراتب بیش از مردان این کشور زحمت می‌کشند و فعالیت می‌کنند، اما با تمام خدماتی که آنان متقبل می‌شوند، حقوقشان توسط مردان نادیده گرفته می‌شود. هر زن ژاپنی در طول شبانه‌روز همانند یک روبات کار می‌کند تا بتواند زندگی اجتماعی و ماشینی خود را مهار سازد و این عمل هر روز تکرار می‌شود. اصولا زندگی در جوامع صنعتی، به‌ویژه ژاپن، مشکلات روحی و عاطفی بسیاری به‌همراه دارد اما زنان ژاپنی فوق‌العاده خانواده‌دوست هستند و با تمام فشارهای روحی، روانی و جسمی، طول عمر در مردم این کشور زیاد است؛ به‌طوری‌که ژاپن، کهنسال‌ترین کشور جهان محسوب می‌شود.
بانوان ژاپنی و آرایش
زنان ژاپنی اغلب موهایی نرم دارند؛ اما آرزومند داشتن موهای مجعد هستند. آنان در اجتماع، عموما از کت و دامن و گاه شلوار استفاده می‌کنند و نهایت سلیقه را در آرایش و انتخاب لباس به‌کار می‌گیرند. بانوان ژاپنی آرایش صورت را بسیار ساده انجام می‌دهند. در این کشور، مردان عموما موهای خود را چرب می‌کنند و زنان موی کوتاه دارند؛ اما موی دختران بلند و همراه با چتری است که این تفاوت در آرایش مو، یکی از علامت‌های ازدواج درمیان بانوان ژاپنی است.
لباس، نماد شخصیت زنان ژاپنی
کیمونو، لباس سنتی و رسمی مردم ژاپن است. کیمونوی خانم‌ها عمدتا از جنس ابریشم است و شلوار آن رنگ‌های شاد و روشن دارد. در کیمونو هرگز دکمه به‌کار نمی‌رود. این لباس در زنان توسط شال‌های پهن ابریشمی که مزین به نقش و نگار است و به آن آبی(کمربند) گویند، مهار می‌شود.
آستین‌های لباس کیمونو بلند و گشاد است و از آن به‌عنوان جیب استفاده می‌شود؛ به این ترتیب که در آن دستمال یا کیف پول مخصوص خود را که از پارچه زربافت است، قرار می‌دهند. در فصل گرما، بادبزن از دیگر وسایل همراه لباس است که زنان بیشتر مورد استفاده قرار می‌دهند.
کیمونوی خانم‌ها اغلب از ابریشم است و باید در زیر آن زیرپوشی ابریشمی و سفید پوشیده شود که در بعضی مدل‌های گرانبها به دو زیرپوش هم می‌رسد تا ضمن گرفتن حرارت بدن، لباس را برجسته‌تر نشان دهد.
آنچه در هر دو البسه (مردان و زنان) مهم است، پوشیدن جوراب‌های سفیدی است که انگشت شصت را از دیگر انگشتان پا مجزا می‌کند تا صندل‌های مخصوص ژاپنی به‌راحتی در پا قرار گیرد. این صندل‌ها برای زنان ژاپنی به شکل بیضی است و رنگ‌های متنوع و شادی دارد؛ اما برای مردها تخته‌ای مستطیل‌شکل است که روی آن ضربدری از الیاف تعبیه شده و به‌آن «گتا» گویند.
از آن‌جا که پوشیدن کیمونو به مهارتی خاص نیاز دارد، آموزش قبلی آن توسط پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها انجام می‌شود.
نوع آرایش مو و شیوه گره‌زدن شال‌های پهن برای مهار کردن لباس به‌دور کمر، زنان و دختران ژاپنی را از یکدیگر متمایز می‌کند.
شخصیت زنان و دختران ژاپنی در لباس‌های کیمونو بسیار متفاوت‌تر از آن چیزی است که هر روز در اجتماع ظهور دارند؛ زیرا راه‌رفتن، نشستن، برخاستن و آداب معاشرت در این لباس بسیار ویژه و خاص صورت می‌گیرد. در این میان، گام‌های کوتاه و حساب‌شده در نجابت زنان تاثیری عجیب دارد که هنگام بالا و پایین رفتن از پله‌ها به‌صورت مورب انجام می‌شود. مهم‌ترین موضوع آداب‌معاشرت در لباس سنتی ژاپن، طریقه نشستن است که به آن «یس‌زا» گویند. به علت بستن شال روی شکم و دور کمر، بدن کاملا مستقیم است و هرگز نباید خم شود؛ ضمن آن‌که مقدار خوراک بسیار کم و ساعت‌ها دو زانو به‌روی پاشنه‌پا نشستن طاقت‌فرساست.
امروز مدارسی مخصوص وجود دارند که شیوه زندگی سنتی ازجمله پوشیدن، راه‌رفتن و آداب‌معاشرت مربوط به لباس کیمونو را به علاقه‌مندان می‌آموزند.
خانواده و غذا
ژاپنی‌ها غذای خود را با دو چوب نازک که به آن «هاشی» می‌گویند، تناول می‌کنند که درواقع نقش قاشق و چنگال را دارد. غذای گرم که توسط زن خانواده تهیه و طبخ می‌شود، اغلب گوهان (برنج) است و گاه سوپی در کنار آن دیده می‌شود. ژاپنی‌ها در خانه عموما از ظروف کوچک برای صرف غذا استفاده می‌کنند. آنها در پیاله‌های کوچک، برنج می‌ریزند. آن را نزدیک دهان خود قرار می‌دهند و با هاشی غذای خود را تندتند راهی دهانشان می‌کنند.
چنانچه میهمان خانواده‌ای ژاپنی باشید
خانم خانه، سوپ خوشمزه‌ای برای شما می‌آورد که باید آن را «هورت» بکشید و با نفس‌های عمیق نوش‌جان کنید. یکی از رسوم و آداب غذا ، خوردن در ژاپن آن است که پیش از صرف غذا لیوان افراد حاضر از نوشیدنی پر می‌شود. به علاوه، لیوان هرکس بعد از نوشیدن، به‌سرعت باید توسط فرد دیگری پر شود. این عمل در خانواده‌های ژاپنی توسط خانم‌ها صورت می‌گیرد.
تنوع در غذاهای ژاپنی بسیار است؛ زنان خانواده اغلب یک نوع غذا، با حجم زیاد برای خانواده تهیه نمی‌کنند؛ بلکه حجم غذاها بسیار کم اما دارای تنوع است و اعضای خانواده به مقدار کافی از هرکدام مصرف می‌کنند.
در تمام محله‌های ژاپن رستوران‌های سنتی وجود دارد که همان قهوه‌خانه‌های خودمان محسوب می‌شوند و معروف‌ترین غذای آنها لامه (نوعی شوربا) است که طرفداران زیادی دارد. در سوپرمارکت‌ها و فروشگاه‌های بزرگ نیز می‌توان غذاهای خانگی را در ظروف یکبار مصرف خریداری کرد.
شهروند
نظرشما
آخرین اخبار