چگونه یک مقاله جهانی بنویسیم؟

به گزارش شفا آنلاين،اصول نگارش یک مقاله علمی آنقدر سخت و پیچیده است که در یک بخش از یک سبک زندگی نمی شود بهش پرداخت اما از کلیت ماجرا همینقدر بدانید که رعایت محتوا، ساختار و نگارش مهم است.

چطور بنویسیم؟

محتوا

محتوا یعنی ایده و سوال اولیه ای که می خواهید به آن پاسخ دهید. در مورد ایده اولیه که واضح و مبرهن است باید پاسخ سوالی را بدهید و از تحقیقات و پژوهش هایتان به نتیجه نظریه، اختراع یا طرحی دست پیدا کنید که قبل از آن کسی به آن نرسیده است.

موقع بررسی مقاله شما برای دادن صلاحیت انتشار به لحاظ محتوایی، غیر از ایده یا همان تفکر اولیه، به موارد دیگری هم توجه می کنند؛ از جمله داشتن منطق، انسجام و تراکم، خلاقیت، تناسب با شرایط و نیازهای جامعه علمی و ...

ساختار

ساختار یعنی نحوه رسیدن به پاسخ در بخش ساختار باید به صورت روشمند همه مطالبی را که تهیه کرده اید تدوین کنید. اصول کلی هم برای این کار مشخص شده. مثلا ساده ترین آنها که حتما آشنایی دارید، این است که در هر مقدمه ای باید عنوان، نام نویسنده، چکیده و واژگان کلیدی آورده شود. حالا با توجه به اینکه مقاله مبتنی بر پژوهش میدانی باشد یا پژوهش توصیفی، ساختار اصلی تفاوت دارد اما مقدمه، روش /بحث/ یافته ها (متن اصلی) نتیجه گیری، منابع و ارجاعات از بخش های ثابت هر مقاله علمی است.

نحوه ارجاع دادن در متن و ارجاع دادن در منابع، پاورقی نوشتن، نقل انواع منابع و سایر جزییات از فونت و سایز نگارش تا فاصله گذاری و ... همه اصول ثابتی دارند که پیچیده نیستند اما رعایت آنها ضروری است.


نگارش

نگارش، یعنی متن مقاله. هر چقدر هم که مقاله محتوای درست و دقیقی داشته باشد و طبق اصول نوشته شود، اگر خواندنی نباشد و نتواند خواننده را متقاعد کند که نظر شما درست است فایده ای ندارد. برای همین در نگارش متن باید همانقدر که علمی بودن را در نظر می گیرید، ساده و روان بودن آن را هم مد نظر داشته باشید.

این بخش از مقاله نویسی دیگر قوانین ثابتی ندارد اما موارد زیادی است که باید در نگارش متن مقاله ها رعایت شود تا حائز صلاحیت شوند. چند نکته از آن موارد را در اینجا آورده ایم:

* مختصر و مفید باشید. هر چقدر هم که از نتیجه ای که گرفته اید خوشحال و ذوق زده اید، نباید نقل قول های غیرضروری و حجم افزا، تفنن های شاعرانه و ذوقی، بیان های عاطفی و احساسی و ... را وارد مقاله کنید.

* عبارت های مبهم و پیچیده و واژه های نامأنوس را حذف کنید.

* بندهای طولانی و جمله های بلندی که وقتی به آخرشان می رسیم یادمان می رود اولش چه بوده را کوتاه کنید.

* ساده، روان، جذاب اما صریح و واضح بنویسید.

* امانت دار باشیدو ذکر مشخصات دقیق منابع یادتان نرود. البته در این کار افراط و تفریط هم به خرج ندهید که حمل بر فضل فروشی یا سهل انگاری شود.

* هر پاراگراف یا بند به بخشی از مطلب اختصاص پیدا می کند که یک اندیشه و محتوای مشخص و تا حدی کامل دارد.

* حروف اضافه و حروف ربط و کلمات مترادف را برای بالا رفتن حجم مطلب تان زیاد استفاده نکنید.
* تعبیرهای نامناسب و عامیانه و استعمال الفاظ ناروا و غیراخلاقی را هم قلم بگیرید.

از کجا شروع کنیم؟

سه روش پیش رو دارید. می توانید آنلاین این کارها را انجام دهید. از طریق سایت scholarone.com که موسسه ISI تحت برند آن فعالیت می کند یا موسسات مشابه دیگر مثل elsevier.com مقاله تان را در ژورنال مشخصی که می خواهید بارگذاری می کنید و موسسه برای آن ژورنال ارسال می کند که در طول فرآیند بارگذاری باید مراحل مختلفی را طی و ثبت نهایی را تایید کنید. راه دیگر این است که یک ایمیل اختصاصی محترمانه به آدرسی که ژورنال اعلام کرده ارسال می کنید. راه سوم هم این است که در سایت خود مجلات آن را آپلود می کنید. کلا کار پیچیده ای نیست. در واقع ساده ترین بخش ماجراست!

