مشاوره‌های تلفنی چقدرتخصصی است؟

به گزارش شفا آنلاين،بهروز بیرشک روانشناس و استاد دانشگاه گفت: مشاوره روانشناسی و تلفنی در بسیاری از کشورها وجود دارد اما در کشورهای دیگر برای موارد اضطراری و اورژانسی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال کسی که در بحران خودکشی قرار دارد یا کسانی که در معرض خطر در خانواده و یا محیط‌های بیرون قرار دارند یا کسانی که دچار افسردگی شدید هستند و هر لحظه ممکن است کاری خطرناک انجام دهند با این شماره‌ها که به hot line معروف هستند تماس می‌گیرند و کارشناسان به آنها کمک می‌کنند. در کشور ما مشاوره‌های تلفنی به این منظورایجاد شده‌اند تا افرادی که مشکل دارند و امکان رفتن به مراکز روانشاسی ومشاوره‌ای و همچنین توانایی پرداخت هزینه‌های مشاوره‌ای را ندارند ازاین امکان استفاده کنند.

این مراکز زیر نظر سازمان بهزیستی فعالیت می‌کنند ونظارت بر آنها را هم بهزیستی برعهده دارد. تا اینجای کارمشکلی وجود ندارد اما افراد زیادی تحت عنوان مراکز مشاوره مکانی را تهیه می‌کنند و چند نفر هم به‌عنوان مشاور و روانشناس در آن مرکز مشغول به کارمی‌شوند که بعضا نه پروانه کار و نه مجوز انجام کارهای روانشناسی را دارند و این کار می‌تواند به اعتماد مردم و اعتباری که کار مشاوره و روانشناسی دارد، آسیب‌زننده باشد.

به اعتقاد من مشاوره به صورت حضوری و رودررو بسیار تاثیرگذارتر از مشاوره‌های تلفنی است که پس از چند دقیقه صحبت به نتیجه‌گیری منجر می‌شود اما در موارد اضطراری و اورژانسی تماس با این خط‌های مشاوره‌ای می‌تواند کمک‌کننده هم باشد. اگر این مراکز گسترده مشاوره وابسته به سازمان بهزیستی باشد، امیدواریم که سازمان نظارت و کنترل بر آنها را اعمال کند. اینطور که مشخص است افرادی به سازمان مراجعه و درخواست اجاره مراکزمشاوره می‌دهند و سازمان هم با داشتن شرایطی مجوز‌ها را صادر می‌کند اما همه مشاوران و روانشناسان که دارای مدرک کارشناسی ارشد به بالا هستند به‌ویژه کسانی که روانشناسی بالینی و یا مشاوره خوانده‌اند از طریق سازمان نظام روانشناسی مراجعه و با انجام مصاحبه‌های گوناگون و بررسی در کمیسیون‌ها می‌توانند پروانه کار و کارت بگیرند که این کارت مانند کارت نظام‌پزشکی پزشکان است و کسانی که بخواهند به‌صورت مستقل کار کنند باید سابقه یک سال کار عملی داشته باشند و در آن صورت مدرک می‌گیرند اما شنیده‌ام که در مراکز مشاوره سازمان بهزیستی هر کسی می‌تواند درخواست بدهد و 8-7 نفر را هم به‌عنوان کارشناس مشاوره به کار می‌گیرد و به مردم مشاوره‌های تلفنی می‌دهند و این سوال پیش می‌آید که چند نفر از این افراد پروانه کار از سازمان نظام روانشناسی دارند یا چقدر صلاحیت کار عملی دارند؟ و ازآنجایی که سازمان نظام روانشناسی مسئولیت‌هایی برعهده دارد با وسواس بیشتری این امر را دنبال می‌کند. بسیاری از مردم برای رفع مشکل خود به مراکز مشاوره و روانشناسی مراجعه نمی‌کنند شاید به این دلیل است که زیاد مراکز و نوع کار مشاوره را نمی‌شناسند و از طرفی به دلیل هزینه‌های نسبتا زیاد کمتر مراجعه می‌کنند. به اعتقاد من هزینه‌های مشاوره در ایران زیاد نیست اما امکان پرداختش برای همه فراهم نیست و تلاش ما در سازمان این است که نظام سلامت و خدمات مشاوره‌ای را جا بیندازیم و همچنین در مراکز دولتی این خدمات را بیشتر کنیم تا مردم با هزینه‌های کمتر بتوانند مشاوره بگیرند.

هزینه‌هایی که برای خدمات مشاوره‌ای درنظرگرفته می‌شود مانند هزینه‌های ویزیت پزشکان بستگی به تعرفه‌‌هایی دارد که هر سال از طرف سازمان نظام‌پزشکی اعلام می‌شود اما باید درنظر داشت که هزینه‌های روانشناسی و مشاوره زمان زیادی را می‌خواهد. حداقل زمانی که مشاور یا روانشناس با یک بیمار صحبت می‌کند 45 دقیقه است و این زمان از سال‌ها قبل تعیین و روتین شده است اما پزشکان می‌توانند در این مدت 8 تا 10 بیمار را ویزیت کنند و همین تفاوت زمان باعث بالارفتن هزینه‌های مشاوره‌ای می‌شود. حتی گاهی این زمان برای خدمات مشاوره‌ای کم است و اگر خانواده یک بیمار همراه او باشند این زمان بیشتر می‌شود. تعرفه مشاوران و روانشناسانی که مدرک کارشناسی ارشد دارند برای هر 45 دقیقه 30 هزار تومان است و افرادی که دکترا دارند کمی بیشتر از این مبلغ را دریافت می‌کنند اما در مراکز دولتی با تعرفه‌ای که تعریف شده این مبلغ 15 هزار تومان است که در مقایسه با هزینه‌های درمان رقم زیادی نیست و اگر با کشورهای دیگر مقایسه کنیم، می‌بینیم که این خدمات 10 تا 15 برابر بیشتر و گران‌تر از ایران است هرچند هزینه‌های زندگی هم درآن کشورها زیاد است اما مردم به دلیل شناخت و نیاز ازخدمات مشاوره‌ای استقبال و استفاده می‌کنند.





آرمان