کجا منتشر کنیم؟

مجلات و ژورنال هایی که مقالات علمی را منتشر می کنند دو نوع هستند؛ آنهایی که در تولید علم پیشرو هستندو آنهایی که صرفا مقالات علمی منتشر می کنند اما این دو نوع چه تفاوتی با هم دارند و شما کدام مقاله را در کجا باید منتشر کنید؟


نوع مقالات

ژورنال های گروه اول فقط به انتشار نتایج پژوهش های جدیدی که جمله ای به علم اضافه کرده باشند، می پردازند. دانشجوهای دکترا و بالاتر ازآنه، مقالات مروری توسط اساتید برجسته و شناخته شده در سطح جهانی و برندگان جوایز نوبل و سایر جوایز معتبر، مقالات محتوای گزارش اختراعات و کشف تکنیک های جدید هم می توانند مقالات خودشان را در این دسته از نشریات منتشر کنند. مقالات از نوع کیس ریپورت هم فقط در صورتی که گزارش دهنده یک مورد بسیار نادر و جالب باشند شانس انتشار در این ژورنال ها را دارند.

ژورنال های گروه دوم به انتشار هر نوع مقاله ای که از نظر ساختار نگارشی اشکال نداشته باشد و پژوهش آن هم از نظر متدولوژی تحقیق براساس استواری باشد و یافته های آن معتبر و قابل اعتبار باشد می پردازند و کلا سختگیری کمتری نسبت به ژورنال های گروه اول دارند.

در کشور خودتمان هم ژورنال های دانشگاهی به دو دسته علمی - پژوهشی و علمی - ترویجی تقسیم شده اند. یکی از معیارهای اصلی این تقسیم بندی نسبت و تعداد مقالات اوریجینال نسبت به کل مقالات منتشر شده در ژورنال ها در نظر گرفته شده است.

نقش در کتب مرجع

کتاب های مرجع در ویرایش های بعدی خود به یافته های ژورنال های گروه اول استناد می کنند و احتمال ارجاع به یافته های ژورنال های گروه دوم توسط کتب مرجع کمتر است، هر چند که صفر نیست.

فاکتور تاثیر

فاکتور تاثیر، تعداد ارجاعات به یک مورد قابل استناد (مثل مقاله) در یک مجله علمی در طول زمان معین تعریف شده است. این فاکتور فقط در مورد ژورنال های گروه اول ارزش دارد و معیاری مناسب برای مقایسه اعتبار ژورنال های آن گروه است. در حالی که ژورنال های نوع دوم اصولا ژورنال هایی هستند که احتمال ارجاع به مقالات آنها کمتر است. بنابراین ژورنال های گروه دوم ممکن است ایمپکت فاکتور پایینی داشته باشند یا اصلا در ISI نمایه نشده باشند ولی در عین حال ژورنال های معتبری باشند.


چطور در ISI ثبت کنیم؟

ثبت شدن در این سیستم مستلزم این است که مقاله تان در ژورنال های علمی مختلفی ثبت شده باشد تا به وسیله آنها سنجیده شود. برای اعتبارسنجی مجلات مختلفی هم ISI سه شاخص دارد که در ادامه می خوانید.

فاکتور تاثیر که این شاخص مهمترین و در عین حال کاربردی ترین شاخص ارزیابی مجله ها از نظر IsI است. دوم شاخص فوری که تعداد ارجاعات به مقاله های منتشر شده مجله در سال مورد ارزیابی تقسیم بر تعداد مقاله های منتشر شده در همان سال مجله مذکور است. سوم شاخص نیمه عمر استناد که تعداد سال هایی است که از سال ارزیابی باید به عقب برگشت تا شاهد 50 درصد کل ارجاعات به مجله در سال مورد ارزیابی باشیم. اگر دقیق بخواهیم، برای نمایه شدن مقاله مان در این سیستم راهی پیدا کنیم، باید مجله ای را انتخاب کنیم که این ویژگی ها را داشته باشد:

* زمان بندی نشر، تعریف شده باشد؛ یعنی معلوم باشد که فصلنامه است، ماهنامه است یا ... و در موعد معین هم آماده شود.

* فرآیند داوری برای مجله تعریف شده باشد.

* قواعد نشر بین المللی را رعایت کند. برای مثال، عنوان مجله گویای محتوای آن باشد.

* مقاله به هر زبانی که باشد مهم نیست ولی چند مورد در آن باید به زبان انگلیسی باشد که عبارتند از: اسامی نویسندگان، عنوان، چکیده و کلمات کلیدی و حتی الامکان منابع و مأخذ هم انگلیسی باشد.

* مجله باید حوزه بین المللی داشته باشد و به یک حوزه جغرافیایی خاص تعلق نداشته باشد.
* در حوزه آن مجله، ترجیحا مجله مشابه نباشد یا اگر هست آن مجله معیار برتری نسبت به آنها داشته باشد.

* افراد به وجود آورنده آن حتی الامکان افراد شناخته شده ای باشند.

* افراد به وجود آورنده، توزیع جغرافیایی مناسبی داشته باشند، مثلا همه ایرانی نباشند.






همشهری